This is a machine translation made by Google Translate and has not been checked. There may be errors in the text.

   On the right, there are more links to translations made by Google Translate.

   In addition, you can read other articles in your own language when you go to my English website (Jari's writings), select an article there and transfer its web address to Google Translate (https://translate.google.com/?sl=en&tl=fi&op=websites).

Líknardráp og tímanna tákn

Lærðu hvað líknardráp þýðir, hvaða hlutir hafa verið notaðir til að réttlæta það og hvert það leiðir að samþykkja það

Þessi grein fjallar um líknardráp, eða miskunnardauða, sem þýðir í reynd að valda dauða sjúklings sem hann eða aðrir telja líf sitt ekki þess virði. Það er efni sem stundum kemur upp aftur þegar sumir kalla eftir því að það verði lögleitt. Tilefnið getur verið að hætta þjáningum, fjárhagsástæður eða að varðveita reisn í dauðanum. Mikilvægir skilmálar á þessu sviði eru:

Með frjálsu líknardrápi  er átt við manndráp af gáleysi að beiðni viðkomandi. Það er sambærilegt við sjálfsvígshjálp.

Ófrjáls líknardráp  þýðir að drepa einhvern í þeirri trú að það sé best fyrir hann að deyja. Annað fólk velur það vegna þess að fórnarlambið getur ekki sagt skoðun sína.

Ósjálfráð líknardráp er morð á einstaklingi gegn vilja þeirra.

Virkt líknardráp  þýðir manndráp af gáleysi með athöfn, eins og að gefa banvænt eitur.

Hlutlaus líknardráp  þýðir að flýta dauða með því að hætta meðferð eða koma í veg fyrir aðgang að næringarefnum og vatni. Siðferðilega er það ekki langt frá virku líknardrápi, þar sem hvort tveggja er ætlað að enda með dauða.

En hvernig á að nálgast þetta alvarlega efni, sem snertir dýpstu spurningar lífsins: merkingargildi mannlífs, þjáningar og nágranna? Þetta eru atriðin sem eru skoðuð hér að neðan. Tilgangurinn er fyrst að fjalla um algengustu rökin, sem notuð hafa verið til að verja líknardráp.

Hvað er þroskandi líf ? Ein af réttlætingum fyrir líknardráp hefur verið sú að ef einstaklingur er með alvarlega fötlun eða veikindi kemur það í veg fyrir að hann geti lifað mannsæmandi og innihaldsríku lífi. Talið er að lífsgæði hans geti ekki verið þannig að hann/hún verði ánægður og hamingjusamur.

    Hins vegar er mikilvæg spurning hver skilgreinir lífsgæði einstaklings? Til dæmis geta margir með fötlun frá fæðingu (td Downs heilkenni) verið hamingjusamir og ánægðir í lífi sínu. Þeir geta veitt umhverfi sínu gleði, þó að líf þeirra sé takmarkaðra en annarra. Það er rangt að segja að þeir lifi ekki innihaldsríku lífi. Ef við metum okkar eigið virði aðeins í skilvirkni, þá gleymum við mannkyninu.

    Hvað með verkjalyf og læknishjálp fyrir lífsgæði? Það er merkilegt að líknardrápsumræðan hefur aðeins komið upp í nútímanum þegar aðstæður til verkjastillingar eru betri en nokkru sinni fyrr. Nú er auðvelt að lina líkamlega sársauka með lyfjum. Margir sem hafa slasast í slysum eða orðið fyrir sársauka geta notað þá til að lifa ánægjulegu lífi. Oftast er vandamálið ekki sársauki, heldur þunglyndi, sem knýr mann til að vilja deyja. Hins vegar er hægt að jafna sig eftir þunglyndi og einnig er hægt að fjarlægja sársaukann í alvarlegum tilfellum með svæfingu. Allir geta upplifað þunglyndi og líkamlega sársauka á lífsleiðinni.

    Sumir geta líka sagt að þeir séu þakklátir fyrir að fá meiri tíma til að lifa með hjálp öndunarvéla og slöngur (mánaðarleg viðbót frá Helsingin Sanomat, 1992 / 7 – grein “Eläköön elämä” [Húrra líf]) - sem margir styðja líknardráps telja niðrandi og falla illa að mannlegri reisn. Þess vegna er rangt að tala fyrir hönd allra, að einhver sjúkdómur eða fötlun sé hindrun í vegi fyrir lífsgæðum þeirra. Sama fólkið gæti síðar hafa náð sér að fullu eða vaknað úr djúpu dái eftir marga mánuði. Slík tilvik eru einnig þekkt.

Það einkennilega er að samfélagið setur líkamlega vel og gáfuð fólk ofarlega í lífsgæðaröðinni, þrátt fyrir að það sé stundum óhamingjusamt.

Hins vegar telur samfélagið lífsgæði fátæks fólks lítil, þó að þeir geti stundum verið ánægðastir. (1)

Mikilvæga gagnrýni á meðferðarviljann má telja að hún segir oft frá viðhorfi heilbrigðs og heilbrigðs einstaklings til meðferðar við alvarlegum sjúkdómi. Það er alveg vitað að skoðanir manna breytast á þessu máli. Heilbrigður einstaklingur tekur ekki sömu ákvarðanir og veikur einstaklingur. Eftir því sem lífslíkur minnka finnst lífið oft dýrmætara. Krabbameinssjúkur læknir krafðist þess að samstarfsmaður hans ætlaði að gefa sjálfum sér banvæna sprautu eftir því sem sjúkdómurinn versnaði. Síðan, þegar krabbameinið versnaði, varð sjúklingurinn hræddur og var svo vantraustur að hann neitaði jafnvel verkjalyfjasprautum.

    Hins vegar velja flestir alvarlega fatlaðir sjúklingar lífið fram yfir dauðann. Eftir slysið vildi aðeins einn af fjórfætlingum sem bjargað var með öndunarvél fá að deyja. Tveir sjúklingar voru í óvissu en 18 óskuðu eftir tímabundinni öndunarvélaaðstoð aftur ef þörf krefur. (2) (3)

Margir sem hafa slasað sig eða fæðst með fæðingargalla geta fundið fyrir því að umræða um líknardráp sé átakanleg. Þó að stuðningsmenn líknardráps nefni oft ást í ræðum sínum líta þeir á hlutina út frá sínu eigin sjónarhorni. Hugarfar þeirra getur verið allt annað en einstaklings í erfiðum aðstæðum. Eftirfarandi tilvitnun er góð lýsing á þessu:

Fatlað og ófatlað fólk í samfélagi okkar þarf ekki frekari styrkingu á þeirri mannkynsímynd sem falskaupmenn og auglýsendur samkeppni, íþróttir, heilsu, fegurðar, auðvelt líf – og auðveldur dauða hafa skapað okkur. .. Þeir reyna líka alltaf að segja okkur að hamingja og þjáning geti ekki passað í sömu manneskjunni og í sama lífi eða dauða á sama tíma. Því er haldið fram fyrir okkur að fatlaður einstaklingur sé aðeins fatlaður einstaklingur en ekki á sama tíma líka heilbrigður og mannlegur og margt fleira. Mjög mikilvægt vopn til að viðhalda hugsun valdhafa er líka sú hugmynd að vanmáttarleysi og ósjálfstæði séu aðeins neikvæðir hlutir. Að sama skapi er hættulegt vopn líka talað um mannsæmandi líf - þeir sem ráða halda því fram að slíkt sé til og þá skilgreina þeir hvað það er. Í dag,

    Fulltrúi og styrkir meginstraums dæmigerðrar hugsunar er Jorma Palo þegar hann skrifar um niðurlægingu sem of erfiða fötlunartengda þjáningu. Niðurlæging kemur til flestra af ýmsum ástæðum einhvern tíma á lífsleiðinni. Við vitum að hægt er að reyna niðurlægingu til að flýja og afneita eða hefna sín, en of fá okkar átta sig á því að það er hægt að horfast í augu við hana augliti til auglitis og án þess að flýja. Við höfum ekki mynd sem er að finna í huganum þegar þess er þörf, hvernig á að vaxa í miðri niðurlægingu og finna eitthvað nýtt og mikilvægt. Það er auðvitað allt annað að það sé ekki rétt að niðurlægja aðra manneskju. Að mínu mati eru gjörðir Palo nú þegar mjög nálægt því að niðurlægja fólk með alvarlega fötlun. Hins vegar er lífið sjálft niðurlægjandi, ólíkt manneskju sem gerir rangt. Jafnvel fötluðum einstaklingi sem er í umönnun finnst aðstæðurnar vera mjög mismunandi eftir því hvernig hinn aðilinn sem sinnir honum tengist þeim. (4)

Annað dæmi sýnir hvernig fólk getur hugsað hið gagnstæða þegar það er heilbrigt en í aðstæðum þar sem það hefur misst getu sína til að starfa. Flestir fjórfæðingar vildu lifa. Oft eru það ekki sjúkdómarnir sem hafa áhrif á lífsviljann heldur þunglyndi. Jafnvel líkamlega heilbrigt fólk getur þjáðst af þunglyndi.

Í einni rannsókninni voru heilbrigð ungmenni spurð hvort þau myndu vilja endurlífgun á gjörgæslu ef þau yrðu varanlega hreyfingarlaus í slysi. Næstum allir svöruðu að þeir vildu frekar deyja. Þegar rætt var við 60 ungmenni með ferfleygu, sem voru skyndilega fatlaðir, sagði aðeins einn þeirra að ekki hefði átt að endurlífga hann. Tveir gátu ekki svarað, en allir hinir vildu lifa. Þeir höfðu fundið innihaldsríkt líf jafnvel með lömun. (5)

Hagkerfi. Líknardráp hefur einnig verið réttlætt af efnahagslegum ástæðum. Það er önnur aðalröksemdin sem notuð er til að styðja líknardráp. Sömu rök notuðu nasistar einnig í áróðri sínum.

Ástæða er þó til að efast um útreikninga varðandi læknismeðferðir og annan kostnað. Kostnaðarsparnaður er ekki óyggjandi fyrir heildina:

Eins og alltaf eru endurskoðendurnir að elta okkur, vopnaðir upp að tönnum með blákaldar kröfur um niðurskurð á kostnaði. Þeir myndu auðvitað nást ef allir hefðu aðeins umönnunarvilja, ef sjúkrahúsvist væri skipulagt á skilvirkari hátt og ef "óþarfa" (við munum koma aftur til að íhuga merkingu þess orðs fljótlega) væri hætt við meðferð. Í febrúar 1994 birtu Emanuel og Emanuel frá Harvard Medical School yfirgripsmikla umfjöllun um greinar sem skrifaðar voru um þetta efni um allan heim og komust að þeirri niðurstöðu: „Enginn einstaklingsbundinn kostnaðarsparnaður við lífslok - hvort sem það tengist meðferðarvilja, sjúkrahúsþjónustu eða stöðvun óþarfa umönnun - eru afgerandi. Allt stefnir í sömu átt: sparnaður í meðferðarúrræðum tengdum lífslokum er ekki umtalsverður. Upphæðin sem ef til vill sparast með því að draga úr árásargirni, lífsvarandi aðgerðir fyrir deyjandi sjúklinga eru í mesta lagi 3,3% af heildarkostnaði heilbrigðisþjónustunnar.“ Svo mikið að spara í að deyja; frá ströngri nytjasiðferðislegri nálgun á þau erfiðu lífsiðfræðilegu vandamál sem nú eru til staðar í umræðunni um heilbrigðismál. Að minnsta kosti á þessu eina mikilvæga svæði, erum við núna að rífast yfir eigin fótum. (6)

Þannig má draga í efa útreikninga á læknismeðferðum og öðrum kostnaði. Þó að það sé rétt að kostnaður fylgi meðferðum í formi launa o.s.frv., þá fara sömu peningarnir aftur út í samfélagið. Sjúkrahússtarfsmenn borga skatta, kaupa mat og vörur (allt með virðisaukaskatti) eins og annað fólk. Annar valkostur er að segja þeim upp og greiða atvinnuleysisbætur, en er eitthvað vit í því? Það myndi aðeins leiða til aukins atvinnuleysis og stöðva hagkerfið. Á heildina litið væri það óhagstæðari lausn.

   Auka mætti ​​atvinnu með því að ráða fleiri starfsmenn í heilbrigðisgeirann, þar sem margir núverandi starfsmenn eru of mikið. Ef allir aðrir skattgreiðendur skattgreiðenda í Finnlandi, td (2 milljónir starfsmanna, meðaltekjur 35.000 evrur) yrðu hækkaðar um 0,5 prósent og hann notaður til að ráða fleiri starfsmenn, myndi það auka atvinnu um u.þ.b. 7000 manns (ekki ætti að nota skuldafé til ráðningar). Þessir peningar myndu síðan skila sér til umferðar og samfélagsins í formi skatta og annarra greiðslna.

   Í borg eins og Helsinki (500.000 íbúar) myndi það þýða ca. 700 nýir starfsmenn og á stað eins og Lahti (100.000 íbúar) 140 nýir starfsmenn, í sömu röð. Ef launaskattur yrði hækkaður um 0,25% myndi það þýða helming af þessum tölum. Þessir margir starfsmenn sem fara inn í heilbrigðisgeirann myndu gera vinnuna mun ánægjulegri og gefa tækifæri til að bjóða öldruðum og sjúkum mannúðlegri umönnun. Það hefur komið fram að flestir eru tilbúnir að borga hærri skatta til að halda uppi gæðaþjónustu.

Saga og læknisfræði. Við innsýn í sögu læknisfræðinnar í hinum vestræna heimi kemur í ljós að hún hefur verið undir miklum áhrifum frá Hippókratesareiðnum, hefðum sem byggðar eru í kringum hann og einnig siðferðilegt hugarfar sem er sprottið af kristnum skilningi á mannkyninu. Þeir þættir hafa haft áhrif á þann hátt að fólk metur mannlífið alveg frá upphafi, þ.e. frá getnaðarstund. Mikilvægustu meginreglurnar eru meðal annars að bjarga mannslífum og lina sársauka á sem bestan hátt. Þessi nálgun kemur fram í bók finnska læknafélagsins sem heitir Lääkärin etiikka [siðfræði lækna] sem leggur áherslu á að sjúklingur megi aldrei vera án meðferðar:

Hægt er að sleppa lífslengjandi aðgerðum þegar dauðsfall er ákveðið og ekki er hægt að lækna sjúklinginn. Þetta hefur verið kallað aðgerðalaus aðstoð við dauðann, en hér er um algjörlega venjulegt læknastarf að ræða þar sem stöðugt þarf að taka ákvarðanir um að velja þá meðferðaraðferð sem hentar sjúklingnum. Á hinn bóginn gæti virkt líknardráp, þ.e. að flýta dauða, verið að starfa í samræmi við beiðni sjúklingsins þegar hann vill láta drepa sig. Almenn afstaða lækna til dánarhjálpar í Finnlandi er fráhrindandi. Hefðbundin siðfræði lækna samþykkir ekki notkun læknisfræðikunnáttu til að drepa mann viljandi. almennra hegningarlaga er mælt fyrir um þunga refsingu fyrir manndráp þótt það sé gert að ósk viðkomandi. Margir telja að hætt verði við allt hugtakið líknardráp, því það gefur aðeins til kynna að læknirinn sé að valda dauða sjúklingsins í stað sjúkdómsins. Það eru sjúkdómar sem ekki er hægt að lækna, en sjúklingurinn er aldrei skilinn eftir án meðferðar. (7)

Hver er staðan í dag? Margir heimspekihópar vilja eyða þeirri góðu og öruggu hefð sem ríkt hefur í læknisfræði í gegnum áratugina. Fyrsta skrefið í þessa átt var að krefjast lögleiðingar fóstureyðinga. Það var ekki krafist af læknahópum, heldur af fylgjendum sjálfmiðaðrar ánægjumenningar. Þeir töldu að það væri í lagi að drepa barn ef það kæmi í veg fyrir áætlanir foreldranna. Þessa dagana eru næstum allar fóstureyðingar gerðar af félagslegum ástæðum, ekki vegna þess að líf móðurinnar væri í hættu. Td á Indlandi og í Kína eru stúlkubörn drepin í fóstureyðingum, í hinum vestræna heimi eru bæði kynin drepin.(Á Indlandi eru aðeins 914 konur fyrir hverja 1000 karla. Þar sem hægt er að kanna kyn fósturs snemma hefur það leitt til milljóna fóstureyðinga ófæddra stúlkna.)

   Hver er nýja stefnan? Líklegt er að samþykkja morð á barni inni í móðurkviði leiði til þess að það sama verði samþykkt utan móðurlífs. Það er rökrétt talið að ef dráp á barni í móðurkviði er réttlætanlegt, hvers vegna ætti það að vera munur á því að gera það utan móðurkviðar. Í sumum löndum hefur þegar verið rætt um að binda enda á líf alvarlega fatlaðra nýfæddra barna, dásjúklinga og alvarlega fatlaðs fólks. Svipuð rök sem notuð voru til að verja fóstureyðingar eru notuð til að styðja líknardráp. Eftir því sem líður á samtalið er hugsanlegt að mörkin verði sífellt þrengri hvað varðar það hvað telst innihaldsríkt líf. Heimspekilegir hringir eru að taka þróun og umræðu í þá átt að algert gildi mannlegs lífs er sífellt að missa gildi sitt.(Í Hollandi, þar sem æfingin hefur verið lengst tekin, sagðist meira en tíundi hluti eldra fólks óttast að læknar þeirra myndu drepa það gegn vilja sínum. [8] Þúsundir bera kort í vasa sínum þar sem segir að þeir geri það ekki. vilja vera drepnir gegn vilja sínum ef þeir eru lagðir inn á sjúkrahús.) Albert Schweitzer sagði:

Þegar einstaklingur missir virðingu fyrir hvers kyns lífsformi missir hann virðingu fyrir lífinu í heild sinni. (9)

Nútímaþróun er ekki ný eða nútímaleg hugsun. Ef við förum aftur til Þýskalands á 2. og 3. áratugnum ríkti svipað andrúmsloft þar jafnvel áður en nasistar komust til valda. Hitler skapaði ekki þennan hugsunarhátt heldur kom hann af borði heimspekinga. Mikilvægur þáttur var sérstaklega bókin sem geðlæknirinn Alfred Hoche og dómarinn Karl Bilding gaf út snemma á 2. áratugnum og fjallaði um einskis virði fólk og líf sem ekki er þess virði að lifa. Það og áróður nasista ruddi brautina fyrir fólk til að sætta sig við hugmyndina um líf sem er óæðri. Þetta byrjaði allt á litlum byrjun. Stefna eins og frjálslynd guðfræði og þróunarstefna voru einnig undir sterkum áhrifum í bakgrunninum. Þeir höfðu mikinn stuðning í Þýskalandi í upphafi 1900.

Það varð ljóst fyrir fólkið sem rannsakar stríðsglæpi að þetta útbreidda dráp hófst með smávægilegum viðhorfsbreytingum. Í upphafi breyttist viðmót læknanna aðeins. Hugmyndin um að lífið væri ekki þess virði að lifa því var samþykkt. Upphaflega átti þetta aðeins við langveikt fólk. Hægt og rólega stækkaði umfang fólks, sem var talið drepahæft, í samfélagslega óarðbært fólk, þeirra sem höfðu mismunandi hugmyndafræði, kynþáttamismunaða og að lokum til allra annarra en Þjóðverja. Mikilvægt er að gera sér grein fyrir því að þessi hugsunarháttur hófst út frá örlítilli viðhorfsbreytingu til hinna vonlausu sjúku, sem talið var að væri ekki lengur í endurhæfingu. Svo lítilsháttar breyting á viðhorfi læknisins er því vert að skoða. (10)

Hvernig fer þróun fram? Þegar breytingar hafa orðið í samfélaginu á sviði siðferðis – samþykkt fóstureyðinga, frjálsra kynferðislegra samskipta o.s.frv. – hafa breytingarnar oft fylgt sama mynstri. Sama mynstur hefur verið endurtekið nokkrum sinnum og leitt til breyttra viðhorfa fólks. Í þessu líkani eru mikilvægustu skrefin eftirfarandi þættir:

1 . Nokkrir háværir boða nýtt siðferði og hafna þeirri hegðun sem hefur verið talin rétt í áratugi. Þetta gerðist seint á sjöunda áratugnum þegar hugmyndin um frjáls kynlíf og fóstureyðingar var boðuð. Sömuleiðis er samkynhneigð, sem áður var álitin brenglun og var skilin að stafa af aðstæðum, með jákvæðum augum í dag. Líknardráp er eitt svipað í þessari umræðu:

Ég var í burtu frá heimalandi mínu í þrjú ár, árin 1965 til 1968. Þegar ég kom heim haustið 1968 varð ég mjög hissa á þeirri breytingu sem orðið hafði á andrúmslofti almenningssamræðna. Þetta snerti bæði tóninn í samtalinu og einnig spurningaramma.

   (...) Í stúdentaheiminum voru þeir sem kröfðust réttlætingar á kynferðislegum samböndum þeir sem þeyttu básúnu sína hátt. Þeir kröfðust til dæmis að drengir og stúlkur ættu að fá að búa saman á heimavistum háskólans þótt þau væru ekki gift.

    Svo virtist sem unglingadeildin hefði verið tekin yfir af nýjum leiðtogum sem boðuðu ekki aðeins sósíalisma og skólalýðræði heldur einnig hugmyndina um frjáls kynlíf.

   Þegar á heildina er litið var það nýtt að viðmiðunarhópar hefðu myndast sem töluðu mun opnara um kynjamál en áður hefði tíðkast á opinberum vettvangi og sökuðu samfélagið og kirkjuna um að beita tvöföldu siðferði. (11)

2.  Fjölmiðlar gefa fulltrúum hins nýja siðferðis rými og líta á þá sem einhvers konar hetjur:

Rætt var við pör sem bjuggu í ólögmætri sambúð opinberlega sem einhvers konar hetjur nýs siðferðis sem voguðu sér að standa uppi gegn siðferði úrkynjaðs borgarasamfélags. Á sama hátt var rætt við samkynhneigða og krafist frjálsrar fóstureyðingar (12)

3.  Gallup kannanir staðfesta stefnubreytinguna. Eftir því sem fleiri og fleiri snúa sér til að styðja nýja vinnubrögðin hefur það áhrif á aðra sem lesa þessar skoðanakannanir.

4.  Fjórða stigið er þegar löggjafarnir staðfesta nýja venju, telja hana rétta, þótt hið sama hafi verið talið rangt í gegnum aldirnar. William Booth, stofnandi hjálpræðishersins, spáði því að þetta myndi gerast rétt fyrir endurkomu Jesú. Það myndu rísa upp löggjafar sem virða ekki Guð og boðorð hans hið minnsta. Það er erfitt að neita því að þróunin hefur farið í þessa átt.

1. „Þá verða pólitík án Guðs... Sá dagur mun koma að opinber ríkisstefna alls hins vestræna heims verður þannig að enginn á neinu stjórnarstigi óttast Guð lengur... ný kynslóð stjórnmálaleiðtoga mun stjórna Evrópu, kynslóð sem mun ekki lengur vera að minnsta kosti hrædd við Guð;

Morð. Þegar verið er að verja líknardráp er oft hægt að nota falleg orð eins og ást, virðulegur dauði, aðstoðardauði, auðveldur dauði, góður dauði eða að frelsa sig frá lífi sem er ekki þess virði að lifa því. Sami orðaforði er notaður og nasistar notuðu í áróðri sínum á þriðja áratugnum.

   Hins vegar eru fyrri málin um manndráp. Ennfremur, þegar talað er um góðan eða virðulegan dauða, er í raun átt við lífið. Lífið á síðustu augnablikunum getur verið gott eða slæmt, en dauðinn sjálfur er takmörk fyrir alla og hann gerist á augabragði.

   Málnotkun er því mikilvæg og til þess vísar eftirfarandi tilvitnun. Hringorð fá okkur til að hafa auðveldara samúð en bein orð.

Árið 2004 breyttu bresku líknardrápissamtökin nafni sínu í Dignity in Dying. Þegar þetta er skrifað forðaðist vefsíða þeirra vandlega bein orð eins og „líknardráp“, „sjálfsmorð“ eða „miskunnardráp“. Þess í stað voru notaðar óljósar setningar eins og „virðulegur dauði með eins lítilli þjáningu og mögulegt er“, „getan til að velja og stjórna því hvernig við deyjum“, „aðstoðardauði“ og „ákvörðun um að binda enda á þjáningu sem er orðin óbærileg“.

    Ekki eru allir sannfærðir um þessa nálgun. Einn fréttaskýrandi Daily Telegraph sagði: "Það segir eitthvað þegar stofnun þarf að vísa til sjálfrar sín með hringtorgshugtaki. Líknardrápfélagið ætlar nú að kalla sig Dignity in Dying. Hver af okkur myndi ekki vilja deyja með reisn? Það er ekki erfitt að trúa því að hvatamenn líknardráps (reyndar!) séu hræddir við að segja beint hvað þeir eru að keyra, nefnilega að drepa fólk.“ (13)

    Einn hjúkrunarfræðingur svaraði lýsingunni á sjálfsvígshjálp með hugtakinu „aðstoðardauði“: „Ljósmæður aðstoða við fæðingu og líknarhjúkrunarfræðingar aðstoða við sérstaka líknarmeðferð. Að aðstoða er ekki það sama og að drepa. Hugtakið „aðstoðardauði“ móðgar þá okkar sem veitum góða umönnun við lífslok. Þetta er blekking þar sem dráp er sótthreinsað til að gera það ásættanlegra fyrir almenning. Það gefur til kynna að einstaklingur geti aðeins dáið með reisn ef hann er drepinn." (14) (15)

Í líknardrápi er reyndar spurning um morð eða sjálfsvíg. Það tekur ekki tillit til þess möguleika að við séum eilífar verur, að við verðum dæmd fyrir gjörðir okkar og að morðingjar verði dæmdir fyrir utan Guðs ríki. Sumir kunna að mótmæla þessum möguleika, en hvernig geta þeir sannað að eftirfarandi vers um þetta efni séu ekki sönn? Þeir ættu að taka alvarlega og ekki vanmeta:

- (Markús 7:21-23) Því að innan frá, úr hjarta mannanna, ganga illar hugsanir, framhjáhald, saurlifnað, morð,

22 Þjófnaður, ágirnd, illska, svik, lauslæti, illt auga, guðlast, dramb, heimska.

23 Allt þetta illa kemur innan frá og saurgar manninn.

- (1Tím 1:9) Með því að vita þetta, að lögmálið er ekki gert fyrir réttlátan mann, heldur fyrir lögleysingja og óhlýðna, fyrir óguðlega og fyrir syndara, fyrir óheilaga og vanhelga, fyrir morðingja feðra og morðingja mæðra, fyrir morðingja,

- (1. Jóhannesarbréf 3:15) Hver sem hatar bróður sinn er morðingi, og þú veist að enginn morðingi hefur eilíft líf í sér.

- (Opb 21:8) En hinir ógnvekjandi og vantrúuðu og viðurstyggilegar, morðingjar, saurlífismenn, galdramenn, skurðgoðadýrkendur og allir lygarar munu eiga sinn hlut í vatninu sem brennur í eldi og brennisteini. seinni dauðann.

- (Opb 22:15) Því að fyrir utan eru hundar og galdramenn og saurlífismenn og morðingjar og skurðgoðadýrkendur og hver sem elskar og gerir lygar.

Hvenær á ekki að meðhöndla ? Þegar kemur að umönnun deyjandi og síðustu augnablikin er réttlætanlegt að þróa sjúkrahúsvist. Þetta er almennt veitt. Gera þarf ráðstafanir til að sérhver sjúklingur geti upplifað góða og einstaklingsbundna umönnun í öruggu umhverfi og þar sem sársauki er linaður. Það er hægt að ná þessu með hjálp nútíma læknisfræði og ef nógu margir hjúkrunarfræðingar eru og þeir hafa rétta hvatningu. Þetta hefur verið algeng framkvæmd og markmið í áratugi, td í finnskri hjúkrun, sem og í fjölmörgum öðrum löndum.

    Hvað með aðstæður þar sem manneskja er greinilega þegar að deyja og engin von er um bata hans? (Venjulega varir dánarferlið frá nokkrum klukkustundum upp í nokkra daga. Dauðinn er hafinn þegar maður veikist hratt og engin von er um bata.) Við þessar aðstæður getur vissulega verið réttlætanlegt að hætta gjörgæslu, því það er er ekki til bóta eða getur jafnvel verið skaðlegt. Það er ekki líknardráp, heldur uppsögn gagnslausrar meðferðar. Það er gott að greina á milli þessara tveggja atriða. Hins vegar, jafnvel í þessum tilvikum, er hægt að gæta þess að létta einkennin.

Hins vegar kemur sá tími í lífi hvers sjúklings að notkun læknandi lyfja myndi valda sjúklingnum meiri skaða en gagni. Í þessu tilviki er jákvæð meðferðarniðurstaða að gera góðan og sársaukalausan dauða með hjálp dvalarheimilishjálpar kleift. Óþarfa meðferð og lenging dauða er hins vegar alvarleg læknismistök. Ef óþarfa meðferð er hætt er ekki um að ræða að læknirinn taki að sér verkefni sem tilheyra Guði. Að hætta meðferð við slíkar aðstæður er ekkert skrítnara en að forðast að hefja óþarfa meðferð. Þessar ákvarðanir verða að sjálfsögðu að vera ræddar í meðferðarteymi og forsendur þess að stöðva meðferð og hætta endurlífgun verða að vera öllum hlutaðeigandi skýrar. (16)

Joni  Eareckson  Tada útskýrir frekar (17):

Dauði föður míns kenndi fjölskyldu minni að leita að visku. Við vildum hjálpa föður okkar að lifa allt til enda og láta hann deyja, þegar þar að kemur. Að útvega mat fyrir hungraða og vatn fyrir þá þyrsta eru grundvallaratriði mannkyns. Þó að ljóst væri að pabbi væri nálægt dauðanum vildum við láta honum líða eins vel og hægt var. Viska Guðs felur í sér samúð og samúð. Að gæta náungans er ein af algeru skipunum í Biblíunni.

Læknar sögðu hins vegar við fjölskyldu mína að í sumum tilfellum væri það tilgangslaust að gefa og gefa sjúklingi vatn, hvort sem það var gert í gegnum munn eða slöngur, og þar að auki sársaukafullt fyrir sjúklinginn. Rita Marker frá alþjóðlegri vinnunefnd gegn líknardrápi segir:

Þegar sjúklingur er mjög nálægt dauða getur hann verið í því ástandi að vökvar auka óþægindi hans, því líkaminn getur ekki lengur notað þá.

Matur meltist ekki heldur, þegar mannslíkaminn byrjar að „lokast“ þegar dánarferlið er hafið. Augnablik kemur, þegar segja má að maðurinn sé í raun að deyja. (18)

Tilvalið samfélag. Þegar stefnt er að hugsjónasamfélagi er oft lagt mikið upp úr fjármálum. Mikil áhersla er lögð á þau og ekki má vanmeta gildi þeirra. Ef hagkerfið fer í slæmt ástand getur það raskað skipulagi alls samfélagsins. Það hefur gerst nokkrum sinnum í gegnum tíðina.

    Mikilvægasti þátturinn í því að ná hugsjónasamfélagi er hins vegar innra viðhorf fólks: er þeim annt um hvort annað eða fyllist hjarta þeirra eigingirni, hatri og kærleikaleysi? Enda eru stærstu vandamálin í samfélaginu ekki fjárhagsleg heldur stafa þau af rangri afstöðu til nágranna okkar: fátækra, sjúkra, aldraðra, útlendinga, öryrkja o.fl. þessir og aðrir hópar. Í hugsjónasamfélagi er allt fólk yfirvegað og metið eftir bakgrunni, en að fara í hina áttina veldur því að fólki finnst óþægilegt. Samfélagið getur farið á hvorn veginn sem er, allt eftir því hvaða hugsunarmynstur fylla huga fólks.

    Lítum á nokkrar vísur um efnið. Þau fjalla um réttlæti og rétt viðhorf til náungans. Ef þessum ráðum er fylgt víða mun það auka heildarvelferð samfélagsins. Að fylgja hinum boðorðunum leiðir í sömu átt (Markús 10:19,20: Þú þekkir boðorðin: Drýgðu ekki hór,  drep ekki  , stela ekki, ber ekki ljúgvitni, svíkstu ekki, heiðra föður þinn og móður. Og hann svaraði og sagði við hann: Meistari, allt þetta hef ég gætt frá æsku.

Viðhorf til nágranna

- (Matt 22:35-40) Einn þeirra, sem var lögfræðingur, spurði hann spurningar, freistaði hans og sagði:

36 Meistari, hvert er hið mikla boðorð í lögmálinu?

37 Jesús sagði við hann: ,,  Þú  skalt elska Drottin, Guð þinn, af öllu hjarta þínu, allri sálu þinni og öllum huga þínum.

38 Þetta er fyrsta og stóra boðorðið.

39 Og annað er því líkt:  Þú  skalt elska náunga þinn eins og sjálfan þig.

40 Á þessum tveimur boðorðum hvílir allt lögmálið og spámennirnir.

- (Gal 6:2) Berið hver annars byrðar og uppfyllið þannig lögmál Krists.

Þeir fátæku

- (Mark 14:6,7) Og Jesús sagði:  Láttu  hana í friði! afhverju að trufla þig? hún hefur unnið gott verk á mig.

7Því að þú hefur alla tíð hina fátæku hjá þér, og hvenær sem þú vilt mátt þú gera þeim gott, en mig hefur þú ekki alltaf.

- (1. Jóhannesarguðspjall 3:17) En hver sem hefur þessa heimsins góða og sér bróður sinn þurfa og byrgir miskunnsemi sína fyrir honum, hvernig býr kærleikur Guðs í honum?

- (Jakobsbréfið 2:1-4,8,9) Bræður mínir, trúið ekki á Drottin vorn Jesú Krist, Drottin dýrðarinnar, með virðingu fyrir persónum.

2 Því að ef það kemur á söfnuð yðar maður með gullhring, í fallegum klæðum, og inn kemur einnig fátækur maður í svívirðilegum klæðum.

3 Og þú berð virðingu fyrir þeim, sem klæðist hinsegin klæðum, og segir við hann: ,,  Settu  hér á góðum stað. og segðu við hina fátæku: Stattu þar eða sestu hér undir fótskör mínum.

4 Eruð þér þá ekki hlutdrægir í sjálfum yður og eruð orðnir dómarar illra hugsana?

8 Ef þú uppfyllir hið konunglega lögmál samkvæmt ritningunni,  þú  skalt elska náunga þinn eins og sjálfan þig, gjörðu vel.

9 En ef þér berið virðingu fyrir mönnum, drýgið þér synd og sannfærist um lögmálið sem afbrotamenn.

Réttlæti

- ( 5. Mós  16:19) Þú skalt ekki hnekkja dómi; þú skalt ekki virða menn og ekki þiggja gjöf, því að gjöf blindar augu spekinga og rangsnúar orðum réttlátra.

- (Orðskviðirnir 17:15) Sá sem réttlætir óguðlega, og sá sem  fordæmir  réttláta, þeir eru báðir Drottni viðurstyggð.

-  (Jesaja  61:8) Því að ég, Drottinn, elska dóminn, ég hata rán í brennifórn. og ég mun stýra verki þeirra í sannleika og gjöra við þá eilífan sáttmála.

Útlendingar

- (3Mós 19:33,34) Og ef útlendingur dvelur hjá þér í landi þínu, þá skalt þú ekki kvelja hann.

34 En útlendingurinn, sem hjá þér býr, skal vera þér eins og fæddur meðal yðar, og þú skalt elska hann eins og sjálfan þig. því að þér voruð útlendingar í Egyptalandi. Ég er Drottinn, Guð yðar.

- (3Mós 24:22) Þú skalt hafa eitt lögmál, jafnt fyrir útlendinginn sem um land þitt: því að ég er Drottinn, Guð þinn.

- ( Jer  7:4-7) Treystu yður ekki á lygaorð, sem segðu:  Musteri  Drottins, musteri Drottins, musteri Drottins, þetta eru.

5 Því að ef þú breytir gjörðum þínum og gjörðum þínum. ef þú fullnægir rækilega dómi milli manns og náunga hans;

6 Ef þú kúgar ekki útlendinginn, munaðarlausan og ekkjuna og úthellir ekki saklausu blóði á þessum stað og eltir ekki aðra guði þér til meins.

7 Þá mun ég láta þig búa á þessum stað, í landinu, sem ég gaf feðrum þínum, um aldir alda.

Aldraðir

- (3Mós 19:32) Þú skalt rísa upp fyrir augliti aldna mannsins og óttast Guð þinn. Ég er Drottinn.

REFERENCES:

1. Joni Eareckson Tada: Oikeus elää, oikeus kuolla (When is it Right to Die?), p. 65

2. Gardner B P et al., Ventilation or dignified death for patients with high tetraplegia. BMJ, 1985, 291: 1620-22

3. Pekka Reinikainen, Päivi Räsänen, Reino Pöyhiä: Eutanasia – vastaus kärsimyksen ongelmaan? p. 91

4. Pekka Reinikainen, Päivi Räsänen, Reino Pöyhiä: Eutanasia – vastaus kärsimyksen ongelmaan? p. 126,127

5. Päivi Räsänen: Kutsuttu elämään, p. 106

6. Bernard Nathanson: Antakaa minun elää (The Hand of God), p. 130

7. Lääkärin etiikka, 1992, p. 41-42

8. Richard Miniter, ”The Dutch Way of Death”, Opinion Journal (huhtikuu 28, 2001)

9. Marja Rantanen, Olavi Ronkainen: Äänetön huuto, p. 7

10. Pekka Reinikainen, Päivi Räsänen, Reino Pöyhiä: Eutanasia – vastaus kärsimyksen ongelmaan? p. 38,39

11. Matti Joensuu: Avoliitto, avioliitto ja perhe, p. 12-14

12. Matti Joensuu: Avoliitto, avioliitto ja perhe, p. 12-14

13. http://telegraph.co.uk/comment/telegraph-view/3622559/Euthanasias-euphemism.html

14. Quote from article: Finlay, I.G. et.al., Palliative Medicine, 19:444-453

15. John Wyatt: Elämän & kuoleman kysymyksiä (Matters of Life and Death), p. 204,205

16. Pekka Reinikainen, Päivi Räsänen, Reino Pöyhiä: Eutanasia – vastaus kärsimyksen ongelmaan? p. 92

17. Joni Eareckson Tada: Oikeus elää, oikeus kuolla (When is it Right to Die?), p. 151,152

18. Rita L. Marker: New Covenant, January 1991

Jesus is the way, the truth and the life

Grap to eternal life!

Other Google Translate machine translations:

Milljónir ára / risaeðlur / þróun mannsins?
Eyðing risaeðla
Vísindi í blekkingu: trúleysiskenningar um uppruna og milljónir ára
Hvenær lifðu risaeðlurnar?

Saga Biblíunnar
Flóðið

Kristin trú: vísindi, mannréttindi
Kristni og vísindi
Kristin trú og mannréttindi

Austur trúarbrögð / New Age
Búdda, búddismi eða Jesús?
Er endurholdgun satt?

Íslam
Opinberanir Múhameðs og líf
Skurðgoðadýrkun í íslam og í Mekka
Er Kóraninn áreiðanlegur?

Siðferðilegar spurningar
Vertu laus við samkynhneigð
Kynhlutlaust hjónaband
Fóstureyðing er glæpsamlegt athæfi
Líknardráp og tímanna tákn

Frelsun
Þú getur verið vistuð