نظریه های الحادی مبدا و میلیون ها سال دروغ است

This is a machine translation made by Google Translate and has not been checked. There may be errors in the text.

On the right, there are more links to translations made by Google Translate.

In addition, you can read other articles in your own language when you go to my English website (Jari's writings), select an article there and transfer its web address to Google Translate (https://translate.google.com/?sl=en&tl=fi&op=websites).

علم در توهم: نظریه های الحادی مبدا و میلیون ها سال

بخوانید که چگونه علم در مورد نظریات از آغاز جهان و زندگی به شدت به اشتباه افتاده است

پیشگفتار
بیگ بنگ و تولد اجرام آسمانی را چگونه توجیه می کنید؟

معدوم نمی تواند خاصیتی داشته باشد و چیزی از آن نشات نگیرد

اگر انرژی نبود، هیچ چیز نمی توانست منفجر شود

اگر حالت اولیه بسیار متراکم بود، نمی تواند منفجر شود

انفجار نظم ایجاد نمی کند

همه از یک فضای کوچک؟

گاز در اجرام آسمانی متراکم نمی شود

چگونه تولد زندگی را به خودی خود توجیه می کنید؟
انفجار کامبرین را چگونه توضیح می دهید؟
چگونه میلیون ها سال حقیقت را ثابت می کنید؟

1. اندازه گیری های ساخته شده از سنگ

2. نرخ طبقه بندی - کند یا سریع؟

چگونه وجود حیات روی زمین را برای میلیون ها سال توجیه می کنید؟

هیچ کس نمی تواند سن فسیل ها را بداند

چرا دایناسورها میلیون ها سال پیش زندگی نمی کردند؟

چگونه نظریه تکامل را توجیه می کنید؟

1. تولد زندگی به خودی خود ثابت نشده است.

2. رادیوکربن افکار مربوط به دوره های زمانی طولانی را رد می کند.

3. انفجار کامبرین تکامل را رد می کند.

4. نداشتن حواس و اندام های نیمه توسعه یافته.

5. فسیل ها تکامل را رد می کنند.

6. انتخاب طبیعی و پرورش چیز جدیدی ایجاد نمی کند.

7. جهش ها اطلاعات جدید و انواع جدیدی از اندام ها را تولید نمی کنند.

چگونه نزول انسان از موجودات میمون مانند را توجیه می کنید؟

بقایای انسان مدرن در لایه های قدیمی، تکامل را رد می کند

در فسیل‌ها فقط دو گروه وجود دارد: میمون‌های معمولی و انسان‌های امروزی

خارج از ملکوت خدا نمانید!
منابع

پیشگفتار

بر اساس تصور الحادی و طبیعت گرایانه، جهان با بیگ بنگ آغاز شد که به دنبال آن ایجاد خود به خود کهکشان ها، ستارگان، منظومه شمسی، زمین و حیات و ایجاد اشکال مختلف حیات از یک سلول اولیه ساده، بدون دخالت خداوند در این موضوع بود. ملحدان و طبیعت گرایان نیز اغلب با این واقعیت شناخته می شوند که دیدگاه خود را بی تعصب، بی طرف و علمی می دانند. بر این اساس، دیدگاه های مخالف را دینی، غیرمنطقی و غیرعلمی رد می کنند. من خودم قبلاً ملحد مشابهی بودم که دیدگاه‌های طبیعی قبلی درباره آغاز جهان را حقیقت می‌دانستم.

یک سوگیری طبیعت گرایانه و الحادی بر هر کاری که در علم انجام می شود تأثیر می گذارد. بنابراین دانشمند ملحد به دنبال بهترین توضیح طبیعت گرایانه برای چگونگی به وجود آمدن همه چیز است. او به دنبال توضیحی است که چگونه جهان بدون خدا متولد شده است، چگونه زندگی بدون خدا متولد شده است، یا او به دنبال اجداد فرضی اولیه انسان است، زیرا معتقد است که انسان از ابتدایی ترین حیوانات تکامل یافته است. او نتیجه می گیرد که از آنجایی که جهان و حیات وجود دارد، باید توضیحی طبیعی برای آن وجود داشته باشد. او به دلیل جهان بینی اش هرگز به دنبال تبیین خداباورانه نیست زیرا برخلاف جهان بینی اوست. او دیدگاه خداباورانه یعنی آفرینش خداوند را رد می کند، حتی اگر تنها توضیح صحیح برای وجود جهان و حیات باشد.

اما اما. آیا توضیح الحادی یا طبیعت گرایانه برای آغاز جهان و حیات صحیح است؟ آیا جهان و زندگی به خودی خود پدید آمده اند؟ من شخصاً درک می کنم که علم در این زمینه بد به بیراهه رفته است و بر جامعه و اخلاق آن نیز تأثیر می گذارد. زیرا مشکل تبیین های طبیعت گرایانه برای آغاز جهان و حیات این است که نمی توان آنها را اثبات کرد. هیچ کس تا به حال انفجار بزرگ، تولد اجرام آسمانی فعلی یا تولد حیات را مشاهده نکرده است. این فقط یک موضوع باور طبیعت گرایانه استاین اتفاق افتاده است، اما از نظر علمی نمی توان این موارد را اثبات کرد. البته درست است که خلقت خاص بعد از واقع قابل اثبات نیست، اما بحث من این است که اعتقاد به آن بسیار معقولتر از تولد هر چیزی به خودی خود است.

در مرحله بعد، ما برخی از حوزه‌هایی را برجسته می‌کنیم که به نظر من علم به‌شدت به بیراهه رفته است، زیرا دانشمندان ملحد فقط به دنبال توضیحی طبیعت‌گرایانه هستند، حتی زمانی که حقایق در جهت مخالف باشد.

هدف طرح سؤالاتی است که دانشمندان ملحد باید به آنها پاسخی علمی بدهند و نه صرفاً پاسخی بر اساس تخیل خود. آنها ادعا می کنند که علمی هستند، اما آیا آنها هستند؟

بیگ بنگ و تولد اجرام آسمانی را چگونه توجیه می کنید؟

رایج ترین توضیح طبیعت گرایانه برای آغاز جهان این است که از طریق بیگ بنگ از فضای خالی متولد شده است، یعنی فضایی که در آن چیزی وجود نداشته است. قبل از آن زمان، مکان و انرژی وجود نداشت. این موضوع با نام کتاب هایی مانند Tyhjästä syntynyt (متولد خالی ها) (Kari Enqvist، Jukka Maalampi) یا جهانی از هیچ (Lawrence M. Krauss) به خوبی توصیف می شود. نقل قول زیر نیز به همین موضوع اشاره دارد:

در ابتدا هیچ چیز وجود نداشت. درک این خیلی سخت است... قبل از بیگ بنگ، حتی فضای خالی هم وجود نداشت. فضا و زمان و انرژی و ماده در این انفجار ایجاد شد. هیچ چیز "بیرون" جهان برای انفجار وجود نداشت. زمانی که جهان به دنیا آمد و انبساط عظیم خود را آغاز کرد، جهان شامل همه چیز، از جمله تمام فضای خالی بود. (جیم بروکس: Näin elämä alkoi / خاستگاه زندگی، ص 9-11)

به طور مشابه، ویکی پدیا بیگ بنگ را توصیف می کند. بر اساس آن، در ابتدا فضایی گرم و متراکم وجود داشت تا اینکه انفجار بزرگ رخ داد و جهان شروع به انبساط کرد:

بر اساس این نظریه، جهان از یک حالت بسیار متراکم و داغ در حدود 13.8 میلیارد سال پیش در به اصطلاح انفجار بزرگ پدید آمد و از آن زمان به طور مداوم در حال گسترش است.

اما آیا انفجار بزرگ و تولد اجرام آسمانی به خودی خود درست است؟ در این مورد توجه به نکات زیر شایسته است:

معدوم نمی تواند خاصیتی داشته باشد و چیزی از آن نشات نمی گیرد . اولین تناقض را می توان در نقل قول های قبلی یافت. از یک طرف می گویند همه چیز از هیچ شروع شد و از طرف دیگر می گویند حالت اولیه فوق العاده گرم و متراکم بوده است.

با این حال، اگر در ابتدا چیزی وجود نداشت، چنین حالتی نمی تواند خاصیت داشته باشد. حداقل نمی تواند گرم و متراکم باشد زیرا وجود ندارد. عدم به صرف نبودن نمی تواند خاصیت دیگری داشته باشد.

از سوی دیگر، اگر گمان کنیم که نیستی خود را به حالتی متراکم و داغ تبدیل کرده است، یا جهان کنونی از آن زاده شده است، این نیز محال است. از نظر ریاضی غیرممکن است زیرا گرفتن چیزی از هیچ غیرممکن است. اگر صفر بر هر عددی تقسیم شود، نتیجه همیشه صفر است. دیوید برلینسکی در مورد این موضوع موضع گرفته است:

بیهوده است استدلال کنیم که چیزی از هیچ به وجود می آید، وقتی هر ریاضی دان معینی این را مزخرف کامل بداند .

اگر انرژی نبود، هیچ چیز نمی توانست منفجر شود . نقل قول قبلی بیان می کرد که در آغاز هیچ انرژی و همچنین هیچ ماده ای وجود نداشت.

در اینجا تناقض دیگری وجود دارد، زیرا اولین قانون کلی ترمودینامیک می گوید: "انرژی را نمی توان ایجاد کرد یا از بین برد، فقط از شکلی به شکل دیگر تغییر می کند."

به عبارت دیگر، اگر در ابتدا انرژی وجود نداشت، انرژی از کجا می آمد زیرا به خودی خود نمی تواند ایجاد شود؟ از طرفی کمبود انرژی از هرگونه انفجار جلوگیری می کند. این انفجار هرگز نمی توانست اتفاق بیفتد.

اگر حالت اولیه بسیار متراکم بود، نمی تواند منفجر شود . نقل قول قبلی به این دیدگاه اشاره داشت که همه چیز از یک حالت بسیار متراکم و داغ ناشی می شود، حالتی که در آن تمام مواد جهان در یک فضای بسیار کوچک جمع شده است. درست مانند سیاهچاله ها به یک تکینگی مقایسه شده است.

در اینجا نیز تناقض وجود دارد. زیرا هنگامی که سیاهچاله ها توضیح داده می شود، گفته می شود که آنها به قدری متراکم هستند که هیچ چیزی از آنها نمی تواند فرار کند، نه نور، نه تشعشعات الکترومغناطیسی یا هیچ چیز دیگری. یعنی طبیعت را دارای چهار نیروی اساسی می دانند: گرانش، نیروی الکترومغناطیسی و نیروی هسته ای قوی و ضعیف. گرانش ضعیف ترین آنها در نظر گرفته می شود، اما اگر جرم کافی وجود داشته باشد، نیروهای دیگر نمی توانند کاری در مورد آن انجام دهند. اعتقاد بر این است که این مورد در مورد سیاهچاله ها صادق است.

از این چه نتیجه ای می توان گرفت؟ اگر سیاهچاله ها واقعی تلقی می شوند و به دلیل جرم زیاد هیچ چیز نمی تواند از آنها فرار کند، چگونه می توان همزمان انفجاری را از حالت اولیه فرضی، که باید حتی از سیاهچاله ها متراکم تر هم می بود، توجیه کرد؟ آتئیست ها با خودشان تناقض دارند.

انفجار نظم ایجاد نمی کند . در مورد خود انفجار چه می شود، اگر می توانست با وجود همه چیز اتفاق بیفتد؟ آیا انفجار چیزی جز ویرانی به همراه خواهد داشت؟ این چیزی است که می توانید امتحان کنید. اگر یک بار انفجاری قرار داده شود، به عنوان مثال. در داخل یک کره جامد، چیزی از آن ایجاد نمی شود. فقط تکه هایی از توپ در شعاع چند متری پخش می شوند، اما هیچ اتفاق دیگری نمی افتد. با این حال، کل جهان در یک وضعیت منظم با کهکشان های زیبا، ستاره ها، سیارات، قمرها و همچنین حیات قرار دارد. چنین سیستم پیچیده و کاربردی با هیچ انفجاری ایجاد نمی شود، بلکه فقط باعث تخریب و آسیب می شود.

همه از یک فضای کوچک ؟ همانطور که گفته شد، در نظریه بیگ بنگ فرض می شود که همه چیز از یک فضای بی نهایت کوچک متولد شده است. باید تبدیل به میلیون‌ها کهکشان، میلیاردها ستاره، اما همچنین خورشید، سیارات، صخره‌ها و موجودات زنده مانند فیل‌ها، مردم متفکر، پرندگان غوغا، گل‌های زیبا، درختان بزرگ، پروانه‌ها، ماهی‌ها و دریای اطرافشان، موز و توت‌فرنگی خوش‌طعم و غیره می‌شد. این همان چیزی است که در این نظریه استاندارد فرض شده است.

این موضوع را می‌توان با کسی تشبیه کرد که قوطی کبریت در دست دارد و بعد ادعا می‌کند: «وقتی این قوطی کبریت را در دست من می‌بینی، باورت می‌شود که از درون آن صدها میلیون ستاره، یک خورشید داغ، موجودات زنده مانند سگ، پرندگان، فیل‌ها، درختان، ماهی‌ها و دریای اطرافشان، توت‌فرنگی خوب و گل‌های زیبا بیرون می‌آیند؟ بله، فقط باید باور کنید که من حقیقت را می گویم و همه این چیزهای بزرگ می تواند از این قوطی کبریت به دست بیاید!»

اگر کسی استدلال قبلی را برای شما مطرح کند چه احساسی خواهید داشت؟ آیا او را کمی عجیب می دانید؟ با این حال، نظریه انفجار بزرگ نیز به همین ترتیب عجیب است. فرض بر این است که همه چیز در فضایی حتی کوچکتر از یک جعبه کبریت شروع شده است. من فکر می کنم اگر به همه این نظریه های ارائه شده توسط دانشمندان ملحد اعتقاد نداشته باشیم، اما به کار خلقت خدا که به وضوح بهترین توضیح برای وجود اجرام آسمانی و حیات است، پایبند باشیم، عاقلانه عمل می کنیم.

بسیاری از ستاره شناسان نیز نظریه انفجار بزرگ را مورد انتقاد قرار داده اند. آنها آن را مغایر با علم واقعی می دانند:

داده های جدید به اندازه کافی با پیش بینی نظریه برای نابودی بیگ بنگ-کیهان شناسی متفاوت است (فرد هویل، بیگ بنگ در نجوم، 92 New Scientist 521، 522-23 / 1981)

من به عنوان یک کیهان شناس قدیمی، داده های رصدی کنونی را می بینم که نظریه های آغاز جهان را لغو می کند و همچنین نظریه های بسیاری درباره آغاز منظومه شمسی. (H. Bondi, Letter, 87 New Scientist 611 / 1980)

بحث بسیار کمی در مورد درستی یا نبودن فرضیه انفجار بزرگ وجود داشته است... بسیاری از مشاهداتی که در تضاد با آن هستند از طریق مفروضات بی اساس متعدد توضیح داده شده اند یا به سادگی نادیده گرفته می شوند. (نوبلیست H. Alfven, Cosmic Plasma 125 / 1981)

فیزیکدان اریک لرنر: "بیگ بنگ صرفاً یک داستان جالب است که به دلیل خاصی حفظ شده است " (اریک لرنر: رد شگفت انگیز نظریه غالب منشأ جهان، انفجار بزرگ هرگز اتفاق نیفتاد، نیویورک: کتاب های تایمز، 1991).

نظریه بیگ بنگ به تعداد فزاینده ای از مفروضات تایید نشده بستگی دارد - چیزهایی که ما هرگز مشاهده نکرده ایم. تورم، ماده تاریک و انرژی تاریک شناخته شده ترین آنها هستند. بدون آنها، تضادهای مرگباری بین مشاهدات منجمان و پیش‌بینی‌های نظریه انفجار اولیه وجود خواهد داشت. (اریک لرنر و 33 دانشمند دیگر از 10 کشور مختلف، Bucking the Big Bang، New Scientist 182(2448):20، 2004؛ www.cosmologystatement.org ، مشاهده شده در 1 آوریل 2014.)

گاز در اجرام آسمانی متراکم نمی شود . فرض بر این است که در نقطه ای پس از انفجار بزرگ، هیدروژن و هلیوم ایجاد شده اند که از آن کهکشان ها و ستاره ها متراکم شده اند.

با این حال، در اینجا دوباره قوانین فیزیک نقض می شود. در فضای آزاد، گاز هرگز متراکم نمی شود، بلکه فقط در اعماق فضا پخش می شود و به طور مساوی توزیع می شود. این آموزش اولیه در کتاب های درسی مدرسه است. یا اگر بخواهید گاز را فشرده کنید، دمای آن بالا می رود و افزایش دما باعث انبساط مجدد گاز می شود. از تولد اجسام بهشتی جلوگیری می کند.

فرد هویل که نظریه انفجار بزرگ را مورد انتقاد قرار می داد و به آن اعتقاد نداشت نیز اظهار داشت: "مواد در حال انبساط نمی تواند با چیزی برخورد کند و پس از انبساط کافی تمام فعالیت ها به پایان می رسد" (جهان هوشمند: دیدگاه جدیدی از خلقت و تکامل - 1983).

نظرات زیر بیشتر نشان می دهد که دانشمندان پاسخی در مورد منشا کهکشان ها و ستارگان ندارند. اگرچه برخی از کتاب‌ها یا برنامه‌های تلویزیونی محبوب بارها توضیح می‌دهند که این اجرام آسمانی خود به خود متولد شده‌اند، اما هیچ مدرکی برای این موضوع وجود ندارد. چنین مشکلاتی زمانی پیش می‌آیند که فرد فقط به دنبال توضیحی طبیعی برای وجود اجرام سماوی باشد، اما کار خلقت خدا را رد کند، که شواهد به وضوح به آن اشاره می‌کنند:

من نمی خواهم ادعا کنم که ما واقعاً فرآیند ایجاد کهکشان ها را درک می کنیم. نظریه تولد کهکشان ها یکی از مشکلات عمده حل نشده در اخترفیزیک است و به نظر می رسد که ما هنوز از راه حل واقعی فاصله داریم. (استیون واینبرگ، Kolme ensimmäistä minuuttia / سه دقیقه اول، ص 88)

کتاب ها پر از داستان هایی هستند که حس منطقی دارند، اما حقیقت تاسف بار این است که ما نمی دانیم کهکشان ها چگونه متولد شده اند. (L. John, Cosmology Now 85, 92 / 1976)

اما مشکل اصلی این است که چگونه همه چیز به وجود آمد؟ چگونه گازی که کهکشان ها از آن متولد شده اند در ابتدا برای شروع فرآیند تولد ستارگان و چرخه بزرگ کیهانی انباشته شد؟ (…) بنابراین، ما باید مکانیسم‌های فیزیکی را پیدا کنیم که تراکم را در مواد همگن جهان ایجاد می‌کند. این بسیار آسان به نظر می رسد، اما در واقع منجر به مشکلاتی با ماهیت بسیار عمیق می شود. (Malcolm S. Longair, Räjähtävä maailmankaikkeus / ریشه های جهان ما، ص 93)

بسیار شرم آور است که هیچ کس توضیح نداده است که آنها (کهکشان ها) چگونه به وجود آمده اند... بیشتر ستاره شناسان و کیهان شناسان آشکارا اذعان می کنند که هیچ نظریه رضایت بخشی در مورد چگونگی تشکیل کهکشان ها وجود ندارد. به عبارت دیگر، یک ویژگی مرکزی جهان غیرقابل توضیح است. (WR Corliss: A Catalog of Astronomical Anomalies, Stars, Galaxy, Cosmos, p. 184, Sourcebook Project, 1987)

نکته ترسناک در اینجا این است که اگر هیچ یک از ما از قبل نمی دانستیم که ستاره ها وجود دارند، تحقیقات خط مقدم دلایل قانع کننده بسیاری برای اینکه چرا ستاره ها هرگز نمی توانند متولد شوند ارائه می دهد. (نیل دگراس تایسون، مرگ توسط سیاه چاله: و دیگر مشکلات کیهانی، ص 187، WW Norton & Company، 2007)

آبراهام لوب: "حقیقت این است که ما شکل گیری ستارگان را در سطح اساسی درک نمی کنیم." (به نقل از مقاله مارکوس چاون اجازه دهید نور باشد ، نیوساینتیست 157(2120):26-30، 7 فوریه 1998)

تولد منظومه شمسی یعنی خورشید و سیارات و قمرها چطور؟ فرض بر این است که آنها از یک ابر گازی منفرد متولد شده اند، اما این یک حدس و گمان است. دانشمندان اعتراف می کنند که خورشید، سیارات و ماه ها شروعی دارند - در غیر این صورت انرژی های درونی آنها به مرور زمان از بین می رفت - اما وقتی به دنبال دلیلی برای تولد خود می گردند، باید به تخیل متوسل شوند. وقتی آنها کار خلقت خدا را انکار می کنند، مجبور می شوند در عوض به دنبال توضیحی طبیعی برای تولد این اجرام آسمانی باشند.

با این حال، آنها در آن به بن بست برخورد می کنند، زیرا ترکیب سیارات، ماه ها و خورشید کاملاً با یکدیگر متفاوت است. اگر از نظر ترکیب کاملاً متفاوت هستند چگونه از یک ابر گازی منشأ گرفته اند؟ به عنوان مثال، برخی از سیارات از عناصر سبک تشکیل شده اند، در حالی که برخی دیگر دارای عناصر سنگین تری هستند.

بسیاری از دانشمندان به اندازه کافی صادق بوده اند که بپذیرند نظریه های طبیعی فعلی در مورد منشا منظومه شمسی مشکل ساز هستند. در زیر برخی از نظرات آنها آورده شده است. این نظرات نشان می‌دهد که توضیح منشأ کل جهان بی‌جان به خودی خود بدون خدا چقدر مشکوک است. زمینه خوبی برای بازنویسی تاریخ در این زمینه وجود ندارد. اعتقاد به خلقت خدا منطقی تر است.

اولاً، ما متوجه می شویم که ماده جدا شده از خورشید ما اصلاً قادر به تشکیل چنین سیاراتی نیست که برای ما شناخته شده است. ترکیب موضوع کاملاً اشتباه خواهد بود. نکته دیگر در این تقابل این است که خورشید [به عنوان یک جرم آسمانی] عادی است، اما زمین عجیب است. گاز بین ستاره ها و بیشتر ستارگان از همان ماده خورشید تشکیل شده است، اما از زمین تشکیل نمی شود. باید درک کرد که نگاه کردن از منظر کیهان شناختی - اتاقی که اکنون در آن نشسته اید، از مواد اشتباه ساخته شده است. شما نادر هستید، تلفیقی از آهنگساز کیهان شناس. (فرد سی هویل، مجله هارپر، آوریل 1951)

حتی امروزه که اخترفیزیک پیشرفت بسیار زیادی داشته است، بسیاری از نظریه ها در مورد منشا منظومه شمسی رضایت بخش نیستند. دانشمندان هنوز در مورد جزئیات اختلاف نظر دارند. هیچ نظریه پذیرفته شده ای وجود ندارد. (Jim Brooks, Näin alkoi elämä , p. 57 / Origins of Life)

همه فرضیه های ارائه شده در مورد منشا منظومه شمسی دارای تناقضات جدی هستند. در حال حاضر به نظر می رسد نتیجه این است که منظومه شمسی نمی تواند وجود داشته باشد. (H. Jeffreys, The Earth: Its Origin, History and Physical structure , 6 ^th , انتشارات دانشگاه کمبریج, 1976, p. 387)

چگونه تولد زندگی را به خودی خود توجیه می کنید؟

در بالا فقط به دنیای غیر ارگانیک و منشا آن پرداخته شده است. بیان شد که دانشمندان ملحد قادر به توجیه نظریه های خود در مورد منشاء جهان و اجرام آسمانی نیستند. نظریات آنها برخلاف قوانین فیزیکی و مشاهدات عملی است.

از اینجا خوب است که به دنیای ارگانیک یعنی پرداختن به دنیای زنده برویم. اغلب به ما می گویند که زندگی به خودی خود 3-4 میلیارد سال پیش در برکه یا دریای گرم به وجود آمد.

با این حال، باز هم مشکلی در این ایده وجود دارد: هیچ کس هرگز منشا زندگی را مشاهده نکرده است. هیچ کس آن را ندیده است، بنابراین مشکل مشابه نظریه های طبیعی قبلی است. مردم ممکن است تصور کنند که مشکل تولد زندگی حل شده است، اما هیچ مبنای مشخصی برای این تصویر وجود ندارد: این یک خیال بافی است و نه یک مشاهده مبتنی بر علم.

ایده تولد خود به خودی زندگی از نظر علمی نیز مشکل ساز است. مشاهده عملی این است که زندگی فقط از زندگی زاده می شود و حتی یک استثنا از این قاعده یافت نشده است . فقط یک سلول زنده می تواند مصالح ساختمانی مناسب برای ایجاد سلول های جدید را تشکیل دهد. بنابراین، هنگامی که بیان می شود که زندگی به خودی خود پدید آمده است، در برابر علم واقعی و مشاهدات عملی استدلال می شود.

بسیاری از دانشمندان به بزرگی این مشکل اذعان کرده اند. آنها هیچ راه حلی برای منشا زندگی ندارند. آنها اعتراف می کنند که زندگی روی زمین شروعی داشته است، اما در این مورد به بن بست رسیده اند، زیرا آنها کار خلقت خدا را قبول ندارند. در اینجا برخی از نظرات در مورد این موضوع وجود دارد:

من فکر می کنم باید جلوتر رفت و اعتراف کرد که تنها توضیح قابل قبول، خلقت است. من می دانم که این ایده توسط فیزیکدانان و در واقع توسط من طرد شده است، اما ما نباید آن را رد کنیم فقط به این دلیل که اگر شواهد تجربی آن را تأیید می کند، آن را دوست نداریم. (H. Lipson، "فیزیکدان به تکامل نگاه می کند"، بولتن فیزیک، 31، 1980)

دانشمندان هیچ مدرکی علیه این تصور که حیات در نتیجه خلقت به وجود آمده است، ندارند. (رابرت جاسترو: بافندگی طلسم شده، ذهن در جهان، 1981)

بیش از 30 سال آزمایش در زمینه تکامل شیمیایی و مولکولی به جای حل آن، بی‌نهایت مشکل مرتبط با آغاز زندگی را برجسته کرده است. امروزه اساساً فقط نظریه‌ها و آزمایش‌های مرتبط مورد بحث قرار می‌گیرند و به بن‌بست یا جهل آن‌ها می‌روند (Klaus Dose, Interdisciplinary Science Review 13, 1988)

در تلاش برای گرد هم آوردن آنچه در مورد تاریخ عمیق حیات در سیاره زمین، منشاء حیات و مراحل شکل گیری آن که منجر به زیست شناسی که در اطراف ما ظاهر می شود، می دانیم، باید بپذیریم که در هاله ای از ابهام قرار دارد. ما نمی دانیم زندگی در این سیاره چگونه آغاز شد. دقیقاً نمی دانیم چه زمانی شروع شد و نمی دانیم در چه شرایطی. (اندی نول، استاد دانشگاه هاروارد) (1)

نقل قول زیر نیز مربوط به موضوع است. این داستان درباره استنلی میلر است که در اواخر عمرش با او مصاحبه شد. او با آزمایش های خود در رابطه با پیدایش حیات که بارها در صفحات کتاب های مدرسه و علوم ارائه شده است به شهرت رسیده است، اما این آزمایش ها هیچ ربطی به منشا حیات ندارند. جی. مورگان مصاحبه ای را بازگو کرده است که در آن میلر همه پیشنهادات مربوط به منشأ حیات را به خودی خود به عنوان بیهوده یا شیمی کاغذی رد کرده است. این گروه از شیمی کاغذ همچنین شامل آزمایش‌هایی بود که خود میلر چندین دهه قبل از آن انجام داده بود، که تصاویر آن کتاب‌های درسی مدرسه را تزئین کرده است:

او در مورد همه پیشنهادات در مورد منشأ زندگی بی تفاوت بود و آنها را "بیهوده" یا "شیمی کاغذی" می دانست. او آنقدر درباره برخی فرضیه‌ها تحقیر می‌کرد که وقتی نظرش را در مورد آنها جویا شدم، فقط سرش را تکان داد، آه عمیقی کشید و خخخخ - مانند تلاش برای رد جنون نوع بشر. او اعتراف کرد که دانشمندان هرگز نمی دانند که زندگی دقیقا کی و چگونه آغاز شده است. وی خاطرنشان کرد: ما سعی می کنیم یک رویداد تاریخی را مورد بحث قرار دهیم که به وضوح با علم عادی متفاوت است. (2)

انفجار کامبرین را چگونه توضیح می دهید؟

اگرچه هیچ دانشمند ملحد چیزی در مورد منشأ حیات نمی داند، آنها هنوز معتقدند که تقریباً شروع شده است. 4 میلیارد سال پیش فرض بر این است که از یک "سلول اولیه ساده" شروع شده است، که با این حال، اثبات درستی آن دشوار است، زیرا حتی سلول های امروزی بسیار پیچیده هستند و حاوی مقادیر عظیمی از اطلاعات هستند.

در هر صورت، اگر به نظریه تکامل و میلیون ها سال پایبند باشیم، مشکلات جدی دیگری به وجود می آید که نادیده گرفتن آنها دشوار است.

یکی از بزرگترین مشکلات انفجار کامبرین است. این بدان معناست که تمام انواع ساختاری جانوران یا گروه های اصلی، از جمله مهره داران، در طبقات کامبرین تنها «در 10 میلیون سال» (540-530 میلیون سال بر اساس مقیاس تکاملی) کاملاً تمام شده و بدون پیش فرم در خاک ظاهر شدند. به عنوان مثال، تریلوبیت با چشمان پیچیده و سایر اشکال حیاتی بی نقص است. استفن جی گولد این رویداد قابل توجه را توضیح می دهد. او بیان می کند که طی چند میلیون سال تمام گروه های اصلی قلمرو حیوانات ظاهر شدند:

دیرینه شناسان از دیرباز می دانستند و تعجب می کردند که همه گروه های اصلی قلمرو حیوانات به سرعت در یک دوره زمانی کوتاه در دوره کامبرین ظاهر شدند... همه زندگی، از جمله اجداد جانوران، برای پنج ششم تاریخ کنونی تک سلولی باقی ماندند، تا اینکه حدود 550 میلیون سال پیش، یک انفجار تکاملی در طی چند میلیون سال منجر به پیدایش همه گروه های حیوانی شد.

چه چیزی انفجار کامبرین را مشکل ساز می کند؟ سه دلیل مهم برای این امر وجود دارد:

1. اولین مشکل این است که هیچ پیش ساز ساده تری در زیر لایه های کامبرین وجود ندارد. حتی تریلوبیت ها با چشم های پیچیده خود، مانند سایر موجودات، به طور ناگهانی آماده، پیچیده، کاملاً توسعه یافته و بدون هیچ اجدادی در طبقات پایین ظاهر می شوند. این عجیب است زیرا اعتقاد بر این است که زندگی به شکل یک سلول ساده 3.5 میلیارد سال قبل از دوره کامبرین ایجاد شده است. چرا در دوره 3.5 میلیارد ساله حتی یک شکل میانی وجود ندارد ؟ این یک تناقض آشکار است که نظریه تکامل را رد می کند. یافته ها به وضوح از یک مدل خلقت حمایت می کند که در آن گونه ها از همان ابتدا آماده، پیچیده و متمایز بودند. چندین دیرینه شناس اعتراف کرده اند که انفجار کامبرین با مدل تکاملی سازگاری ضعیفی دارد.

اگر تکامل از ساده به پیچیده درست باشد، پس اجداد این موجودات کاملاً توسعه یافته کامبرین را باید پیدا کرد. اما آنها پیدا نشده اند و دانشمندان اعتراف می کنند که شانس کمی برای یافتن آنها وجود دارد. تنها بر اساس حقایق، بر اساس آنچه واقعاً در زمین یافت شده است، این نظریه که گروه های اصلی موجودات زنده در یک رویداد ناگهانی از آفرینش منشأ گرفته اند، محتمل ترین است. (Harold G. Coffin، «تکامل یا آفرینش؟» آزادی، سپتامبر-اکتبر 1975، ص 12)

زیست شناسان گاهی اوقات ظهور ناگهانی زندگی حیوانی مشخصه دوره کامبرین و ترکیب قابل توجه آن را باطل یا نادیده می گیرند. با این حال، تحقیقات دیرینه شناسی اخیر به این واقعیت منجر شده است که نادیده گرفتن این مشکل تولید مثل ناگهانی موجودات برای همه به طور فزاینده ای دشوار است... (Scientific American, آگوست 1964, pp. 34-36)

همانطور که هر دیرینه‌شناس می‌داند، این واقعیت باقی می‌ماند که اکثر گونه‌ها، جنس‌ها و قبایل و تقریباً همه گروه‌های جدید بزرگ‌تر از سطح قبیله ناگهان در آثار فسیلی ظاهر می‌شوند، و مجموعه‌های شناخته شده و تدریجی شکل‌های انتقالی که به‌طور مطلق به دنبال یکدیگر می‌آیند مسیر صعودی را نشان نمی‌دهند. (George Gaylord Simpson: The Major Features of Evolution, 1953, p. 360)

2. مشکل دیگر مشابه قبلی این است که بعد از دوره کامبرین یعنی در طول 500 میلیون سال (طبق مقیاس تکاملی) هیچ گروه اصلی جانوری جدیدی نیز ظاهر نشده است.. طبق نظریه داروین، همه چیز از یک سلول شروع شد و گروه های اصلی جدید حیوانات باید همیشه ظاهر شوند، اما جهت برعکس است. اکنون گونه های کمتری نسبت به قبل وجود دارد. آنها همیشه در حال انقراض هستند و نمی توان آنها را بازسازی کرد. اگر مدل تکاملی درست بود، تکامل باید در جهت مخالف باشد، اما این اتفاق نمی‌افتد. درخت تکامل وارونه است و برخلاف آن چیزی که طبق نظریه داروین باید انتظار داشت. حقایق با مدل خلقت، جایی که در ابتدا پیچیدگی و فراوانی گونه‌ها وجود داشت، تناسب بیشتری دارد.

نقل قول های زیر این مشکل را بیشتر نشان می دهد، یعنی چگونه در 500 میلیون سال (بر اساس مقیاس تکاملی) پس از انفجار کامبرین، هیچ گروه اصلی جدیدی از جانوران ظاهر نشده اند، همانطور که در دوره پیش از کامبرین (3.5 میلیارد سال) ظاهر نشدند.

استفان جی. گولد: دیرینه شناسان از دیرباز می دانستند و متعجب بودند که همه گروه های اصلی قلمرو حیوانات در دوره کامبرین به سرعت در یک دوره زمانی کوتاه ظاهر شدند... همه زندگی، از جمله اجداد جانوران، برای پنج ششم تاریخ کنونی تک سلولی باقی ماندند، تا اینکه حدود 550 میلیون سال پیش، تنها چند میلیون سال پیش، یک گروه اصلی از حیوانات منجر به ظهور یک تکامل شد.

انفجار کامبرین یک رویداد کلیدی در تاریخ زندگی حیوانات چند سلولی است. هرچه بیشتر این قسمت را مطالعه می کنیم، بیشتر تحت تأثیر شواهد منحصر به فرد بودن و تأثیر تعیین کننده آن بر روند تاریخ زندگی بعدی قرار می گیریم. ساختارهای اصلی تشریحی که در آن زمان متولد شده بودند، از آن زمان بدون افزودن قابل توجهی بر زندگی تسلط داشتند. (4)

اختلافات مشاهده شده در دوره کامبرین دو مسئله حل نشده را مطرح می کند. اول، چه فرآیندهای تکاملی باعث تفاوت بین مورفولوژی (شکل) گروه های اصلی ارگانیسم شد؟ دوم، چرا مرزهای مورفولوژیکی بین زیرساخت ها در طول 500 میلیون سال گذشته نسبتاً ثابت مانده است؟ (Erwin D. Valentine J (2013) The Cambriad Explosion: The Construction of Animal Bioversity, Roberts and Company Publishers, 416 p.)

هر تغییر تکاملی بعد از این اتفاق افتاد، با همه تنوع‌ها، اساساً فقط موضوع تغییر ساختارهای اساسی ایجاد شده در انفجار کامبرین بود. (A Seilacher, Vendobionta als Alternative zu Vielzellern. Mitt Hamb. zool. Mus. Inst. 89, Erg.bd.1, 9-20 / 1992, p. 19)

3. مشکل سوم، اگر به مقیاس تکاملی و برنامه زمانبندی آن پایبند باشیم، این است که تصور می‌شود انفجار کامبرین تنها «در عرض 10 میلیون سال » رخ داده است. خوب، چه چیزی در این شگفت انگیز است؟ با این حال، این یک معمای واقعی از نقطه نظر تئوری تکامل است، زیرا 10 میلیون سال زمان بسیار کمی در مقیاس تکاملی است، یعنی فقط تقریباً. 1/400 از تمام دورانی که اعتقاد بر این است که حیات روی زمین وجود داشته است (تقریباً 4 میلیارد سال). بنابراین معما این است که تمام انواع ساختار حیوانات و گروه‌های اصلی در مدت زمان کوتاهی ظاهر شدند، اما قبل از آن هیچ اجدادی از این حیوانات وجود نداشت و از آن زمان هیچ شکل جدیدی ظاهر نشد. این با مدل تکاملی مطابقت ندارد. این کاملا برعکس چیزی است که شما انتظار دارید.

پس چگونه می توان این موضوع را از نظر خلقت تبیین کرد؟ درک من این است که انفجار کامبرین به خلقت اشاره دارد، یعنی اینکه چگونه همه چیز بلافاصله ایجاد شده است. با این حال، این بدان معنا نیست که موجودات دیگر، مانند حیوانات خشکی و پرندگان، دیرتر ایجاد شده اند. اینطور نیست، اما همه جانوران و گیاهان در یک زمان خلق شده اند و آنها نیز همزمان روی زمین زندگی کرده اند، اما فقط در بخش های اکولوژیکی مختلف (دریا، باتلاق، خشکی، مناطق مرتفع...). حتی امروزه نیز انسان و پستانداران خشکی در مکان هایی مشابه حیوانات دریایی زندگی نمی کنند. در غیر این صورت بلافاصله غرق می شدند. به همین ترتیب، حیوانات دریایی، که به اصطلاح نمایندگان دوره کامبرین هستند، نمی توانستند مانند پستانداران خشکی و انسان روی زمین زندگی کنند. آنها خیلی زود خواهند مرد.

چگونه میلیون ها سال حقیقت را ثابت می کنید؟

مهم ترین عامل زمینه ای در نظریه تکامل، فرض میلیون ها سال است. آنها صحت نظریه تکامل را اثبات نمی کنند، اما تکامل گرایان میلیون ها سال را بهترین مدرک برای قابل اعتماد بودن نظریه تکامل می دانند. آنها فکر می کنند که با توجه به زمان کافی، همه چیز ممکن است: تولد زندگی و به ارث بردن همه گونه های فعلی از اولین سلول اولیه. بنابراین در یک افسانه، وقتی یک دختر قورباغه ای را می بوسد، تبدیل به یک شاهزاده می شود. اما اگر زمان کافی یعنی 300 میلیون سال بگذارید، همان چیز تبدیل به علم می شود، زیرا در آن زمان دانشمندان معتقدند که قورباغه به انسان تبدیل شده است. اینگونه است که تکامل گرایان به زمان خواص ماوراء طبیعی می دهند.

اما چگونه است؟ ما به دو حوزه مرتبط با موضوع نگاه می کنیم: اندازه گیری های انجام شده از سنگ ها و میزان تشکیل رسوبات. اینها چیزهای مهمی است که باید در این زمینه کشف کرد.

1. اندازه گیری های ساخته شده از سنگ. تکامل گرایان فکر می کنند که یکی از بهترین شواهد به نفع میلیون ها سال اندازه گیری های انجام شده روی سنگ های رادیواکتیو است. بر اساس سنگ ها به این نتیجه رسیده اند که زمین میلیاردها سال قدمت دارد.

آیا سنگ‌ها ثابت می‌کنند که زمین میلیاردها سال قدمت دارد؟ شهادت نمی دهند این سنگ ها هیچ سابقه ای از سن خود ندارند. فقط غلظت آنها را می توان اندازه گیری کرد و از آن نتیجه گیری در دوره های زمانی طولانی بدست آمده است. با این حال، معماهای متعددی در اندازه گیری رادیواکتیویته سنگ ها وجود دارد که ما به چند مورد از آنها اشاره می کنیم. غلظت سنگ ها را می توان به طور دقیق اندازه گیری کرد، اما ارتباط آنها با سن سنگ ها جای سوال دارد.

غلظت در قسمت های مختلف سنگ ها . یک نکته مهم این است که می توان از قسمت های مختلف سنگ های رادیواکتیو نتایج متفاوتی به دست آورد، یعنی غلظت های متفاوت، که به معنای سن متفاوت نیز می باشد. به عنوان مثال، چندین نتیجه متفاوت از شهاب سنگ معروف آلنده به دست آمده است که سن آنها از 4480 میلیون تا 10400 میلیون سال متغیر است. بنابراین در یک منطقه بسیار کوچک، همان قطعه می تواند غلظت های متفاوتی داشته باشد. این مثال همچنین نشان می دهد که اندازه گیری های رادیواکتیویته چقدر لرزان هستند. چگونه ممکن است یک قسمت از همان سنگ میلیاردها سال از قسمت دیگر پیرتر باشد؟ همه می دانند که نمی توان به چنین نتیجه ای اعتماد کرد. ارتباط غلظت سنگ ها با سن آنها نامشخص است.

دوران کهنه سنگ های تازه . وقتی صحبت از روش های مبتنی بر رادیواکتیویته می شود، می توان آنها را در عمل آزمایش کرد. اگر دانشمندان لحظه واقعی تبلور سنگ را بدانند، واقعاً چنین است. اگر آنها لحظه واقعی تبلور سنگ را بدانند، اندازه گیری های رادیواکتیویته باید از این اطلاعات پشتیبانی کند.

اندازه گیری های رادیواکتیویته در این آزمایش چگونه بوده است؟ خیلی خوب نیست چندین مثال وجود دارد که نشان می دهد چگونه سن میلیون ها و حتی میلیاردها سال از سنگ های تازه اندازه گیری شده است. این نشان می دهد که غلظت سنگ ها ربطی به سن واقعی آنها ندارد. آنها از ابتدا علاوه بر عناصر مادر، عناصر دختر نیز داشته اند که این امر باعث می شود اندازه گیری ها قابل اعتماد نباشد. در اینجا چند نمونه آورده شده است:

• یک نمونه اندازه گیری های انجام شده پس از فوران آتشفشان سنت هلن است - این آتشفشان در ایالت واشنگتن، ایالات متحده، در سال 1980 فوران کرد. یک سنگ از این فوران برای تعیین سن آن به آزمایشگاه رسمی منتقل شد. سن سنگ چند بود؟ 2.8 میلیون سال بود! این نشان می دهد که چقدر تعیین سن اشتباه بوده است. نمونه قبلاً دارای عناصر دختر بود، بنابراین همین امر برای سایر سنگ ها نیز امکان پذیر است. غلظت ها لزوما نشان دهنده سن واقعی سنگ ها نیستند.

• نمونه دیگر سنگ های آذرین (کوه Ngauruhoe در نیوزیلند) است که تنها 25-50 سال پیش در اثر فوران آتشفشانی از گدازه متبلور شده اند. بنابراین پشت آن مشاهدات شاهدان عینی بود.

نمونه‌هایی از این سنگ‌ها برای تاریخ‌یابی به یکی از معتبرترین آزمایشگاه‌های تاریخ‌سنجی تجاری (آزمایشگاه‌های Geochron، کمبریج، ماساچوست) ارسال شد. نتایج چه بود؟ در روش پتاسیم-آرگون، سن نمونه ها بین 270000 تا 3.5 میلیون سال متغیر بود، اگرچه سنگ ها تنها 50-25 سال پیش از گدازه متبلور شده بودند. ایزوکرون سرب-سرب 3.9 میلیارد سال، ایزوکرون روبیدیم- استرانسیوم 133 میلیون سال و ساماریم-نئودیمیم ایزوکرون 197 میلیون سال سن داشتند. این مثال غیرقابل اعتماد بودن روش‌های رادیواکتیو و اینکه چگونه سنگ‌ها ممکن است از ابتدا حاوی عناصر دختر باشند را نشان می‌دهد.

• وقتی صحبت از اکتشافات مربوط به انسان می شود، چندین مورد از آنها بر اساس روش پتاسیم-آرگون است. یعنی روی سنگ نزدیک فسیل سن پتاسیم - آرگون تعیین شده و سن فسیل انسان نیز از روی آن مشخص شده است.

با این حال، مثال زیر نشان می دهد که این روش چقدر غیر قابل اعتماد است. اولین نمونه سنگ نتیجه ای کمتر از 220 میلیون سال به دست آورد. بنابراین زمانی که چندین فسیل انسانی که قدیمی محسوب می شوند با استفاده از این روش مشخص شده اند، باید این سنین را زیر سوال برد. مثال قبلی همچنین نشان داد که چگونه تعیین سن سنگ های تازه میلیون ها سال هنگام استفاده از این روش اشتباه می شود.

در تئوری، از روش پتاسیم-آرگون می توان برای تاریخ گذاری سنگ های جوانتر استفاده کرد، اما حتی این روش را نمی توان برای قدمت فسیل ها استفاده کرد. با این روش مشخص شد که "انسان 1470" باستانی کشف شده توسط ریچارد لیکی 2.6 میلیون سال قدمت دارد. پروفسور ای تی هال، که سن را تعیین کرد، گفت که اولین تجزیه و تحلیل نمونه سنگ نتیجه غیرممکن 220 میلیون سال را نشان داد. این نتیجه رد شد، زیرا با نظریه تکامل مطابقت نداشت و بنابراین نمونه دیگری مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتیجه تجزیه و تحلیل دوم 2.6 میلیون سال "مناسب" بود. سنی که بعداً برای نمونه‌هایی از همان یافته تعیین شد، بین 290000 تا 19500000 سال متغیر بوده است. بنابراین، روش پتاسیم-آرگون چندان قابل اعتماد به نظر نمی رسد، و همچنین روشی که محققان تکامل نتایج را تفسیر می کنند. (5)

زمانی که روش ها با یکدیگر تضاد دارند . همانطور که گفته شد، اندازه گیری های گرفته شده از سنگ ها را می توان آزمایش کرد. یک نقطه شروع برای این کار اندازه گیری سنگ های تازه است، یعنی اندازه گیری هایی که در آن لحظه واقعی تبلور سنگ ها مشخص است. با این حال، مثال های قبلی نشان داد که این روش ها این آزمون را به خوبی پس نمی دهند. سنگ‌های تازه یا نسبتاً تازه قدمت میلیون‌ها و حتی میلیاردها سال دارند، بنابراین روش‌ها به شدت اشتباه هستند.

نقطه شروع دیگر برای آزمایش اندازه گیری های انجام شده از سنگ ها، مقایسه آنها با روش های دیگر، به ویژه روش رادیوکربن است. نمونه های جالبی در این مورد وجود دارد که موارد زیر بسیار عالی است. از درختی می گوید که قدمت آن تنها هزاران سال از کربن رادیو کربن بوده است، اما قدمت سنگ اطراف آن تا 250 میلیون سال است. با این حال، چوب در داخل سنگ بود، بنابراین باید قبل از متبلور شدن سنگ وجود داشته باشد. درخت باید بزرگتر از سنگی باشد که در اطراف آن متبلور شده است. این چطور می تواند امکان داشته باشد؟ تنها احتمال این است که روش های رادیواکتیویته، به ویژه اندازه گیری های انجام شده از سنگ ها، به شدت اشتباه شده باشد. گزینه دیگری وجود ندارد:

ما گزارش‌های مفصلی منتشر کرده‌ایم که در آن درختی که در یک ماسه‌سنگ «۲۵۰ میلیون ساله» یا در یک سنگ آتشفشانی «ده‌ها میلیون ساله» یافت شده است، تنها هزاران سال در تعیین سن رادیو کربن دریافت کرده است. زمانی که... زمین شناسان نمونه هایی از سنگ های آتشفشانی را که در زمان های تاریخی از یک آتشفشان فوران کرده اند، می گیرند و به آزمایشگاه های معتبر تعیین سن رادیومتری می فرستند، «تعیین سن» تقریباً همیشه نتیجه میلیون ها سال را نشان می دهد. این به شدت نشان می دهد که مفروضات اساسی تعیین سن نادرست است. (6)

مثال دیگری در همین موضوع ادامه دارد. از درختی می گوید که در جریانی از گدازه مدفون شده است. درخت و بازالت اطراف آن سنین کاملاً متفاوتی داشتند:

در استرالیا، درختی که در بازالت دوره سوم یافت شد، به وضوح در جریان گدازه ای که توسط بازالت تشکیل شده بود مدفون شد، زیرا در اثر تماس با گدازه آتشین زغال شده بود. این چوب با تجزیه و تحلیل رادیوکربن حدود 45000 سال قدمت داشت، اما بازالت با روش پتاسیم-آرگون به 45 میلیون سال قدمت داشت. (7)

2. نرخ طبقه بندی - کند یا سریع؟ یکی از پیش‌فرض‌های پس‌زمینه میلیون‌ها سال این است که لایه‌های روی زمین در فرآیندهایی که میلیون‌ها سال طول می‌کشد روی هم جمع شده‌اند. این ایده توسط چارلز لیل در قرن نوزدهم مطرح شد. برای مثال، داروین بر مدل فکری ارائه شده توسط لایل تکیه کرد. بنابراین، او در کتاب خود درباره منشأ گونه‌ها، چگونگی تأثیر افکار لایل بر او را نوشت (ص 422): «هرکس پس از خواندن اثر باشکوه سر چارلز لایل «اصول زمین‌شناسی» به طول بی‌نهایت دوران‌های سپری شده اعتراف نکند - که مورخان آینده مطمئناً به‌عنوان یک انقلاب طبیعی در یک حوزه علمی به وقوع پیوسته است. ".

اما آیا اقشار به آرامی شکل گرفته اند؟ وقتی چارلز لایل این ایده را مطرح کرد که اقشار نتیجه فرآیندهای کند هستند، عوامل متعددی مخالف این موضوع هستند. در اینجا چند نمونه هستند

فسیل ها و کالاهای انسانی . یکی از یافته‌های جالب این است که فسیل‌ها و کالاهای انسانی حتی در داخل سنگ‌ها و لایه‌های کربنی نیز یافت شده است (Glashouver, WJJ, So entstand die Welt, Hänssler, 1980, pp. 115-6; Bowden, M., Ape-men-Fact or Fallacy? Sovereign Publications, Barneseeb, 1981 ، 1975، ص 36-39). به طور مشابه، متعلقات انسانی مانند سدها در طبقات طبقه بندی شده به عنوان زغال سنگ یافت شده است. Erich A. von Frange در کتاب خود Time Upside Down (1981) اشیاء بیشتری را که در زغال سنگ یافت می شود فهرست کرد. اینها شامل یک مکعب فولادی کوچک، یک چکش آهنی، یک ابزار آهنی، یک میخ، یک ظرف فلزی زنگوله شکل، یک زنگ، استخوان فک کودک، یک جمجمه انسان، دو دندان آسیاب انسان، یک پای انسان فسیل شده است.

این یعنی چی؟ این نشان می دهد که اقشار کهن در نظر گرفته می شوند، در واقع، تنها چند هزار سال قدمت دارند و نمی توانند دوره های طولانی برای شکل گیری داشته باشند. تصور لایل از تجمع اقشار بر روی هم در طی میلیون ها سال نمی تواند درست باشد. منطقی است که باور کنیم اکثر این اقشار که صدها میلیون سال قدمت دارند، در فاجعه ای مانند سیل با سرعتی سریع و تنها چند هزار سال پیش شکل گرفتند. خود تکامل گرایان معتقد نیستند که انسان ها ده ها یا صدها میلیون سال پیش می زیسته اند.

بدون فرسایش . برای مثال، وقتی به گرند کنیون و دیگر مکان‌های طبیعی بزرگ نگاه می‌کنید، می‌توانید طبقات را روی هم ببینید. اما هنگامی که همپوشانی های زیادی در گراند کانیون و جاهای دیگر وجود دارد، آیا فرسایش بین این لایه ها قابل مشاهده است؟

پاسخ روشن است: خیر. فرسایش در گراند کانیون یا هیچ جای دیگری یافت نمی شود. برعکس، به نظر می رسد که طبقات کاملاً یکنواخت به یکدیگر متصل هستند و بدون گسست روی هم تشکیل شده اند. اگر فرسایش در مدت زمان طولانی بر آنها تأثیر گذاشته است، سطح مشترک لایه ها باید در همه جا ناهموارتر و ناهموار باشد، اما اینطور نیست. به عنوان مثال، یک بارندگی شدید به تنهایی می تواند شیارهای عمیقی را در سطوح رسوبات ایجاد کند، نه اینکه به میلیون ها سال در معرض فرسایش اشاره کنیم.

بهترین توضیح برای تشکیل رسوبات این است که در مدت زمان کوتاهی و حداکثر چند روز یا چند هفته تشکیل شده اند. میلیون ها سال نمی تواند درست باشد. حتی در دوران مدرن نیز مشاهده شده است که مثلاً یک لایه ماسه سنگی به ضخامت یک متر می تواند در عرض 30 تا 60 دقیقه تشکیل شود. اطلاعات بیشتر در مورد این موضوع در نقل قول زیر:

(...) اما به جای آن چه می یابیم؟

مشکلی که این شکاف های مسطح به ویژه برای سنین طولانی زمین شناسی ایجاد می کنند، عدم فرسایش لایه زیرین مورد انتظار در این شکاف ها است. در طول میلیون‌ها سال فرض شده برای این شکاف‌ها، انتظار فرسایش نامنظم مشخص را دارید و شکاف‌ها اصلاً نباید صاف باشند.

(...) دکتر راث بیشتر توضیح می دهد:

کنتراست قابل توجه بین الگوی مسطح لایه‌ها، به‌ویژه بالای لایه‌های زیرین بسیاری از پاراکونفوریت‌ها، در مقایسه با توپوگرافی بسیار نامنظم فرسوده شده سطح کنونی منطقه، مشکلی را که این شکاف‌ها برای دوران طولانی زمین‌شناسی ایجاد می‌کنند، نشان می‌دهد. اگر میلیون‌ها سال واقعاً اتفاق افتاده است، چرا مانند توپوگرافی کنونی منطقه، بالای لایه‌های زیرین بسیار نامنظم نیستند؟ به نظر می رسد میلیون ها سال پیشنهادی برای ستون زمین شناسی هرگز اتفاق نیفتاده است. علاوه بر این، اگر زمان زمین شناسی در یک منطقه از دست رفته باشد، آنگاه در سراسر زمین گم شده است. (8)

اقشار به سرعت در دوران مدرن شکل گرفتند . هنگامی که تصور می شود طبق آموزه های چارلز لایل، طبقات به آرامی در طی میلیون ها سال تشکیل شده اند، چند مشاهدات عملی در برابر آن وجود دارد که در آن اقشار به سرعت تشکیل شده اند. به عنوان مثال، در ارتباط با فوران آتشفشان سنت هلنا در سال 1980، یک سری لایه های همپوشانی با ضخامت بیش از صد متر و تنها در عرض چند هفته تشکیل شد. میلیون ها سال طول نکشید، اما در چند روز اقشار روی هم جمع شدند. نکته قابل توجه این بود که بعدها دره ای در همان منطقه شکل گرفت و آب در آن جاری شد. حتی این روند میلیون ها سال طول نکشید، همانطور که محققان تکامل فرض می کردند، اما همه چیز در چند هفته اتفاق افتاد. فرض بر این است که، برای مثال، گراند کانیون و چندین سازنده طبیعی بزرگ دیگر در فرآیندهای سریع مشابهی سرچشمه گرفته اند.

جزیره Surtsey مورد مشابه دیگری است. این جزیره در نتیجه یک فوران آتشفشانی زیر آب در سال 1963 متولد شد. در ژانویه 2006، مجله New Scientist توضیح داد که چگونه دره ها، دره ها و سایر اشکال زمین در کمتر از ده سال در این جزیره ظاهر شدند. میلیون ها یا حتی هزاران سال طول نکشید:

دره‌ها، دره‌ها و دیگر اشکال زمین، که معمولاً ده‌ها هزار یا میلیون‌ها سال طول می‌کشد تا تشکیل شوند، محققان زمین‌شناسی را شگفت‌زده کرده‌اند، زیرا در کمتر از ده سال ایجاد شده‌اند. (9)

فسیل‌های تنه درختان بلند، فسیل‌های دایناسورها و سایر فسیل‌های موجود در طبقات، شواهدی بر خلاف این تصور است که طبقات به آرامی و در طی میلیون‌ها سال تشکیل شده‌اند. فسیل های تنه درختان از نقاط مختلف جهان یافت شده است که در چندین لایه مختلف گسترش یافته است. یک عکس قدیمی از معدن زغال سنگ سنت اتین در فرانسه نشان می دهد که چگونه پنج تنه درخت سنگ شده به هر یک از حدود ده لایه یا بیشتر نفوذ می کنند. به همین ترتیب، یک تنه درخت به طول 24 متر در نزدیکی ادینبورگ پیدا شده است که از بیش از ده لایه عبور کرده است و همه چیز نشان می دهد که تنه به سرعت به محل خود منتقل شده است. طبق دیدگاه تکاملی، اقشار باید میلیون‌ها سال قدمت داشته باشند، اما با وجود همه چیز، تنه درختان از میان این لایه‌های «میلیون‌ها ساله» گسترش می‌یابند.

مثال زیر نشان می دهد که پایبندی به طبقه بندی آهسته در طول میلیون ها سال چقدر مشکل ساز است. درختان باید به سرعت دفن شده باشند، در غیر این صورت فسیل آنها امروز وجود نداشت. همین امر در مورد سایر فسیل های موجود در خاک نیز صدق می کند:

درک آگر، استاد بازنشسته زمین شناسی در کالج دانشگاه سوانسی، که در یکنواخت گرایی سخت لیل تحصیل کرده است، در کتاب خود چند تنه درختان فسیلی چندلایه را با مثال هایی توصیف می کند. "اگر ضخامت کل ذخایر زغال سنگ بریتانیایی کول میزرز 1000 متر تخمین زده شود و در حدود 10 میلیون سال شکل گرفته باشد، دفن درختی به طول 10 متر 100000 سال به طول می انجامد، با این فرض که طبقه بندی درخت با سرعت ثابتی رخ داده است. اگر این یک سال طولانی بود، این به طور مسخره ای بود، اگر در 10 متر طول می کشید. یعنی 1000 کیلومتر در یک میلیون سال یا 10000 کیلومتر در 10 میلیون سال. این به همان اندازه مضحک است و ما نمی‌توانیم از رسیدن به این نتیجه اجتناب کنیم که واقعاً در بعضی مواقع طبقه‌بندی خیلی سریع اتفاق افتاده است... (10)

پس، ظهور سریع فسیل‌های تنه درخت و سایر فسیل‌ها به چه چیزی اشاره دارد؟ بهترین توضیح، فاجعه ناگهانی است که هم ظهور سریع ذخایر و هم فسیل های موجود در آنها را توضیح می دهد. این ممکن است، برای مثال، در سیل اتفاق بیفتد. جالب است که چندین دانشمند در گذشته شروع به پذیرش بلایا کرده‌اند و دیگر این را مسلم نمی‌دانند که همه چیز با سرعت ثابتی در طی میلیون‌ها سال اتفاق افتاده است. شواهد بیشتر از بلایا حمایت می کنند تا فرآیندهای کند. استفان جی گولد، دیرینه شناس مشهور ملحد به تحقیقات لایل اشاره می کند:

چارلز لیل حرفه ای وکیل بود... [و] به دو روش حیله گر متوسل شد تا دیدگاه های یکنواخت خود را به عنوان تنها زمین شناسی واقعی تثبیت کند. اول، او یک مانکن حصیری درست کرد تا آن را از بین ببرد... در واقع، طرفداران فاجعه گرایی بسیار بیشتر از لیل تجربی گرا بودند. در واقع، به نظر می رسد که مواد زمین شناسی نیاز به بلایای طبیعی دارند: سنگ ها تکه تکه شده و پیچ خورده اند. تمام موجودات زنده از بین رفته اند. لایل برای نادیده گرفتن این تجلی تحت اللفظی، شواهد را با تخیل خود جایگزین کرد. ثانیا، یکنواختی لایل مجموعه ای از ادعاها است…

... لایل یک شوالیه ناب حقیقت و کار میدانی نبود، بلکه تبلیغ کننده عمدی یک نظریه مسحورکننده و عجیب بود که در حالت ثابت چرخه زمان لنگر انداخته بود. او با مهارت گفتاری خود سعی می کرد نظریه خود را با عقلانیت و صداقت یکی بداند. (11)

همانطور که گفته شد، محتمل ترین جایگزین برای تولد بیشتر اقشار، فاجعه ای مانند سیل است. آنچه در نمودار زمین شناسی با میلیون ها سال توضیح داده می شود، یا شاید بسیاری از فجایع، همه می توانند ناشی از یک فاجعه واحد باشند: سیل. این می تواند نابودی دایناسورها، وجود فسیل ها و بسیاری از ویژگی های دیگر مشاهده شده در خاک را توضیح دهد.

به عنوان مثال، دایناسورها اغلب در داخل سنگ‌های سخت یافت می‌شوند و استخراج یک فسیل از سنگ ممکن است سال‌ها طول بکشد. اما چگونه آنها به داخل سنگ های سخت راه یافتند؟ تنها توضیح معقول این است که گل نرم روی آنها قرار گرفته و سپس سفت شده است. چنین چیزی امروز در هیچ کجا اتفاق نمی افتد، اما در فاجعه ای مانند سیل، ممکن بود. قابل توجه است که تقریباً 500 سند باستانی در سراسر جهان یافت شده است که بر اساس آنها سیل روی زمین رخ داده است.

دلایل خوبی برای نسبت دادن این فاجعه به طور خاص به سیل همچنین این واقعیت است که رسوبات دریایی در سراسر جهان رایج هستند، همانطور که نقل قول های زیر نشان می دهد. اولین نظر از کتابی از جیمز هاتون، پدر زمین شناسی، مربوط به بیش از 200 سال پیش است:

باید نتیجه بگیریم که تمام لایه های زمین (...) توسط شن و ماسه ای که روی بستر دریا انباشته شده اند، پوسته های سخت پوستان و مواد مرجانی، خاک و خاک رس تشکیل شده اند. (J. Hutton, Theory of the Earth l, 26. 1785)

JS Shelton: در قاره‌ها، سنگ‌های رسوبی دریایی بسیار رایج‌تر و گسترده‌تر از همه سنگ‌های رسوبی دیگر هستند. این یکی از آن حقایق ساده ای است که نیاز به توضیح دارد، زیرا در قلب همه چیز مربوط به تلاش های مداوم انسان برای درک جغرافیای متغیر گذشته زمین شناسی قرار دارد. (JS Shelton: Geology illustrated)

یکی دیگر از نشانه های سیل وجود فسیل های دریایی در کوه های مرتفع مانند هیمالیا، آلپ و آند است. در اینجا چند نمونه از کتاب های خود دانشمندان و زمین شناسان آورده شده است:

خود داروین در حین سفر با کشتی بیگل صدف های فسیل شده ای را از ارتفاعات کوه های آند پیدا کرد. این نشان می دهد که کوهی که اکنون کوه است، زمانی زیر آب بوده است. (Jerry A. Coyne: Miksi evoluutio on totta [چرا تکامل درست است]، ص 127)

دلیلی وجود دارد که از نزدیک به ماهیت اصلی صخره های رشته کوه نگاه کنیم. در کوه‌های آلپ، در آلپ‌های آهکی شمال، به‌اصطلاح منطقه هلوتی، دیده می‌شود. سنگ آهک ماده اصلی سنگ است. وقتی به صخره اینجا در دامنه های شیب دار یا بالای یک کوه نگاه می کنیم - اگر انرژی لازم برای بالا رفتن از آنجا را داشتیم - در نهایت بقایای فسیل شده حیوانات، فسیل های حیوانات را در آن خواهیم یافت. آنها اغلب به شدت آسیب دیده اند، اما می توان قطعات قابل تشخیص را پیدا کرد. تمام آن فسیل‌ها پوسته‌های آهکی یا اسکلت‌های موجودات دریایی هستند. در میان آنها آمونیت های مارپیچی و به خصوص صدف های دو پوسته زیادی وجود دارد. (…) در این مرحله خواننده ممکن است تعجب کند که معنی آن چیست که رشته‌کوه‌ها این همه رسوب را در خود جای داده‌اند که می‌توان آن‌ها را نیز در کف دریا یافت. (ص 236237 "Muuttuva maa"، Pentti Eskola)

هاروتاکا ساکای از دانشگاه ژاپن در کیوشو، سال‌هاست که روی این فسیل‌های دریایی در کوه‌های هیمالیا تحقیق کرده است. او و گروهش یک آکواریوم کامل از دوره مزوزوئیک را فهرست کرده اند. نیلوفرهای دریایی شکننده که نسبت به خارپشت‌های دریایی و ستاره‌های دریایی کنونی هستند، در دیواره‌های صخره‌ای بیش از سه کیلومتر بالاتر از سطح دریا یافت می‌شوند. آمونیت‌ها، بلمنیت‌ها، مرجان‌ها و پلانکتون‌ها به‌عنوان فسیل در سنگ‌های کوه‌ها یافت می‌شوند (…)

در ارتفاع دو کیلومتری زمین شناسان ردی از خود دریا پیدا کردند. سطح صخره ای موج مانند آن مطابق با اشکالی است که از امواج کم آب در ماسه باقی می مانند. حتی از بالای اورست، نوارهای زرد رنگی از سنگ آهک یافت می شود که در زیر آب از بقایای حیوانات دریایی بی شماری به وجود آمده است. («Maapallo ihmeiden planeetta» ص 55)

چگونه وجود حیات روی زمین را برای میلیون ها سال توجیه می کنید؟

دو مورد در بالا مطرح شده است که برای اثبات دوره های میلیون ساله استفاده می شود: اندازه گیری سنگ های رادیواکتیو و میزان لایه بندی. مشخص شد که هیچ یک از آنها صحت دوره های زمانی طولانی را ثابت نکردند. مشکل اندازه گیری های انجام شده بر روی سنگ ها این است که سنگ های کاملا تازه از قبل حاوی عناصر دختر هستند و بنابراین قدیمی به نظر می رسند. همچنین طبقات به میلیون‌ها سال اشاره نمی‌کنند، زیرا کالاهای انسانی، حتی بقایای فسیلی انسان، در لایه‌هایی که باستانی در نظر گرفته می‌شدند، یافت شده است، و به این دلیل که امروزه شواهدی از تجمع سریع طبقات روی هم وجود دارد. با توجه به این حقایق می توان میلیون ها سال را زیر سوال برد.

در مورد ظهور حیات روی زمین چطور؟ بارها در برنامه های طبیعت، کتاب های مدرسه و جاهای دیگر به ما گفته می شود که صدها میلیون سال است که زندگی پیچیده روی زمین وجود داشته است. آیا این دیدگاه ارزش اعتماد دارد؟ در این مورد باید به نکات زیر توجه کنید:

هیچ کس نمی تواند سن فسیل ها را بداند . ابتدا باید به فسیل ها توجه کرد. آنها تنها باقی مانده از زندگی گذشته هستند و ما هیچ ماده دیگری در دسترس نداریم.

اما آیا می توان از روی فسیل ها سن دقیق آنها را دانست؟ آیا می توان دانست که فسیل دیگری به طور قابل توجهی قدیمی تر یا جوان تر از فسیل دیگری است؟ پاسخ روشن است: تشخیص این موضوع غیرممکن است. اگر فسیلی از زمین کنده شود، مثلاً یک استخوان دایناسور یا یک فسیل تریلوبیت، هیچ سابقه ای از سن آن و زمانی که روی زمین زنده بوده است وجود ندارد. ما نمی توانیم چنین اطلاعاتی را از آن تشخیص دهیم. هر کسی که فسیلی را برمی دارد می تواند متوجه این موضوع شود. (مثلاً در مورد نقاشی های غار نیز صدق می کند. برخی از محققان ممکن است تصور کنند که آنها ده ها هزار سال قدمت دارند، اما خودشان چنین نشانه هایی را نشان نمی دهند. ممکن است در واقع فقط چند هزار سال قدمت داشته باشند.)

با وجود همه چیز، یک فرض اساسی در نظریه تکامل این است که این سنین را می توان شناخت. اگرچه خود فسیل ها هیچ اطلاعاتی را نمی گویند یا نشان نمی دهند، بسیاری از تکامل گرایان ادعا می کنند که می دانند چه زمانی زندگی می کردند (به اصطلاح جدول فسیلی شاخص). آنها فکر می کنند که اطلاعات قطعی در مورد مراحل دقیق آمونیت ها، تریلوبیت ها، دایناسورها، پستانداران و سایر موجودات روی زمین دارند، حتی اگر نمی توان چنین چیزی را از فسیل ها و زیستگاه آنها استنباط کرد.

هیچ انسانی در این زمین وجود ندارد که به اندازه کافی در مورد سنگ ها و فسیل ها اطلاعات داشته باشد تا بتواند به هر طریقی ثابت کند که نوع خاصی از فسیل واقعاً از نوع دیگری قدیمی تر یا جوان تر است. به عبارت دیگر، هیچ کس نمی تواند واقعاً ثابت کند که یک تریلوبیت از دوره کامبرین از دایناسورهای دوره کرتاسه یا پستانداران دوره سوم پیرتر است. زمین شناسی چیزی جز علم دقیق است. (12)

هنگامی که فسیل ها از زمین بیرون می آیند، همین مشکل در مورد فسیل ماموت ها و دایناسورها نیز صدق می کند. چگونه می توان وقوع متفاوت آنها در زمین را توجیه کرد اگر فسیل های هر دو به همان اندازه که اغلب یافت می شوند در شرایط خوب و نزدیک به سطح زمین باشند؟ چگونه کسی می تواند ادعا کند که فسیل دایناسور 65 میلیون سال از فسیل ماموت یا انسان قدیمی تر است اگر هر دو به یک اندازه در شرایط خوبی باشند؟ پاسخ این است که هیچکس چنین اطلاعاتی ندارد. هر کس خلاف این را ادعا کند به طرف خیال می رود.

پس چرا دانشمندان آتئیست معتقدند که فسیل دایناسور حداقل 65 میلیون سال از فسیل ماموت قدیمی تر است؟ دلیل اصلی این امر نمودار زمانی زمین شناسی است که در قرن نوزدهم، یعنی مدت ها قبل از اختراع روش رادیوکربن یا دیگر روش های رادیواکتیویته، تهیه شده است. سن فسیل ها بر اساس این نمودار زمانی تعیین می شود، زیرا فرض بر این است که نظریه داروین درست است و گروه های مختلفی از گونه ها در زمان های مختلف روی زمین ظاهر شده اند. بنابراین اعتقاد بر این است که زندگی در دریا آغاز شده است، به طوری که در ابتدا یک سلول ساده اولیه وجود داشت، سپس حیوانات بستر دریا ظاهر شدند، سپس ماهی ها، سپس قورباغه هایی که در لبه آب زندگی می کردند، سپس خزندگان و در نهایت پرندگان و پستانداران. اعتقاد بر این است که تکامل به این ترتیب پیشرفت کرده است، و نمودار زمانی زمین شناسی در قرن نوزدهم برای این منظور تهیه شد که حتی امروزه نیز تفسیرهای دانشمندان ملحد از سن فسیل ها را تعیین می کند. آنها هیچ توجیه دیگری برای سن فسیل ها ندارند.

بنابراین نمودار زمانی زمین شناسی بر اساس ایده تکامل تدریجی است که پیش شرط اساسی برای نظریه تکامل است. اما مشکل اینجاست که هیچ تکامل تدریجی در فسیل‌ها مشاهده نشده است که صحت جدول زمین‌شناسی را ثابت کند. حتی ملحد معروف ریچارد داوکینز نیز در کتاب خود Sokea Kelloseppä (s. 240,241، The Blind Watchmaker) به همین موضوع اعتراف کرده است: « از زمان داروین، تکامل گرایان می دانستند که فسیل هایی که به ترتیب زمانی مرتب شده اند مجموعه ای از تغییرات کوچک و به سختی قابل توجه نیستند. به همین ترتیب، دیرینه شناس معروف ملحد، استیون جی گولد، گفته است : من به هیچ وجه نمی‌خواهم صلاحیت بالقوه دیدگاه تکامل تدریجی را کمرنگ کنم. من فقط می خواهم یادآوری کنم که هرگز در سنگ ها "مشاهده" نشده است." (13).

از مطالب فوق چه نتیجه ای می توان گرفت؟ اگر توسعه تدریجی وجود نداشته باشد، تخمین های سنی نمودار زمانی زمین شناسی و این فرض که گروه های مختلفی از گونه ها در زمان های مختلف بر روی زمین ظاهر شده اند را می توان زیر سوال برد. هیچ مبنایی برای چنین تصوری وجود ندارد. در عوض، منطقی‌تر است که فرض کنیم همه گروه‌های قبلی از گونه‌ها در ابتدا به طور همزمان روی زمین بوده‌اند، اما فقط در بخش‌های اکولوژیکی مختلف، زیرا برخی از آنها حیوانات دریایی، برخی دیگر حیوانات خشکی و برخی دیگر در میان بوده‌اند. علاوه بر این، برخی از گونه ها مانند دایناسورها و تریلوبیت ها که هر دو فسیل شاخص محسوب می شوند، منقرض شده اند. هیچ دلیلی وجود ندارد که باور کنیم برخی از گونه ها اساساً پیرتر یا جوان تر از سایرین هستند. بر اساس فسیل ها نمی توان چنین نتیجه ای گرفت.

فسیل‌های زنده - ارگانیسم‌هایی که باید میلیون‌ها سال پیش از بین می‌رفتند، اما امروزه هنوز زنده هستند - نیز دلیلی بر این است که میلیون‌ها سال قابل اعتماد نیستند. در واقع صدها فسیل از این دست وجود دارد. موزه دکتر یواخیم شوون دانشمند آلمانی دارای بیش از 500 نمونه از این نوع فسیل زنده است. یکی از نمونه‌ها نیز کولاکانت است که اعتقاد بر این بود که 65 میلیون سال پیش، یعنی همزمان با دایناسورها از بین رفته است. با این حال، این ماهی در دوران مدرن زنده پیدا شده است، بنابراین در کجای 65 میلیون سال پنهان شده است؟ گزینه دیگر و محتمل تر این است که میلیون ها سال وجود نداشته است.

چرا دایناسورها میلیون ها سال پیش زندگی نمی کردند ؟ پاراگراف های قبلی اشاره کردند که نمی توان سن دقیق فسیل ها را دانست. همچنین نمی توان ثابت کرد که فسیل های تریلوبیت ها، دایناسورها یا ماموت ها، مثلاً، از نظر سنی متفاوت هستند. هیچ مدرک علمی برای این وجود ندارد، اما این گونه ها ممکن است به طور همزمان روی زمین زندگی کرده باشند، اما فقط در بخش های مختلف اکولوژیکی، مانند مناطق دریایی، مردابی، مرتفع و کوهستانی با حیوانات و گیاهانشان.

همانطور که بارها در برنامه های طبیعت یا منابع دیگر به ما گفته می شود، در مورد زندگی میلیون ها سال روی زمین چطور؟ این موضوع به بهترین وجه از طریق روش رادیوکربن قابل بررسی است زیرا می تواند سن نمونه های آلی را اندازه گیری کند. اندازه‌گیری‌های دیگر با روش‌های رادیواکتیو معمولاً از سنگ‌ها انجام می‌شود، اما از روش رادیوکربن می‌توان برای اندازه‌گیری مستقیم از فسیل‌ها استفاده کرد. نیمه عمر رسمی این ماده 5730 سال است، بنابراین پس از 100000 سال به هیچ وجه نباید رخ دهد.

اندازه گیری ها چه چیزی را نشان می دهد؟ اندازه‌گیری‌ها برای دهه‌ها انجام شده است و نکته مهمی را نشان می‌دهد: رادیوکربن (14 درجه سانتی‌گراد) در فسیل‌های تمام اعصار (در مقیاس تکاملی) یافت می‌شود: فسیل‌های کامبرین، دایناسورها (http://newgeology.us/presentation48.html) و سایر موجودات که باستانی در نظر گرفته شده‌اند . همچنین هیچ زغالی فاقد رادیوکربن یافت نشده است (Lowe, DC, مشکلات مربوط به استفاده از زغال سنگ به عنوان منبع مواد پس زمینه آزاد 14C, Radiocarbon 31(2):117-120,1989). اندازه‌گیری‌ها تقریباً سن یکسانی را برای همه نمونه‌ها نشان می‌دهند، بنابراین منطقی است که باور کنیم همه موجودات در یک زمان روی زمین بوده‌اند و به هیچ وجه میلیون‌ها سال از آن زمان گذشته است.

در مورد دایناسورها چطور؟ بزرگترین بحث در این زمینه در مورد دایناسورها است. به نظر می رسد که آنها به مردم علاقه مند هستند و توسط آنها سعی شده است میلیون ها سال روی زمین را توجیه کنند. آنها بشارتگران تکامل گرایان هستند که در صورت لزوم در مورد میلیون ها سال مطرح می کنند.

اما، اما همانطور که اشاره شد، تعیین سن دایناسورها بر اساس نمودار زمانی زمین شناسی است که در سال 1800 تهیه شده است، که چندین بار نادرست بوده است. هیچ مدرک علمی وجود ندارد که دایناسورها از مثلاً ماموت ها و دیگر حیوانات منقرض شده پیرتر باشند. در اینجا چند مشاهده ساده وجود دارد که نشان می دهد دایناسورها میلیون ها سال پیش منقرض نشده اند و بسیاری از گونه های مدرن همزمان با آنها زندگی می کرده اند.

• گونه های مدرن همزمان با دایناسورها زندگی کرده اند. نظریه پردازان تکامل دائماً در مورد عصر دایناسورها صحبت می کنند زیرا بر اساس نظریه تکامل معتقدند گروه های مختلفی از حیوانات در زمان های مختلف روی زمین ظاهر شده اند. آنها فکر می کنند که مثلاً پرندگان از دایناسورها آمده اند و بنابراین دایناسورها باید قبل از پرندگان روی زمین ظاهر شده باشند. به همین ترتیب، آنها فرض می کنند که اولین پستانداران تا پایان دوره دایناسورها روی زمین ظاهر نشده اند.

با این حال، اصطلاح عصر دایناسورها گمراه کننده است زیرا از طبقات دایناسورها دقیقاً همان گونه های موجود در دوران مدرن یافت شده است: لاک پشت، تمساح، شاه بوآ، سنجاب، بیش از حد، گورکن، جوجه تیغی، کوسه، منقار آبی، سوسک، زنبور، صدف، مرجان، تمساح، پرنده مدرن. به عنوان مثال، اعتقاد بر این است که پرندگان از دایناسورها می آیند، اما همان پرندگانی که امروزه در طبقات دایناسورها یافت می شوند: طوطی، اردک، دریک، لون، فلامینگو، جغد، پنگوئن، پرندگان ساحلی، آلباتروس، باکلان و آووست. تا سال 2000، بیش از صد فسیل مختلف از پرندگان مدرن از طبقات کرتاسه ثبت شده بود. از این یافته ها، به عنوان مثال در کتاب کارل ورنر "فسیل های زنده" گفته شده است. او به مدت 14 سال روی فسیل های دوران دایناسورها تحقیق کرد، با ادبیات حرفه ای دیرینه شناسی آشنا شد. و از 60 موزه علوم طبیعی در سراسر جهان بازدید کرد و حدود 60000 عکس گرفت. دکتر ورنر گفته است:"موزه‌ها فسیل‌های پرندگان امروزی را به نمایش نمی‌گذارند، و آنها را در تصاویری که محیط دایناسورها را به تصویر می‌کشند، نمی‌کشند. این اشتباه است. اساساً، هرگاه یک T. Rex یا Triceratops در نمایشگاه موزه به تصویر کشیده شود، اردک‌ها، لوون‌ها، فلامینگوها یا برخی از این پرندگان مدرن دیگر که با چینه‌های دایناسور نیز دیده شده‌اند، هرگز نباید چنین اتفاقی بیفتد. یک اردک با دایناسور را در موزه تاریخ طبیعی دیدی، آیا جغد؟ طوطی؟

از مطالب فوق چه چیزی می توان نتیجه گرفت؟ پرندگان مطمئناً همزمان با دایناسورها زندگی کرده‌اند و دلیلی وجود ندارد که باور کنیم ده‌ها میلیون سال از آن می‌گذرد.

در مورد پستانداران چطور؟ بر اساس برخی برآوردها، حداقل 432 گونه پستاندار پیدا شده است که با دایناسورها همزیستی داشته باشند ( Kielan-Jaworowska, Z., Kielan, Cifelli, RL, and Luo, ZX, Mammals from the Age of Dinosaurs: Origins, Evolution and Structure, NY04, Columbia University, 20) . به طور مشابه، استخوان‌های دایناسور در میان استخوان‌های شبیه استخوان‌های اسب، گاو و گوسفند یافت شده است (Anderson, A., Tourism falls falls to tyrannosaurus, Nature, 1989, 338, 289 / دایناسور ممکن است بی سر و صدا مرده باشد پس از همه، . باید در همان زمان زندگی می کرد .

علاوه بر این، در یک مصاحبه ویدیویی با کارل ورنر، متصدی موزه ماقبل تاریخ یوتا، دکتر دونالد برگ، توضیح داد: «ما تقریباً در تمام کاوش‌های دایناسورها فسیل‌های پستانداران را پیدا می‌کنیم. ما ده تن خاک رس بنتونیت حاوی فسیل پستانداران داریم و در حال ارائه آن به سایر محققان هستیم. نه به این دلیل که آنها را مهم نمی دانیم، بلکه به این دلیل که زندگی کوتاه است و من در پستانداران متخصص نیستم: من در خزندگان و دایناسورها تخصص دارم. این نوع مشاهدات نشان می‌دهد که گونه‌هایی از همه گروه‌های جانوری در همه زمان‌ها به طور همزمان زندگی کرده‌اند، اما فقط در بخش‌های مختلف اکولوژیکی. برخی از گونه ها مانند دایناسورها منقرض شده اند. حتی امروزه، گونه ها در حال نابودی هستند.

• بافت نرم به دوره های زمانی کوتاه اطلاق می شود . پیش از این گفته شد که تاریخ گذاری دایناسورها عمدتاً بر اساس نمودار زمانی زمین شناسی قرن نوزدهم است که در آن اعتقاد بر این است که دایناسورها 65 میلیون سال پیش منقرض شده اند.

اما آیا می توان از خود فسیل دایناسورها چنین نتیجه ای گرفت؟ سن 65 میلیون را نشان می دهند؟ پاسخ مستقیم این است: آنها نشان نمی دهند. در عوض، چندین فسیل دایناسور نشان می دهد که میلیون ها سال از زمان انقراض آنها نمی گذرد. به این دلیل که یافتن بافت نرم در فسیل دایناسورها رایج است. به عنوان مثال، Yle Uutiset در 5 دسامبر 2007 گزارش داد: "ماهیچه ها و پوست دایناسورها در ایالات متحده یافت شد." این خبر تنها در نوع خود نیست، اما اخبار و مشاهدات مشابه متعددی وجود دارد. بر اساس یک گزارش تحقیقاتی، بافت های نرم ممکن است از تقریباً هر دوم استخوان دایناسور ژوراسیک (145.5 تا 199.6 میلیون سال پیش) جدا شده باشد (بسیاری از فسیل های دینو می توانند دارای بافت نرم در داخل باشند، 28 اکتبر 2010، news.nationalgeographic.com/news/2006/02/0221_060221_dino_tissue_2.html.) . فسیل‌های دایناسورهایی که به خوبی حفظ شده‌اند، اگر ۶۵ میلیون سال قدمت داشته باشند، راز بزرگی هستند. آنها حاوی موادی هستند که نباید صدها هزار سال در طبیعت زنده بمانند چه برسد به میلیون ها سال. به عنوان مثال سلول های خونی یافت شده است [Morell, V., Dino DNA: The Hunt and the Hype, Science 261 (5118): 160-162, 1993]، عروق خونی، هموگلوبین، DNA [Sarfati، J. DNA و سلول های استخوانی موجود در استخوان دایناسور، J. Creation (12;1:10): create.com/dino-dna، 11 دسامبر 2012] ، رادیوکربن (http://newgeology.us/presentation48.html) و پروتئین های شکننده مانند کلاژن، آلبومین و استئوکلسین. این مواد نباید وجود داشته باشند زیرا میکروب ها خیلی زود تمام بافت های نرم را تجزیه می کنند.

فسیل‌های دایناسورها نیز می‌توانند بوی گندیدگی دهند. جک هورنر، دانشمندی که به نظریه تکامل اعتقاد دارد، در مورد یک مکان بزرگ کشف فسیل دایناسور اظهار داشت که "همه استخوان های نهر جهنم بوی بد می دهند." چگونه استخوان ها بعد از ده ها میلیون سال بو می دهند؟ اگر آنقدر پیر بودند، مطمئناً تا به حال همه بوی آنها را ترک کرده بود.

محققان باید چه کار کنند؟ بهتر است نمودار زمانی زمین‌شناسی را که در قرن نوزدهم ترسیم شده بود کنار بگذارید و مستقیماً روی فسیل‌ها تمرکز کنید. اگر هنوز بافت‌های نرم، پروتئین‌ها، DNA و رادیوکربن در آنها باقی مانده باشد، نمی‌توان بحث میلیون‌ها سال را مطرح کرد. وجود این مواد در فسیل ها نشان دهنده دوره های کوتاه است. اینها معیارهای خوبی برای تخمین سن فسیل ها هستند.

• توضیحات اژدها. بسیاری ادعا می کنند که انسان همزمان با دایناسورها زندگی نکرده است. با این حال، ده ها اشاره به اژدها در سنت بشر وجود دارد. نام دایناسور توسط معاصر داروین، ریچارد اوون، در سال 1841 اختراع شد، اما در مورد اژدها قرن ها گفته شده است. در اینجا برخی از نظرات در مورد این موضوع وجود دارد:

اژدهایان در افسانه ها، به طرز عجیبی، درست مانند حیوانات واقعی هستند که در گذشته زندگی می کردند. آنها شبیه خزندگان بزرگ (دایناسورها) هستند که مدت ها قبل از اینکه انسان ظاهر شود بر این سرزمین حکومت می کردند. اژدها به طور کلی بد و مخرب در نظر گرفته می شد. هر ملتی در اساطیر خود به آنها اشاره کرده است. ( دایره المعارف کتاب جهانی، جلد 5، 1973، ص 265)

از آغاز تاریخ ثبت شده، اژدهاها در همه جا ظاهر شده اند: در اولین گزارش های آشوری و بابلی از توسعه تمدن، در تاریخ یهودیان عهد عتیق، در متون قدیمی چین و ژاپن، در اساطیر یونان، روم و مسیحیان اولیه، در استعاره های آمریکای باستان، در اسطوره های آفریقا و در اسطوره های آفریقا. به سختی می توان جامعه ای را پیدا کرد که اژدها را در تاریخ افسانه ای خود وارد نکرده باشد... ارسطو، پلینی و سایر نویسندگان دوره کلاسیک ادعا کردند که داستان های اژدها بر اساس واقعیت است و نه تخیل. (14)

کتاب مقدس همچنین نام اژدها را چندین بار ذکر کرده است (مثلاً ایوب 30:29: من برادر اژدها و همدم جغدها هستم). در این رابطه، تفسیر جالبی در مورد این موضوع از دانشمند ملحد استیون جی گولد یافت می شود. او خاطرنشان کرد که وقتی کتاب ایوب در مورد بهموت صحبت می کند، تنها حیوانی که این توصیف با آن مطابقت دارد دایناسور است ( Pandans Tumme , s. 221, Ordfrontsförlag, 1987). او به عنوان یک تکامل شناس معتقد بود که نویسنده کتاب ایوب باید دانش خود را از فسیل های کشف شده به دست آورده باشد. با این حال، این یکی از قدیمی‌ترین کتاب‌های کتاب مقدس به وضوح به یک حیوان زنده اشاره می‌کند (ایوب 40:15 اکنون غول بزرگی را که من با شما ساختم، ببینید او علف را مانند گاو می‌خورد...).

اژدها در هنر نیز ظاهر می شوند (www.dinoglyphs.fi). به عنوان مثال، تصاویر اژدها بر روی سپرهای جنگی (Sutton Hoo) و تزئینات دیواری کلیساها (به عنوان مثال SS Mary و Hardulph، انگلستان) ثبت شده است. در دروازه ایشتار در شهر باستانی بابل، علاوه بر گاو نر و شیر، اژدها نیز به تصویر کشیده شده است. در مهرهای استوانه ای بین النهرین اولیه، اژدهاهایی با دم تقریباً به اندازه گردن ظاهر می شوند (Moortgat, A., The art of ancient Mesopotamia, Phaidon Press, London 1969, pp. 1,9,10 and Plate A.). کتاب اژدهای وحشتناک ونس نلسونمثال های بیشتری می گوید نکته قابل توجه در مورد این کتاب این است که آثار هنری قدیمی در مورد اژدها/دایناسورها و همچنین نقاشی هایی که توسط خود تکامل گرایان مدرن بر اساس استخوان های دایناسور طراحی شده اند را در خود دارد. خود خوانندگان می توانند شباهت آثار هنری قدیمی و همچنین نقاشی هایی که بر اساس استخوان ها کشیده شده اند را با هم مقایسه کنند. شباهت آنها کاملا مشهود است.

در مورد زودیاک چینی چطور؟ یک مثال خوب از اینکه دایناسورها ممکن است واقعاً اژدها بوده باشند، این طالع بینی است که قرن ها قدمت دارد. بنابراین وقتی زودیاک چینی بر اساس 12 علامت حیوانی است که در چرخه های 12 ساله تکرار می شوند، 12 حیوان درگیر هستند. 11 مورد از آنها حتی در دوران مدرن آشنا هستند: موش، گاو، ببر، خرگوش، مار، اسب، گوسفند، میمون، خروس، سگ و خوک.. در عوض، دوازدهمین حیوان یک اژدها است که امروزه وجود ندارد. یک سوال خوب این است که اگر 11 حیوان حیوانات واقعی بوده اند، چرا اژدها یک استثنا و موجودی افسانه ای است؟ آیا منطقی‌تر نیست که فرض کنیم زمانی هم زمان با انسان‌ها زندگی می‌کرده است، اما مانند بسیاری از حیوانات دیگر منقرض شده است؟ خوب است دوباره یادآوری کنیم که اصطلاح دایناسور تنها در قرن نوزدهم توسط ریچارد اوون اختراع شد. پیش از آن قرن ها از نام اژدها استفاده می شد.

چگونه نظریه تکامل را توجیه می کنید؟

نظریه تکامل کاملاً مخالف کار خلقت خداوند است. این نظریه که توسط داروین ارائه شده است، فرض می‌کند که همه چیز با یک سلول بنیادی کوچک آغاز شد، که سپس طی میلیون‌ها سال به اشکال پیچیده‌تر تکامل یافت.

اما آیا نظریه داروین درست است؟ می توان آن را از طریق شواهد عملی آزمایش کرد. در اینجا چند نکته کلیدی وجود دارد.

1. تولد زندگی به خودی خود ثابت نشده است . قبل از اینکه زندگی بتواند تکامل یابد، باید وجود داشته باشد. اما اینجا اولین مشکل نظریه داروین است. کل نظریه فاقد پایه و اساس است، زیرا زندگی نمی تواند به خودی خود پدید آید، همانطور که قبلاً ذکر شد. فقط زندگی است که می تواند زندگی را به ارمغان بیاورد و هیچ استثنایی از این قاعده پیدا نشده است. اگر کسی از ابتدا تا انتها به یک مدل الحادی از تبیین پایبند باشد، با این مشکل مواجه می شود.

2. رادیوکربن افکار مربوط به دوره های زمانی طولانی را رد می کند . مشکل دیگر این است که رادیو کربن در فسیل‌ها و زغال‌سنگ‌ها در تمام دوران‌ها وجود دارد که میلیون‌ها سال قدمت دارند (Lowe، DC، مشکلات مربوط به استفاده از زغال سنگ به عنوان منبع مواد پس‌زمینه آزاد 14C، رادیوکربن 31 (2): 117-120، 1989). حضور رادیوکربن تنها به هزاران سال اشاره دارد، به این معنی که زمانی برای توسعه فرضی باقی نمانده است. این یک مشکل بزرگ برای نظریه داروین است زیرا تکامل گرایان به ضرورت میلیون ها سال اعتقاد دارند.

3. انفجار کامبرین تکامل را رد می کند . قبلاً گفته شد که چگونه انفجار کامبرین به اصطلاح درخت تکامل را رد می کند (فرض که سلول بنیادی ساده هر روز به شکل های جدید زندگی تبدیل شده است). یا این درخت وارونه است. داده های فسیلی نشان می دهد که از همان ابتدا، پیچیدگی و غنای گونه ای دخیل بوده است. این با مدل خلقت مطابقت دارد.

4. عدم وجود حواس و اندام های نیمه توسعه یافته . اگر نظریه تکامل درست بود، باید میلیون ها حواس، دست ها، پاها یا سایر قسمت های بدن که تازه در حال تکامل هستند در طبیعت وجود داشته باشد. در عوض، این اعضای بدن آماده و کاربردی هستند. حتی ریچارد داوکینز، یک ملحد معروف، اعتراف می کند که هر گونه و هر اندامی در هر گونه ای که تاکنون مورد مطالعه قرار گرفته است، در کاری که انجام می دهد خوب است. چنین مشاهداتی به شدت با نظریه تکامل مطابقت دارد، اما به خوبی با مدل خلقت:

واقعیت مبتنی بر مشاهدات این است که هر گونه و هر اندام درون یک گونه که تاکنون مورد بررسی قرار گرفته است، در کاری که انجام می دهد خوب است. بال های پرندگان، زنبورها و خفاش ها برای پرواز خوب است. چشم ها در دیدن خوب هستند. برگها در فتوسنتز خوب هستند. ما در سیاره ای زندگی می کنیم که در آن احتمالاً ده میلیون گونه احاطه شده ایم که همه به طور مستقل نشان دهنده یک توهم قوی از طراحی ظاهری هستند. هر گونه به خوبی با سبک زندگی خاص خود سازگار است. (15)

داوکینز در کامنت قبلی خود به طور غیرمستقیم وجود طراحی هوشمند را تصدیق می کند، حتی اگر عمدا آن را انکار کند. با این حال، شواهد به وضوح وجود طراحی هوشمند را نشان می دهد. سوال مربوطه این است؛ آیا کار می کند؟ یعنی اگر همه چیز کار کند، بحث یک ساختار کاربردی و طراحی هوشمند است و سازه نمی توانست به خودی خود به وجود بیاید.

عجیب است که وقتی مجسمه ای از فوتبالیست یاری لیتمانن، مثلاً در لاهتی وجود دارد، همه آتئیست ها به طراحی هوشمندانه پشت آن اعتراف می کنند. آنها معتقد نیستند که این مجسمه از خودشان متولد شده است، اما به طراحی هوشمندانه در روند تولد آن اعتقاد دارند. با این حال، آنها طراحی هوشمند را در موجودات زنده ای که چندین برابر پیچیده تر هستند و می توانند حرکت کنند، تکثیر شوند، غذا بخورند، عاشق شوند و احساسات دیگر را احساس کنند، ممنوع می کنند. این یک استدلال خیلی منطقی نیست.

5. فسیل ها تکامل را رد می کنند . قبلاً اشاره شد که هیچ پیشرفت تدریجی در فسیل ها وجود ندارد. استفان جی گولد، در میان دیگران، اظهار داشته است: «من به هیچ وجه نمی‌خواهم شایستگی بالقوه دیدگاه تکامل تدریجی را کمرنگ کنم. من فقط می خواهم یادآوری کنم که هرگز در سنگ ها "مشاهده" نشده است." (16). به همین ترتیب، چندین دیرینه‌شناس برجسته دیگر اعتراف کرده‌اند که تکامل تدریجی در فسیل‌ها مشهود نیست، حتی اگر این پیش‌فرض اساسی نظریه داروین باشد. این استدلال که سابقه فسیلی ناقص است نیز دیگر قابل استناد نیست. دیگر اینطور نیست، زیرا حداقل صد میلیون فسیل از زمین کنده شده است. اگر توسعه تدریجی یا اشکال میانی در این ماده وجود نداشته باشد، در مواد باقی مانده روی زمین نیز وجود ندارد. نظرات زیر نشان می دهد که چگونه فرم های میانی وجود ندارد:

عجیب است که شکاف‌های موجود در مواد فسیلی به نحوی ثابت هستند: فسیل‌ها از همه مکان‌های مهم گم شده‌اند. (فرانسیس هیچینگ، گردن زرافه ، 1982، ص 19)

مهم نیست که چقدر در گذشته در سری فسیل‌های آن حیواناتی که قبلاً روی زمین زندگی می‌کرده‌اند پیش برویم، حتی نمی‌توانیم اثری از اشکال حیوانی پیدا کنیم که شکل‌های میانی بین گروه‌های بزرگ و فیلا باشد... بزرگترین گروه‌های قلمرو حیوانات در یکدیگر ادغام نمی‌شوند. آنها از ابتدا یکسان هستند و بوده اند... نه حیوانی که نمی تواند در شاخه خودش قرار گیرد یا یک گروه بزرگ از قدیمی ترین انواع سنگ های طبقه بندی شده پیدا شده است... این فقدان کامل اشکال میانی بین گروه های بزرگ حیوانات را فقط می توان به یک طریق تفسیر کرد... اگر مایل باشیم حقایق را آن گونه که هستند بگیریم، باید باور کنیم که هرگز چنین شکل میانی وجود نداشته است. به عبارت دیگر، این گروه های بزرگ از همان ابتدا رابطه مشابهی با یکدیگر داشته اند.(Austin H. Clark, The New Evolution, p. 189)

از مطالب فوق چه چیزی می توان نتیجه گرفت؟ ما باید نظریه داروین را بر اساس فسیل ها رد کنیم، همانطور که خود داروین بر اساس داده های فسیلی یافت شده در آن زمان اظهار داشت: « کسانی که معتقدند روایت زمین شناسی کم و بیش کامل است، البته نظریه من را رد خواهند کرد» (17).

6. انتخاب طبیعی و پرورش چیز جدیدی ایجاد نمی کند . داروین در کتاب خود درباره منشأ گونه ها این ایده را مطرح کرد که انتخاب طبیعی در پس تکامل است. او انتخاب انسان یعنی پرورش و اینکه چگونه می توان از طریق آن بر ظاهر حیوانات تأثیر گذاشت، مثال زد.

با این حال، مشکل انتخاب طبیعی و انتخاب انسان این است که چیز جدیدی ایجاد نمی کنند. آنها فقط از آنچه قبلاً وجود دارد، یعنی قدیمی، انتخاب می کنند . برخی از صفات را می توان برجسته کرد و زنده ماند، اما تنها بقا نیست که اطلاعات جدید تولید می کند. موجودی که وجود دارد دیگر نمی تواند به موجودی دیگر تبدیل شود.

به طور مشابه، تنوع رخ می دهد، اما فقط در محدوده های خاص. این امکان پذیر است زیرا حیوانات و گیاهان از قبل با امکان اصلاح و پرورش برنامه ریزی شده اند. به عنوان مثال، پرورش می تواند بر طول پاهای سگ یا اندازه و ترکیب گیاهان تأثیر بگذارد، اما در برخی مواقع با محدودیت مواجه خواهید شد و از آن فراتر نخواهید رفت. هیچ گونه جدیدی در حال ظهور نیست و هیچ نشانه ای از اطلاعات جدید وجود ندارد.

پرورش دهندگان معمولاً متوجه می شوند که پس از چند نسل از پالایش، به یک حد شدید رسیده است: پیشروی فراتر از این نقطه ممکن نیست، و هیچ گونه جدیدی ایجاد نشده است. (…) بنابراین، آزمایش‌های اصلاحی، نظریه تکامل را به جای حمایت از آن، لغو می‌کند. (On Call, 3.7.1972, p. 8,9)

مشکل دیگر فقر ژنتیکی است. با انجام اصلاحات و سازگاری، برخی از میراث ژنتیکی غنی که اجداد اولیه داشتند از بین می رود. هرچه ارگانیسم‌ها بیشتر تخصص داشته باشند، مثلاً به دلیل پرورش یا تمایز جغرافیایی، در آینده فضای کمتری برای تنوع وجود خواهد داشت. قطار تکاملی هر چه زمان بیشتری طول بکشد به سمت اشتباه می رود. میراث ژنتیکی فقیر است، اما هیچ گونه پایه جدیدی در حال ظهور نیست.

7. جهش ها اطلاعات جدید و انواع جدیدی از اندام ها را تولید نمی کنند . در مورد تکامل، تکامل گرایان درست می گویند که این اتفاق می افتد. این فقط یک موضوع است که منظور از تکامل چیست. اگر بحث تنوع و انطباق معمولی باشد، تکامل گرایان کاملاً حق دارند که مشاهده می شود. نمونه های خوبی از آن در ادبیات خود تکامل گرایان وجود دارد. در عوض، نظریه اولیه سلول به انسان ایده ای اثبات نشده است که هرگز در طبیعت یا فسیل های مدرن مشاهده نشده است.

علیرغم همه چیز، تکامل گرایان سعی می کنند مکانیزمی بیابند که توسعه از یک سلول ساده اولیه به اشکال پیچیده را توضیح دهد. آنها از جهش برای کمک به این موضوع استفاده کرده اند.

با این حال، جهش در جهت مخالف از نظر توسعه منجر می شود. آنها منحط می شوند، یعنی توسعه را به سمت پایین می برند. اگر بخواهند توسعه را جلو ببرند، محققان باید هزاران نمونه از جهش های افزایش دهنده اطلاعات و توسعه رو به بالا را نشان دهند، اما این امکان پذیر نبوده است. تغییراتی رخ می دهد - تغییر شکل بال ها و اندام ها، از دست دادن رنگدانه ... - اما هیچ نمونه واضحی از افزایش اطلاعات مشاهده نشده است. از سوی دیگر، از طریق آزمایش‌های جهش یافت شده است که جهش‌یافته‌ها در درجه اول ایجاد می‌شوند که از قبل وجود داشته‌اند. جهش های مشابه بارها و بارها در آزمایش ها تکرار می شوند.

البته درست است که برخی جهش‌ها می‌توانند برای مثال در یک محیط سمی یا محیطی با آنتی‌بیوتیک‌های زیاد مفید باشند، اما وقتی شرایط به حالت عادی برمی‌گردد، معمولاً افراد دارای جهش در شرایط عادی زنده نمی‌مانند. یک مثال کم خونی داسی شکل است. افراد مبتلا به این جهش می توانند در مناطق مالاریا به خوبی عمل کنند، اما در مناطق غیر مالاریا یک بیماری جدی است. اگر این جهش از هر دو والدین به ارث برسد، بیماری کشنده است. به همین ترتیب، ماهی هایی که چشم خود را در اثر جهش از دست می دهند، می توانند در غارهای تاریک زنده بمانند اما نه در شرایط عادی. یا سوسک هایی که بال های خود را در اثر جهش از دست داده اند، می توانند در جزایر بادخیز مدیریت کنند، زیرا آنها به این راحتی به داخل دریا پرواز نمی کنند، اما در جاهای دیگر با مشکل مواجه می شوند.

چندین محقق آشنا با این منطقه نیز انکار می‌کنند که جهش‌ها باعث ایجاد تغییرات در مقیاس بزرگ یا ایجاد تغییرات جدید می‌شوند. این را به عنوان مثال چندین دهه آزمایش جهش با مگس موز و باکتری نشان داده است. در اینجا برخی از نظرات محققین در این زمینه آورده شده است:

با وجود اینکه هزاران جهش در زمان ما مورد بررسی قرار گرفته است، ما هیچ مورد روشنی پیدا نکردیم که در آن جهش یک حیوان را به حیوانی پیچیده تر تبدیل کند، ساختار جدیدی ایجاد کند یا حتی باعث سازگاری عمیق و جدید شود. (RD Clark, Darwin: Before and After , p. 131)

جهش‌هایی که ما می‌شناسیم – که تصور می‌شود مسئول ایجاد دنیای زنده هستند – عموماً یا از دست دادن یک عضو، ناپدید شدن (از بین رفتن رنگدانه، از دست دادن یک زائده)، یا تکرار مجدد یک اندام موجود است. آنها در هیچ موردی چیزی واقعاً جدید یا منحصر به فرد برای سیستم ارگانیک ایجاد نمی کنند، چیزی که بتوان آن را اساس یک اندام جدید یا آغاز یک عملکرد جدید در نظر گرفت. (Jean Rostand, The Orion Book of Evolution , 1961, p. 79)

باید درک کرد که دانشمندان شبکه بسیار پاسخگو و گسترده ای برای تشخیص جهش های افزایش دهنده اطلاعات دارند. بیشتر متخصصان ژنتیک چشمان خود را برای آنها باز نگه می دارند. - - با این حال، من متقاعد نشده ام که حتی یک نمونه واضح از جهش وجود داشته باشد که بدون شک اطلاعاتی را ایجاد کند. (سنفورد، ج.، آنتروپی ژنتیک و راز ژنوم، چاپ ایوان، نیویورک، ص 17).

نتیجه این است که جهش ها نه می توانند موتور تکامل باشند، نه انتخاب طبیعی، زیرا نه اطلاعات جدید و ساختارهای پیچیده جدید مورد نیاز نظریه "از سلول اولیه تا انسان" را ایجاد می کند. تمام توصیفات موجود در ادبیات تکاملی نمونه‌های خوبی هستند، اما فقط نمونه‌هایی از تنوع و سازگاری مانند مقاومت باکتریایی، تغییرات اندازه منقار پرندگان، مقاومت حشرات در برابر حشره‌کش‌ها، تغییرات سرعت رشد ماهی ناشی از صید بیش از حد، رنگ‌های تیره و روشن پروانه فلفلی و تغییرات به دلیل موانع جغرافیایی هستند. همه اینها نمونه‌هایی از واکنش یک جمعیت به تغییرات محیطی است، اما گونه‌های اصلی همیشه ثابت می‌مانند و به گونه‌های دیگر تغییر نمی‌کنند. باکتری ها به عنوان باکتری، سگ ها به عنوان سگ، گربه ها به عنوان گربه، و غیره باقی می مانند.

قابل توجه است که داروین در کتاب خود در مورد منشأ گونه ها نیز هیچ نمونه ای از تغییرات گونه ای ارائه نکرده است، بلکه تنها نمونه هایی از تنوع و سازگاری در گروه های پایه را ارائه کرده است. آنها نمونه های خوبی هستند، اما نه بیشتر. آنها "از سلول اولیه تا انسان" را اثبات نمی کنند - نظریه درست است. داروین خود در نامه ای اظهار داشت: «در واقع از این که به مردم بگویم که مدعی نیستم هیچ مدرک مستقیمی مبنی بر تغییر گونه ای به گونه ای دیگر دارم، خسته شده ام و معتقدم که این دیدگاه عمدتاً به این دلیل درست است که بسیاری از پدیده ها را می توان بر اساس آن گروه بندی و توضیح داد» (18) . به طور مشابه، نقل قول زیر بیان می‌کند که در کتاب داروین درباره منشأ گونه‌ها، نمونه‌های واقعی از تغییرات گونه‌ها وجود ندارد:

این کاملاً طعنه آمیز است که کتابی که به دلیل توضیح منشأ گونه ها مشهور شده است به هیچ وجه آن را توضیح نمی دهد. (کریستوفر بوکر، ستون نویس تایمز با اشاره به اثر بزرگ داروین، در مورد منشاء گونه ها) (19)

چگونه نزول انسان از موجودات میمون مانند را توجیه می کنید؟

فرض اصلی تکامل این است که همه گونه های فعلی یک شکل بنیادی دارند: یک سلول بنیادی ساده. در مورد انسان مدرن هم همینطور. تکامل گرایان می آموزند که ما از همان سلول اولیه آمده ایم، که ابتدا به اشکال حیات دریایی و به عنوان آخرین گام، قبل از انسان به اجداد انسان میمون مانند مدرن تبدیل شده است. این همان چیزی است که تکامل گرایان معتقدند، اگرچه هیچ تکامل تدریجی در فسیل ها دیده نمی شود.

اما آیا درک تکامل گرایانه از منشأ انسان درست است؟ ما دو دلیل مهم را که خلاف آن را نشان می دهد برجسته می کنیم:

بقایای انسان مدرن در لایه های قدیمی تکامل را رد می کند . دلیل اول ساده است و این است که بقایای واضح انسان امروزی حداقل در اقشار قدیمی یا قدیمی‌تر به‌اندازه بقایای اجداد فرضی‌شان یافت شده است، حتی به‌طوری که بقایای انسان امروزی در اقشار قدیمی‌تر از اجداد فرضی‌شان وجود دارد. بقایای واضح و متعلقات انسان مدرن حتی در لایه های زغال سنگی که صدها میلیون سال قدمت دارند، یافت شده است.

این یعنی چی؟ این بدان معناست که انسان مدرن حداقل در همان زمان بر روی زمین یا حتی قبل از اجداد فرضی خود ظاهر شده است. این به هیچ وجه ممکن نیست زیرا فرزندان هرگز نمی توانند قبل از اجداد خود زنده باشند. در اینجا تناقضی آشکار وجود دارد که تبیین تکاملی منشأ انسان را رد می کند.

نقل قول های زیر بیشتر در این مورد به شما می گوید. دانشمندان مشهور تصدیق می کنند که چگونه بقایای متعلق به انسان مدرن بارها و بارها در لایه های باستانی یافت شده است، اما آنها رد شده اند زیرا از نظر کیفیت بسیار مدرن بوده اند. ده ها مورد مشابه کشف شده است:

LBS Leakey: "من شک ندارم که بقایای انسانی متعلق به این فرهنگ‌های [آشول و چلز] چندین بار پیدا شده است (...) اما یا به این صورت شناسایی نشده‌اند یا به دلیل اینکه از نوع انسان‌های خردمند بودند رد شده‌اند و بنابراین نمی‌توان آن‌ها را قدیمی دانست . (20)

RS Lull: ... چنین بقایایی از اسکلت ها بارها و بارها ظاهر شده اند. (…) هر یک از آنها، حتی اگر سایر شرایط پیری را برآورده کنند - دفن شدن در لایه های قدیمی، ظاهر شدن بقایای حیوانات در میان آنها و همان درجه فسیل شدن و غیره - برای برآوردن نیازهای انسان شناسی فیزیکی کافی نیست، زیرا هیچ یک از آنها ویژگی های بدن را ندارند که سرخپوستان آمریکایی امروزی نداشتند. (21)

ماروین ال. لوبنو در کتاب خود Myytti apinaihmisistä (استخوان های نزاع) درباره همین موضوع نوشته است . در این کتاب، او طبقه‌بندی سنی خود تکامل‌گرایان را برای فسیل‌هایی که پیدا کرده‌اند، خلاصه کرده است . تمام یافته های گزارش شده در ادبیات تکامل گرا گنجانده شده است.

همین مشکل در این طبقه بندی های سنی تکامل گرایان مطرح می شود: فسیل ها در لایه های زمین به صورت مختلط و بدون نظم تکاملی تجویز شده یافت می شوند. آنها به ترتیب مورد نیاز تکامل یافت نمی شوند. یافته‌ها نشان نمی‌دهد که انسان از اجداد میمون‌مانند ساده‌تر آمده است.

لوبنو در کتاب خود می گوید:

(...) بالاخره «روز فسیلی» دوره ما فرا رسید. دانش‌آموزان گزارش‌های خود را با همکلاسی‌های خود به اشتراک گذاشتند و فسیل‌های خود را بر اساس طرحی مطابق با سن‌ها و طبقه‌بندی‌های ارائه‌شده توسط تکامل‌گرایان تنظیم کردند. همانطور که قطعات به تدریج در جای خود قرار گرفتند، دانش آموزان بیشتر و واضح تر متوجه شدند که فسیل ها به طور اجتناب ناپذیری تکامل انسان را ثابت نمی کنند.

اگر تکامل انسان درست بود، فسیل‌ها در یک خط زمانی از میمون جنوبی، از طریق نوعی از هومو هابیلیس ، هومو ارکتوس و هومو ساپینس اولیه ، و در نهایت به هومو ساپینس مدرن قرار می‌گرفتند.(این ما هستیم که بزرگ و زیبا هستیم). در عوض، فسیل‌ها بدون هیچ نظم تکاملی مشخصی اینجا و آنجا قرار می‌گیرند. حتی اگر دانش‌آموزان از تاریخ‌گذاری‌ها و طبقه‌بندی‌های خود تکامل‌گرایان استفاده کردند، برای آنها روشن شد که مواد فسیلی تکامل انسان را باطل می‌کند. هر سخنرانی یا مجموعه سخنرانی توسط من به اندازه مطالعه ای که خود دانشجویان انجام دادند تأثیرگذار نبود. هیچ چیزی که من می توانستم بگویم به اندازه حقیقت آشکار در مورد خود مواد فسیلی انسان تأثیر بزرگی بر دانش آموزان نداشت. (22)

در فسیل‌ها فقط دو گروه وجود دارد: میمون‌های معمولی و انسان‌های امروزی . همان طور که گفته شد، فرض اساسی نظریه تکامل این است که انسان از موجوداتی میمون مانند به وجود آمده است، به طوری که در طول تاریخ، انسان های پیچیده تری به زمین آمده اند. این تصور، فرض داروین و معاصرانش بود، اگرچه در قرن نوزدهم از اجداد فرضی انسان اطلاعات کمی یافت شده بود. داروین و یارانش فقط در این باور و انتظار بودند که بعداً در خاک پیدا شوند.

همین باور در جست‌وجوی فسیل‌های انسان امروزی حاکم است. از آنجا که مردم به نظریه تکامل ایمان دارند، به دنبال اجداد فرضی انسان می گردند. ایمان بر هر کاری که انجام می دهند تأثیر می گذارد. یا اگر آنها به تکامل انسان از اجداد میمون مانند ایمان نداشتند، انگیزه آنها برای جستجو کافی نبود.

یافته ها چه چیزی را فاش کرده اند؟ آنها طرفداران نظریه تکامل را چاپلوسی نمی کنند. آنها فقط در مورد هیچ کشفی توافق ندارند، و علاوه بر این، یک ویژگی واضح را می توان در یافته ها مشاهده کرد: در نهایت، تنها دو گروه وجود دارد: موجودات آشکارا میمون مانند و انسان های معمولی. این تقسیم به گونه ای پیش می رود که میمون های جنوبی (Australopithecus) همانطور که از نامش پیداست، میمون های معمولی هستند، مانند آردی که اندازه مغزش کوچکتر از میمون های جنوبی است. (هومو هابیلیس یک طبقه مبهم است که ممکن است مخلوطی از گروه های مختلف باشد. برخی از ویژگی های آن نشان می دهد که حتی میمون گونه تر از میمون های جنوبی بوده است). در عوض هومو ارکتوس و انسان نئاندرتال که شباهت زیادی به یکدیگر دارند، مردم عادی هستند.

چرا چنین تقسیم بندی فقط به دو دسته؟ چندین دانشمند خود اعتراف کرده‌اند که میمون‌های جنوبی نمی‌توانند اجداد انسان باشند، بلکه یک میمون معمولی، یک گونه منقرض شده است. این نتیجه به این دلیل حاصل شده است که هیکل آنها بسیار میمون گونه است و اندازه مغز آنها فقط یک سوم اندازه مغز انسان مدرن است. در اینجا چند نظر وجود دارد:

هنگام مقایسه جمجمه یک انسان و یک انسان، جمجمه یک استرالوپیتکوس به وضوح بیشتر شبیه جمجمه یک آنتروپوئید است. ادعای خلاف آن، همان ادعای سفید بودن سیاه است. (23)

اکتشافات ما تردیدی باقی نمی گذارد که (...) استرالوپیتکوس شبیه انسان خردمند نیست . در عوض، آن را شبیه به guenons و انسان شناسی مدرن است. (24)

هومو ارکتوس و انسان نئاندرتال که شباهت زیادی به هم دارند و اندازه مغز و هیکلشان کاملاً یادآور انسان امروزی است چطور؟ امروزه شواهد کافی از انسانیت هر دو پیدا شده است. هومو ارکتوس توانسته است در مسیریابی شرکت کند و همچنین ابزارهایی ساخته است، به طوری که دکتر آلن تورن، تکامل گرا، در اوایل سال 1993 اظهار داشت: "آنها هومو ارکتوس نیستند (به عبارت دیگر، آنها را نباید به این نام صدا زد. آنها انسان هستند" (The Australian، 19 اوت 1993). به طور مشابه، دانشمندان معاصر به طور فزاینده ای به این دیدگاه تمایل پیدا کرده اند که انسان نئاندرتال را می توان یک انسان واقعی در نظر گرفت. علاوه بر ساختار بدن، دلایل آن اکتشافات فرهنگی متعدد و مطالعات جدید DNA است.(دونالد جانسون / جیمز شریو: کودک لوسی، ص 49).

از جمله محققانی که گنجاندن هومو ارکتوس و نئاندرتال را در کلاس انسان خردمند پیشنهاد کرده اند، میلفورد وولپوف هستند. آنچه این اظهارات یک دیرینه شناس تکاملی را قابل توجه می کند این است که گفته می شود او بیش از هر کس دیگری مواد فسیلی اصلی انسان نماها را دیده است. به طور مشابه، برنارد وود، که مرجع اصلی شجره‌نامه‌های تکاملی در نظر گرفته می‌شود، و ام. کولارد اظهار کرده‌اند که چندین انسان‌گونه فرضی تقریباً کاملاً شبیه انسان یا تقریباً کاملاً شبیه میمون‌های جنوبی هستند (Science 284 (5411): 65-71، 1999).

از مطالب فوق چه چیزی می توان نتیجه گرفت؟ صحبت در مورد انسان میمون بیهوده است، زیرا در واقعیت فقط انسان و میمون وجود داشته است. همانطور که چندین محقق برجسته در این زمینه بیان کرده اند تنها این دو گروه وجود دارد.

از سوی دیگر، وقتی صحبت از ظهور انسان بر روی زمین می شود، هیچ دلیل مطمئنی وجود ندارد که انسان قبلاً بر روی زمین ظاهر شده است به اندازه آنچه کتاب مقدس نشان می دهد، یعنی حدود 6000 سال پیش. چرا؟ دلیل آن این است که هیچ مدرک قطعی برای دوره های زمانی طولانی تر وجود ندارد. تاریخ شناخته شده در واقع تنها به 4000-5000 سال قبل باز می گردد، زمانی که ناگهان و همزمان چیزهایی مانند نوشتن، ساخت و ساز، شهرها، کشاورزی، فرهنگ، ریاضیات پیچیده، سفالگری، ابزارسازی و چیزهای دیگری که از ویژگی های انسان تلقی می شود ظاهر شد. بسیاری از تکامل گرایان دوست دارند در مورد دوران ماقبل تاریخ و تاریخی صحبت کنند، اما هیچ مدرک قابل قبولی وجود ندارد که دوران ماقبل تاریخ مثلاً 10000 تا 20000 سال پیش وجود داشته است، زیرا ساختمان ها و چیزهایی که در بالا ذکر شد با قطعیت از آن زمان شناخته شده نیستند.

علاوه بر این، کاملاً عجیب است که انسان چند میلیون سال پیش تکامل یافته است، اما فرهنگ او به طور ناگهانی در سراسر جهان چند هزار سال پیش فوران کرده است. توضیح بهتر این است که انسان فقط چند هزار سال است که وجود داشته است، و بنابراین ساختمان ها، شهرها، مهارت های زبانی و فرهنگ فقط در آن زمان پدیدار شده اند، همانطور که کتاب پیدایش نشان می دهد.

خارج از ملکوت خدا نمانید!

در نهایت، خواننده خوب! خدا شما را دوست داشته است و شما را به ملکوت ابدی خود می خواهد. حتی اگر مسخره کننده و دشمن خدا بوده اید، خداوند برای شما برنامه خوبی دارد. آیات زیر را که در مورد محبت خداوند به مردم صحبت می کنند را درک کنید. آنها می گویند که چگونه عیسی به دنیا آمد تا همه بتوانند زندگی ابدی و بخشش گناهان را دریافت کنند. هر فردی در جهان می تواند این را تجربه کند:

- (یوحنا 3:16) زیرا خدا آنقدر جهان را دوست داشت که پسر یگانه خود را داد تا هر که به او ایمان آورد هلاک نگردد، بلکه حیات جاودانی داشته باشد.

- (اول یوحنا 4:10) عشق در اینجاست، نه اینکه ما خدا را دوست داشتیم، بلکه او ما را دوست داشت و پسر خود را فرستاد تا کفاره گناهان ما باشد.

اما آیا انسان خود به خود با خدا و آمرزش گناهان ارتباط پیدا می کند؟ نه، انسان باید برای اعتراف به گناهان خود به خدا مراجعه کند. بسیاری ممکن است فقط ایمانی داشته باشند که در آن تمام آنچه در کتاب مقدس نوشته شده است صادق باشند، اما هرگز این قدم را برنداشته اند که در آن به خدا روی آورده و تمام زندگی خود را به خدا تسلیم کنند.

نمونه بارز توبه، تعلیم عیسی درباره پسر اسراف است. این پسر در گناهی عمیق زندگی می کرد، اما سپس به پدرش رو کرد و به گناهان خود اعتراف کرد. پدرش او را بخشید.

- (لوق 15:11-20) و گفت: مردی دو پسر داشت:

12 و كوچكتر از آنها به پدرش گفت: «ای پدر، سهمی را كه به من می‌رسد به من بده. و زندگی خود را به آنها تقسیم کرد.

13 و چند روز بعد پسر کوچکتر همه را جمع کرد و به کشوری دور رفت و در آنجا اموال خود را با زندگی آشوبگرانه تلف کرد .

14 و چون همه را خرج کرد، قحطی عظیمی در آن سرزمین برخاست. و او شروع به فقدان کرد.

15 و رفت و به یکی از شهروندان آن کشور ملحق شد. و او را به مزارع خود فرستاد تا خوکها را سیر کند.

16 و او می‌خواست شکم خود را از پوسته‌هایی که خوک‌ها می‌خوردند پر کند و کسی به او نداد.

17 و چون به خود آمد، گفت: چه بسیار مستخدمین پدرم نان کافی و اندک دارند و من از گرسنگی هلاک می شوم.

18 برخاسته، نزد پدر خود خواهم رفت و به او خواهم گفت: ای پدر، من به آسمان و در برابر تو گناه کرده‌ام ،

19 و دیگر شایسته نیستم که پسرت خوانده شوم، مرا یکی از اجیر خود قرار ده.

20 و او برخاست و نزد پدرش آمد. اما هنگامی که او هنوز خیلی دور بود، پدرش او را دید و دلسوزی کرد و دوید و بر گردن او افتاد و او را بوسید.

وقتی شخصی به خدا روی می آورد، باید از عیسی نیز به عنوان پروردگار زندگی خود استقبال کند. زیرا تنها از طریق عیسی می توان به خدا نزدیک شد و آمرزش گناهان را دریافت کرد، همانطور که آیات زیر نشان می دهد. بنابراین، عیسی را بخوان تا خداوند زندگی شما باشد و آمرزش گناهان و زندگی جاودانی را دریافت خواهید کرد:

- (یوحنا 14:6) عیسی به او گفت، من راه، راستی و حیات هستم. هیچ کس جز به وسیله من نزد پدر نمی آید.

- (یوحنا 5:40) و نزد من نخواهید آمد تا حیات داشته باشید .

- (اعمال رسولان 10:43) جمیع انبیا بر او شهادت دهند که هر که به او ایمان بیاورد به نام او آمرزش گناهان خواهد یافت .

- (اعمال رسولان 13: 38، 39) 38 پس ای برادران، بدانید که آمرزش گناهان از طریق این مرد به شما موعظه می شود .

39 و همه کسانی که ایمان آورده‌اند از همه چیز عادل شمرده می‌شوند، که شما نمی‌توانستید از آن شریعت موسی عادل شوید.

اگر عیسی را در زندگی خود پذیرفته اید و ایمان خود را، یعنی در امر نجات، به او اعتماد کرده اید (اعمال رسولان 16:31 «و گفتند: به خداوند عیسی مسیح ایمان بیاورید، و شما و خانه خود نجات خواهید یافت.»)، می توانید مثلاً به این صورت دعا کنید:

دعای نجات : خداوندا، عیسی، من به تو روی می‌آورم. اعتراف می کنم که در حق تو گناه کرده ام و مطابق میل تو زندگی نکرده ام. با این حال، من می خواهم از گناهانم دور شوم و با تمام وجودم از تو پیروی کنم. من همچنین معتقدم که گناهانم به واسطه کفاره تو بخشیده شده و به واسطه تو زندگی ابدی را دریافت کرده ام. من از تو برای نجاتی که به من بخشیدی سپاسگزارم. آمین

REFERENCES:

1. Andy Knoll (2004) PBS Nova interview, 3. May 2004, sit. Antony Flew & Roy Varghese (2007) There is A God: How the World’s Most Notorious Atheist Changed His Mind. New York: HarperOne

2. J. Morgan: The End of Science: Facing the Limits of Knowledge in the Twilight of Scientific Age (1996). Reading: Addison-Wesley

3. Stephen Jay Gould: Hirmulisko heinäsuovassa (Dinosaur in a Haystack), p. 115,116,141

4. Stephen Jay Gould: Hirmulisko heinäsuovassa (Dinosaur in a Haystack), p. 115,116,141

5. Sylvia Baker: Kehitysoppi ja Raamatun arvovalta, p. 104,105

6. Carl Wieland: Kiviä ja luita (Stones and Bones), p. 34

7. Kysymyksiä ja vastauksia luomisesta (The Creation Answers Book, Don Batten, David Catchpoole, Jonathan Sarfati, Carl Wieland), p. 84

8. Jonathan Sarfati: Puuttuvat vuosimiljoonat, Luominen-magazine, number 7, p. 29,30,

http://creation.com/ariel-roth-interview-flat-gaps

9. Pearce, F., The Fire-eater’s island, New Scientist 189 (2536):

10. Luominen-lehti, numero 5, p. 31, http://creation.com/polystrate-fossils-evidence-for-a-young-earth-finnish / Lainaus kirjasta: Ager, D.V., The New Catastrophism, Cambridge University Press, p. 49, 1993

11. Stephen Jay Gould: Catastrophes and steady state earth, Natural History, 84(2):15-16 / Ref. 6, p. 115.

12. George Mc Cready Price: New Geology, lainaus A.M Rehnwinkelin kirjasta Flood, p. 267, 278

13. (The Panda’s Thumb, 1988, p. 182,183)

14. Francis Hitching: Arvoitukselliset tapahtumat (The World Atlas of Mysteries), p. 159

15. Richard Dawkins: Jumalharha (The God Delusion), p. 153

16. Stephen Jay Gould: The Panda’s Thumb, (1988), p. 182,183. New York: W.W. Norton & Co.

17. Charles Darwin: Lajien synty (The origin of species), p. 457

18. Darwin, F & Seward A. C. toim. (1903, 1: 184): More letters of Charles Darwin. 2 vols. London: John Murray.

19. Christopher Booker: “The Evolution of a Theory”, The Star, Johannesburg, 20.4.1982, p. 19

20. L.B.S. Leakey: "Adam's Ancestors", p. 230

21. R.S. Lull: The Antiquity of Man”, The Evolution of Earth and Man, p. 156

22. Marvin L. Lubenow: Myytti apinaihmisestä (Bones of Contention), p. 20-22

23. Journal of the royal college of surgeons of Edinburgh, tammikuu 1966, p. 93 – citation from: "Elämä maan päällä - kehityksen vai luomisen tulos?", p. 93,94.

24. Solly Zuckerman: Beyond the ivory tower, 1970, p. 90 - citation from: "Elämä maan päällä - kehityksen vai luomisen tulos?". p. 94.

Jesus is the way, the truth and the life

Grap to eternal life!

Other Google Translate machine translations:

میلیون ها سال / دایناسورها / تکامل انسان؟
نابودی دایناسورها
علم در توهم: نظریه های الحادی مبدا و میلیون ها سال
دایناسورها چه زمانی زندگی می کردند؟

تاریخچه کتاب مقدس
سیل

ایمان مسیحی: علم، حقوق بشر
مسیحیت و علم
ایمان مسیحی و حقوق بشر

ادیان شرقی / عصر جدید
بودا، بودیسم یا عیسی؟
آیا تناسخ درست است؟

اسلام
آیات و زندگی محمد
بت پرستی در اسلام و مکه
آیا قرآن قابل اعتماد است؟

سوالات اخلاقی
از همجنس گرایی رها شوید
ازدواج بدون جنسیت
سقط جنین یک عمل مجرمانه است
اتانازی و نشانه های زمان

رستگاری
شما می توانید نجات پیدا کنید