|
|
|
This is a machine translation made by Google Translate and has not been checked. There may be errors in the text. On the right, there are more links to translations made by Google Translate. In addition, you can read other articles in your own language when you go to my English website (Jari's writings), select an article there and transfer its web address to Google Translate (https://translate.google.com/?sl=en&tl=fi&op=websites).
Geslachtsneutraal houlik en bern
Geslachtsneutraal houlik en bern, dus hoe't de minskerjochten fan bern fertrape wurde as se it rjocht op har biologyske âlden ûntsein wurde - mei as reden minskerjochten en gelikensens fan folwoeksenen
Dit artikel besprekt geslachtsneutraal houlik en de ynfloed fan famyljestruktuer op bern. Dejingen dy't geslacht neutraal-houlik stypje en stean foar seksuele frijheid yn 'e maatskippij, sjogge selden nei dingen út it perspektyf fan bern. Se nimme gjin rekken mei de ynfloed dy't de karren en wetjouwing fan folwoeksenen hawwe op bern. Dizze minsken prate allinnich oer gelikensens, minskerjochten en sosjale ûngelikens, mar se ferjitte dat bern ek minskerjochten hawwe moatte. Se moatte fan berte ôf it rjocht hawwe op har beide biologyske âlden. It is problematysk as dit net ferliend wurdt. Heiteleazens en memmeleazens wurde as normaal en winsklik beskôge. De bern wurdt dan ferwachte dat se har oanpasse oan it feit dat dit grûnrjocht harren ôfnommen is en der sels tankber foar binne. It is ek typysk foar dit ûnderwerp om te besykjen om de diskusje oer bern te ferskowen nei it idee dat ferset tsjin geslachtsneutraal houlik homofoby en haat tsjin homoseksuelen stiet. Minsken dy't dit beweare tinke dat se it ynderlike tinken en gefoelens kenne en fiele fan in persoan dy't it net iens is mei har opfettings. Se hâlde der gjin rekken mei dat je it allinnich op grûn fan de feiten oer dingen net iens wêze kinne, mar dochs net ien haatsje. Foarstanners fan geslachtsneutraal houlik komme der ek net yn rekken mei dat in protte homoseksuelen sels tsjin dizze kwestje fersette. Se sjogge dat it yn striid is mei it rjocht fan it bern op heit en mem. De ateïstyske homoseksuele Bongibault hat yn in ynterview ferklearre (Wendy Wright, Frânske homoseksuelen dogge mei oan demonstraasje tsjin homohoulik):
WÊROM STYPJE MINSKEN GENDER-NEUTRAAL HOULIK? By it besykjen om út te sykjen wat foar opfetting minsken hawwe oer homoseksualiteit - is it in oanberne kwaliteit of wurdt it beynfloede troch bepaalde eftergrûnfaktoaren en de eigen reaksje fan de persoan dêrop - leanje minsken meastentiids nei de earste opsje. Dit ding wurdt algemien beskôge as in oanberne oanstriid It oanberne fan homoseksualiteit wurdt ek oansprutsen troch in protte saneamde fertsjintwurdigers fan 'e kristlike homobeweging (hjir yn Finlân bygelyks de Yhteys-beweging en Tulkaa kaikki-beweging) . Liisa Tuovinen, de lieder fan de Yhteys-beweging, brocht dizze algemiene opfetting yn in tv-diskusje yn 2002:
Paulus hat ommers gjin begryp fan homoseksualiteit, dat is sa'n oanberne minsklike eigenskip dat it net feroare wurde kin. (2)
As homoseksualiteit as in oanberne skaaimerk begrepen wurdt, is it grif ek ien fan de grutste redenen wêrom't geslachtneutraal houlik en de homoseksuele libbensstyl yn de hjoeddeiske maatskippij posityf besjoen wurde. It wurdt tocht dat as it in oanberne eigenskip is lykas hûdskleur of lofterhân, dan is it dan net rjocht om de homoseksuele libbensstyl en minsken dy't sa'n eigenskip hawwe te ferdigenjen? Is it net rjocht om minsken te stypjen yn har seksuele karren? Mar wat is de wierheid fan 'e saak? In protte homoseksuelen sels ûntkenne dat it oanberne is. Guon kinne beweare dat it oanberne is, mar in protte jouwe ta dat seksuele ferlieding en omstannichheden fan itselde geslacht in rol spile hawwe yn 'e berte fan har oanstriid. Dit wiene gewoane begripen ek yn 'e psychology in pear desennia lyn. Dat it is fergelykber mei bitterens of wêrom kriminelen normaal komme út bepaalde soarten omstannichheden. Nimmen kin kieze foar de omstannichheden fan syn opfieding en wat der mei har dien is, mar in persoan kin sels kieze oft er ferjaan wol, oft er krimineel wurdt of homoseksualiteit beoefent. Hy kin oanstriid wurde om dizze dingen te dwaan, mar hy kin foar in part kieze hoe't hy libje wol:
Ik lês in nijsgjirrige stúdzje fan in saakkundige: it wie in enkête om út te finen hoefolle aktyf homoseksuele minsken leauden dat se sa berne wiene. Fiifentachtich prosint fan de ynterviewden wie fan betinken dat harren homoseksualiteit in oanlearde manier fan gedragen wie feroarsake troch destruktive ynfloed betiid yn harren hûs en ferlokking troch in oare persoan. Tsjintwurdich is myn earste fraach by moetsje mei in homoseksueel normaal: "Wa hat jo de ynspiraasje foar jûn?" Allegear kinne se my antwurdzje. Ik sil dan freegje: “Wat soe der mei dy en dyn seksualiteit bard wêze asto dyn omke net moete hiest, of dyn neef net yn dyn libben kaam wie? Of sûnder dyn styfheit? Wat tinke jo dat der bard wêze soe?" Dit is wannear't de klokken begjinne te roppen. Se sizze: "Miskien, miskien, miskien." (3)
Ole leaut lykwols net dat der in soarte fan "homoseksueel gen" is. Hy is fan betinken dat de oarsaken fan homoseksuele gefoelens komplekser binne, en hy neamt bygelyks dat er in protte pearen identike twillingen ken, wêrfan mar ien fan it pear homoseksueel is. Ole fynt dat in protte faktoaren bydroegen oan syn gedrach, lykas syn komplekse en minne relaasje mei syn heit doe't hy in bern wie. Ole hâldt him net werom as hy fertelt oer syn relaasje mei syn heit as bern. Hy fielde dat syn heit der noait wie en hy wie bang foar syn heit. De heit hie soms in razende fit, en Ole fielde in pear kear dat syn heit him mei opsetsin yn it iepenbier fernedere. Ole seit bot dat er syn heit hate. (4)
Harri is ynteressearre yn de diskusje oer homoseksualiteit yn de media en stúdzjes oer homoseksualiteit. Hy is derfan oertsjûge dat homoseksualiteit net folle te krijen hat mei oanberne faktoaren. Hy basearret dy opfetting bygelyks op it feit dat it faak maklik út te finen is wêrom't minsken homoseksuele oanstriid hawwe. Se binne meastentiids ûnderwurpen oan seksueel geweld of hawwe in drege relaasje mei harren âlden of leeftydsgenoaten. "Dit hat my oertsjûge dat it net foarearst om genen giet. Ik tink lykwols net dat it foar guon minsken ûnmooglik is om guon genen te hawwen dy't har gefoeliger meitsje foar homoseksuele oanstriid," seit Harri. (5)
Yn har gefal is Tepi fan betinken dat homoseksualiteit komt troch it feit dat se in soarte fan emosjonele tekoart hat dat se besiket te foljen. Tepi seit dat se as bern bang wie foar har heit en noch altyd "sa'n eangst foar manlju" hat. Tepi seit dat se ûnder froulju in mem siket. Hoewol't Tepi tinkt oer de redenen foar har lesbisme, seit se ek oer har crush op froulju: "Om't it wat skokkend natuerlik gien is, haw ik my soms echt ôffrege hoe't it sa kin." Oan de oare kant fynt se dat dêr ek reden foar is. Tepi leaut net dat homoseksualiteit komt troch genen of dat in persoan fan berte homo of lesbysk wêze kin. Yn har miening groeit in persoan homo of lesbysk op, sels sûnder spesjale steuringen. (6)
Fansels freegje ik my, lykas in protte homo's, ôf wêr't homoseksualiteit weikomt. Ik leau dat de persoanlikheid fan in bern wurdt foarme yn 'e earste trije jier fan it libben, ynklusyf seksueel. Dit wurdt beynfloede troch sawol it miljeu as minsklike biology. Ik leau hielendal net dat homoseksualiteit erflik is. Foar guon fan myn sibben is myn homoseksualiteit dreech, krekt om't se bang binne foar de erflikheid. (7)
Is homoseksualiteit feroarsake troch genen? Lykas opmurken, is de gewoane standertferklearring foar homoseksualiteit no dat it oanberne is en feroarsake troch genen, of hormonen dy't út 'e swangerskip binne. Minsken tinke dat homoseksualiteit benammen feroarsake wurdt troch biologyske faktoaren. Dizze ferklearring wurdt lykwols net stipe troch stúdzjes oer twilling. Identike twillingen hawwe krekt deselde genen en deselde omjouwing yn 'e liifmoer, mar mar ien fan har kin ynteressearre wêze yn har eigen geslacht. As homoseksualiteit feroarsake waard troch genen soe dit net it gefal wêze moatte. It folgjende sitaat is út in grutte stúdzje oer it ûnderwerp, dat waard útfierd yn Kanada en belutsen sa'n 20.000 ûnderwerpen. It lit sjen dat genen en erflikens gjin beslissende faktor binne foar it ûntstean fan homoseksualiteit.
In stúdzje oer twilling yn Kanada liet sjen dat sosjale faktoaren wichtiger binne dan genen (...) De ûndersyksresultaten litte sjen dat genen gjin grutte betsjutting hawwe. As ien fan in pear identike twillingen homoseksueel wie, wie der in 6,7% kâns dat de oare twilling ek ynteressearre wie yn minsken fan itselde geslacht. It persintaazje foar net-identike twilling wie 7,2% en foar reguliere sibben 5,5%. Dizze resultaten binne it perfoarst net iens mei it boppeneamde genetyske model foar homoseksualiteit. De omjouwing wêryn't twillingen groeie yn 'e uterus fan har mem is foar beide twillingen krekt itselde wat hormonen oanbelanget, en sadwaande wjerlizze de resultaten fan Bearman en Brucker de teory dat in ûnbalâns yn 'e hormoanen fan 'e mem yn 'e swangerskip homoseksualiteit feroarsaket. (...) Eardere twillingstúdzjes hienen har ûnderwerpen krigen by kliniken of fia homoseksuele organisaasjes, of hiene oars in beheind stekproef. Bearman en Brucker stelle dat harren stúdzje de meast betroubere is, om't it basearre wie op in willekeurige stekproef út in jeugdstúdzje mei de hiele naasje. D'r wiene sawat 20.000 proefpersoanen! Fierders fertrouden de ûndersikers net op wat ien fan in pear twilling sei oer de seksuele oriïntaasje fan de twilling: Ynstee dêrfan gongen se nei de oare twilling en fregen har deroer. (8)
Undersikers fan homoseksualiteit leauwe oer it algemien net yn 'e oanberne aard fan homoseksualiteit. Olli Stålström, in oprjochter fan 'e Finske Seta-beweging, brocht dizze saak yn syn proefskrift Homoseksuaalisuuden sairausleiman loppu (The end to stigmatizing homosexuality as an illness, 1997). Hy stelde dat homoseksualiteitsûndersikers de teory fan 'Ik bin homo's berne' lang net hawwe stipe. Hy ferwiisde nei twa wittenskiplike konferinsjes bywenne troch hûnderten wittenskippers:
Twa wittenskiplike konferinsjes yn desimber 1987 kinne wurde sjoen as in kritysk punt yn 'e skiednis ... 100 ûndersikers fan homoseksualiteit út 22 ferskillende lannen yn 100 wurkgroepen belutsen ... De konferinsjes wiene ek unanym dat it net rjochtfeardige is om de klassifikaasje fan homoseksualiteit as in mentale oandwaning te ferfangen troch teoryen fan oanberne natuer. It waard needsaaklik achte om de wêzentlike opfetting fan homoseksualiteit, neffens dêr't homoseksualiteit in essinsje ûnôfhinklik fan tiid en kultuer hat, oer it algemien ôf te wizen, dat in beskate oarsaaklikens hat. (s. 299-300)
Feral bern . Ien oanwizing fan hoefolle seksualiteit is relatearre oan omstannichheden en omjouwingsfaktoaren binne lytse bern ferlitten om te libjen mei bisten. Se hawwe hielendal gjin seksuele belangstelling. Dit lit sjen dat minsklike seksualiteit ek beynfloede wurdt troch sosjale faktoaren. Biology is net de ienige bepalende faktor. Undersiker fan ûntwikkelingspsychology en in assistint heechlearaar psychology, Risto Vuorinen, fertelt yn syn boek Minän synty ja kehitys [Birth and development of self] (1997) oer dizze ferlitten lytse bern, saneamde feral bern, grutbrocht troch bisten. As seksualiteit allinich bepaald waard troch genen, soene d'r sokke gefallen net wêze:
Aseksualiteit fan ferale bern is in krúsjale ûntdekking. Nettsjinsteande har fysike folwoeksenheid litte se gjin seksuele belangstelling sjen ... Der liket in iere krityske perioade te wêzen foar de ûntwikkeling fan seksualiteit.
In protte foarstanners fan geslachtsneutraal houlik hawwe sels direkt tajûn dat it oanberne argumint net wier of goed ûnderboud is. Ien fan harren is John Corvino, dy't net leaut dat homoseksualiteit in oanberne eigenskip is. Hy hat steld: "Mar in min argumint is in min argumint, hoe noflike - en wiere - konklúzjes der ek út lutsen wurde kinne" (9) Ut ûndersyk docht bliken dat seksuele identiteit ek ta in hichte feroarje kin mei leeftyd, mar meast yn 'e gewoane heteroseksuele rjochting. Foar guon jonge minsken kin har geslachtsidentiteit noch ûndúdlik wêze, mar mei leeftyd sille de measten fan har in normale heteroseksuele identiteit fine:
In grutskalich Amerikaansk ûndersyk publisearre yn 2007 oer de feroarjende seksuele identiteit fan 16-22-jierrigen liet sjen dat homoseksuele of biseksuele oriïntaasje 25 kear mear kâns is om binnen in jier te feroarjen yn heteroseksueel as oarsom. Foar de measte teenagers ferdwine homoseksuele gefoelens mei leeftyd. Sawat 70 prosint fan de 17-jierrige jonges dy't iensidige homoseksuele belangstelling utere, spruts iensidich heteroseksualiteit út op 'e leeftyd fan 22. (Savin-Williams & Ream 2007: 385 pp.) (10)
IS DE TRADISJONELE HOULIKWET DISKRIMINATORY? Ien argumint foar geslachtneutraal houlik hat west dat de tradisjonele houlikswet diskriminearjend is. Dêrom prate foarstanners fan geslachtsneutraal houlik oer gelikensens en de striid tsjin diskriminaasje, as se har miening ferdigenje. De media kinne ek prachtich coated berjochten pleatse oer minskerjochten en gelikensens.
It rjocht op houlik foar alle folwoeksenen en it feroarjen fan de betsjutting fan it houlik . By it praten oer diskriminaasje yn ferbân mei de tradisjonele houlikswet moat oanjûn wurde dat alle folwoeksenen rjocht hawwe op houlik. D'r is hjir gjin útsûndering. Elke folwoeksen man of frou kin in houlik oangean mei it tsjinoerstelde geslacht. De tradisjonele houlikswet is dus al gelyk en diskriminearret gjinien. Om oars te sizzen is yn striid mei de feiten. Ynstee feroaret de ynspanning om it houlik út te wreidzjen nei pearen fan itselde geslacht ek de betsjutting fan it houlik. It wurd houlik krijt in nije betsjutting dy't it earder net hie. It is as beweare dat bygelyks in normale wurkferhâlding tusken in wurkjouwer en in wurknimmer trouwen betsjut, of dat in fyts en in fleantúch auto binne, ek al is dat net it gefal. It wurd, dat ieuwenlang yn 'e minsklike skiednis allinne mar de relaasje tusken in man en in frou begrepen is, feroaret sa troch it geslachtsneutrale begryp fan it houlik yn in oare betsjutting. It feroaret in praktyk dy't foar tûzenen jierren yn alle grutte kultueren hearske.
Oare foarmen fan leafde. Sizzen dat in geslachtneutrale houlikswet ûngelikens en diskriminaasje sil eliminearje is in min argumint, om't der oare soarten relaasjes binne. Want as in homoseksuele relaasje in houlik neamd wurdt, hoe kin men dan it útsluten fan oare soarten relaasjes út deselde wetjouwing rjochtfeardigje? Wêrom soe allinnich de homoseksuele minderheid moatte wurde opnommen yn de houlik wetjouwing? As wy deselde logika folgje wêrmei't minsken no besykje dizze kwestje te ferdigenjen, moatte de folgjende soarten relaasjes ek opnommen wurde yn it ramt fan 'e wetjouwing. As se útsletten wurde, is it neffens deselde logika diskriminaasje en stipe foar ûngelikens. Sokke resultaten wurde berikt as wy de oannames folgje fan 'e oanhingers fan geslachtsneutraal houlik en as wy de betsjutting fan it wurd houlik feroarje:
• Relaasje tusken mem en dochter, sa't se yn deselde húshâlding wenje
• Man, dy't mei syn hûn wennet
• Polygamy relaasjes
• Twa studinten dy't wenje yn deselde dorm
• Ynsest relaasjes binne ek ien foarm. Sels foarstanners fan it homohoulik fine sokke relaasjes yn 't algemien net goed om't se se as moreel ferkeard ûnderfine. Dejingen dy't lykwols in negative hâlding hawwe foar geslachtsneutraal houlik kinne it om deselde reden ôfwize. Se meie beskôgje it moreel ferkeard.
Professor, Anto Leikola, skreau oer dit probleem yn Yliopisto [University] tydskrift (8 / 1996) mei de titel Olisiko rakkauskin rekisteröitävä? [Moat leafde ek registrearre wurde?] . Hy sei dat troch deselde logika te folgjen, it ynkonsekwint is om it probleem allinich te beheinen ta homoseksuelen. Wêrom soene se allinich moatte wurde opnommen yn 'e omfang fan' e houliksrjocht, as der in protte oare soarten relaasjes binne dy't ôfwike fan 'e noarm?
Wat as twa sibben dy't tige oan inoar hechte binne, tegearre in appartemint en mear wolle, en sels in mienskiplik bern adoptearje? Wêrom soe it foar har dreger wêze as homoseksuelen? Is it om't der leafde is tusken de lêsten, mar net tusken de foarige, of tusken oars gewoan freonen? ...Al mei al is de registraasje fan in partnerskip in sosjaal barren ...As sa'n kâns jûn wurdt oan persoanen fan itselde geslacht, begryp ik noch altyd net wêrom't dy beheind wurde moat ta homoseksuelen. Of tinke wy dat alle minsken fan itselde geslacht, dy't byinoar wenje en oan inoar hechte binne, homoseksuelen binne? Of fine wy dat homoseksualiteit neat mei seksualiteit te krijen hat... As wy fine dat it winsklik is om homoseksuele relaasjes te registrearjen, mar net oaren, dan is it feit dat it om it registrearjen fan in seksuele oriïntaasje giet,
De measte homoseksuelen sykje gjin houlik . As it geslachtsneutraal houlik neistribbe is, hat ien fan de haadpunten de striid tsjin diskriminaasje en ûngelikens west. Der is tocht dat geslachtsneutraal houlik, dêr't homoseksuele pearen mei-inoar trouwe kinne, diskriminaasje útskeakelje. Feit is lykwols dat yn dy lannen dêr't it homoseksueel houlik al langer fan krêft is, mar in pear trouwe wolle. Yn Nederlân jildt it homoseksuele houlik al tsien jier, mar mar 20% fan de homoseksuele stellen trouwe. Yn ferliking mei partikulieren is it oantal noch leger. Neffens guon skattings giet mar 8% fan homoseksuele yndividuen yn in houlik. Yn 'e praktyk litte de sifers sjen dat mar in lytse minderheid fan homoseksuelen ynteressearre west hat om te trouwen. Ynstee dêrfan hat de grutte mearderheid fan harren net (neffens de eigen tinkenwize fan de oanhingers) gelikensens en frijheid fan diskriminaasje ûnderfine wollen.
STASJE FAN BERNEN . Lykas sein is geslachtneutraal houlik rjochtfeardige út it eachpunt fan gelikensens en as in minskerjochtekwestje. It is útlein dat de akseptaasje fan dizze saak de ûnearlikens fan 'e wetjouwing soe ferwiderje. Dit ûnderwerp is lykwols allinich ûndersocht út it perspektyf fan folwoeksenen en bern binne fergetten. De geslachtsneutrale houlikswet is yndie in minskerjochtekwestje, mar it tsjinoerstelde fan wat derop stiet: it betsjut in ynbreuk op de minskerjochten fan bern. Want yn dy gefallen dêr't homoseksuele echtpearen fan doel binne bern te krijen (it kin bygelyks troch spermabanken en liifferhier of dat ien fan de homoseksuelen in tydlike heteroseksuele relaasje hat), betsjut it dat it bern skieden wurdt fan syn biologyske heit of mem sûnt berte gewoan om't folwoeksenen geslachtsneutraal houlik beskôgje as har rjocht. De geslachtsneutrale houlikswet diskriminearret dus bern op kosten fan folwoeksenen. De frijheden fan folwoeksenen wurde pleatst foar de basisrjochten fan bern. Der binne fansels situaasjes dêr't in bern sûnder heit of mem opgroeie moat, mar it is in oare saak om in bern mei opsetsin heit- of memmeleas te meitsjen krekt om de winsken fan folwoeksenen te ferfoljen. Dit is wat bart yn in geslachtsneutraal houlik dêr't bern krije. Yn Frankryk hawwe in protte homoseksuelen sels stelling ynnommen oer de saak. Se sjogge dat de geslachtsneutrale houlikswet it rjocht fan it bern op heit en mem skeint. Dit is wêrom se geslachtsneutraal houlik ôfwize:
Jean-Pierre Delaume-Myard: Bin ik in homoseksuele homofoob ... Ik bin tsjin geslachtsneutraal houlik, om't ik it rjocht fan in bern ferdigenje om in heit en in mem te hawwen. (11)
Jean-Marc Veyron la Croix: Elk hat syn beheiningen: it feit dat ik gjin bern haw en dat ik in bern mis, jout my net it rjocht om de leafde fan in mem fan in bern ôf te nimmen. (12)
Hervé Jourdan: In bern is in frucht fan leafde en hy of sy moat bliuwe as de frucht fan leafde. (13)
Bern hawwe . As it giet om heteroseksuele relaasjes, hawwe se ien grut ferskil yn fergeliking mei homoseksuele relaasjes: allinnich heteroseksuele relaasjes kinne bern krije, de lêste kin net. Dit is ek ien fan de grutste redenen wêrom't in man en frou houlik is it bêste útgongspunt foar bern. It biedt bern de kâns om fan it begjin ôf op te groeien ûnder de soarch fan harren biologyske heit en mem. It probleem mei homoseksuele relaasjes, oan 'e oare kant, is dat as bern krigen wurde troch tydlike heteroseksuele relaasjes of troch keunstmjittige metoaden lykas liifferhier of spermabanken, it bern heit- of memmeleas lit. Hy/sy mist op syn minst ien fan syn/har biologyske âlden thús, mei wa't er opgroeie soe. It bern moat fan it begjin ôf sûnder syn/har oare biologyske âlder libje fanwegen de karren fan de folwoeksenen. Dejingen dy't sels opgroeid binne yn in homoseksueel gesin, hawwe krityk op de praktyk om in bern op dizze wize it rjocht op in heit of mem te ûntnimmen; troch in berop te dwaan op gelikensens tusken folwoeksenen. Se wurde ûntnommen fan it rjocht op ien fan harren âlden. Jean-Dominique Bunel, dy't opgroeide mei syn lesbyske mem en har froulike partner, fertelt hoe't er it belibbe hat. Hy hie lêst fan it ûntbrekken fan in heit. Op oare plakken seit er ek dat as it geslachtsneutraal houlik al yn wurking west hie doe't er opgroeide, hy de steat oanklage hie, om't it de skeining fan syn bernsrjochten mooglik makke:
It kommentaar hjirûnder behannelet dit probleem ek. It ûntbrekken fan in heit of in mem is de reden dat bern it opgroeien yn in homoseksuele omjouwing dreech fine. It is net de fraach oft in inkelde homoseksuele âlder ûnfoldwaande is by it opfieden, mar earder in kwestje fan it doelbewust ûntnimmen fan in bern fan de oanwêzigens fan syn/har oare biologyske âlder fanôf berte:
Robert Oscar Lopez (2012) bekritisearret de retoryk fan homofoby as foaroardielend en bekrompen, om't minsken lykas hy ek as homofobysk oantsjutten, dy't opgroeid binne yn it hûs fan in lesbysk pear, in grut part fan har libben yn in homoseksuele kultuer libbe, mar dy't har noch altyd tsjin it geslachtsneutraal houlik fersette om't se fine dat it de rjochten fan it bern op heit en mem skeine. Neffens Lopez is it lestich om as homofobysk bestimpele te wurden, krekt om't er iepentlik seit dat er it ûntbrekken fan in heit as lestich ûnderfûn by it opgroeien yn it hûs fan syn mem en har froulike partner. "Of in pear fan itselde geslacht besiket it model fan heteroseksuele opfieding te replikearjen troch surrogaasje, keunstmjittige ynseminaasje, skieding, of kommersjalisearre adopsje, se nimme in protte morele risiko's. Bern, dy't harsels yn 'e midden fan dizze morele risiko's fine, binne goed bewust fan 'e rol fan har âlden by it meitsjen fan in stressfolle en emosjoneel kompleks libben dat har skiedt fan kulturele tradysjes lykas Heit en Memmedei. De posysje fan bern wurdt lestich makke, as se 'homofoob' neamd wurde gewoan om't se lije - en jouwe it ta - de natuerlike stress dy't har oplein wurdt troch har âlden. (Lopez 2013.) (15)
As bern wurde krigen troch keunstmjittige metoaden lykas liifferhier en spermabanken, moatte wy in protte etyske problemen hawwe. It probleem mei liifferhier is dat de mem it bern dat se draacht moat ferlitte. It is ynsteld as in doel yn uterine ferhier. Se wurdt ferwachte dat se har gefoelens foar it bern ûnderdrukt en wurdt der foar betelle. Se ferkeapet har rjochten oan in bern dat se miskien nea wer sjen sil. Foar in protte koe dit lykwols te swier west hawwe fanwegen har memme-ynstinkt, dat is wat har laat hat om it surrogacykontrakt te beëinigjen. Dizze froulju hawwe begrepen dat se it bern yn har hâlde, wêrtroch't se har gedachten feroarje. Boppedat is it hieren fan in liifmoer problematysk foar bern. Want as de mem har rjocht op it bern opjout, kin it bern it as ferlittenens ûnderfine. Der kinne foar him fragen opkomme, wêrom't syn mem him ferkocht foar jild en net skele. Op de webside AnonymousUS.org fan Alana Newman fertelt ûnder oare oer de ûnderfiningen en gefoelens fan sokke bern. Frank Litgvoet, dy't yn in homoseksuele relaasje libbet, fertelt earlik oer in soartgelikense saak. Hy fertelt oer syn adoptearre bern dy't har mem misten. It wie lestich en pynlik foar de bern om te begripen wêrom't de mem har bern yn it earste plak ferliet:
De sitewaasje fan in "memmeleas" bern by in iepen adopsje is net sa ienfâldich as it liket, om't it giet om de bertemem, dy't yn it libben fan it bern komt en dan fuortgiet. En as de mem net fysyk oanwêzich is, is se noch altyd, sa't wy witte út de ferhalen fan in protte adoptearre bern dy't folwoeksen binne, oanwêzich yn dreamen, bylden, langstme en soargen. De komst fan mem yn it libben fan ús bern is normaal in prachtige ûnderfining. It is dreger foar bern as in mem fuortgiet, net allinnich om't it fertrietlik is om ôfskied te nimmen fan in leafste folwoeksene, mar ek om't it de drege en pynlike fraach opropt wêrom't de mem har bern yn it foarste plak ferliet. (16)
Hoe sit it mei de etyk fan spermabanken en befruchtingsbehannelingen? Se binne basearre op it feit dat manlju har sperma frijwillich skonken hawwe foar ynseminaasje, dat dizze manlju sille grif net te krijen hawwe mei deselde drege gefoelens dy't foarkomme kinne by uterusferhier. It probleem mei fertiliteitsbehannelingen is lykwols dat se bern belêste mei de lêst fan heitleazens. Keunstmjittich produsearre bern kinne har heul lestich fiele as de mem har mei opsetsin yn in steat set hat dêr't se har heit net kenne en yn kontakt hawwe kinne. Tapio Puolimatka beskriuwt it ûndersyk fan psychiater Kyle Pruett fan Yale University oer it ûnderwerp (Kyle Pruett: Fatherneed, New York, Broadway, 2000). It is lestich foar bern om te libjen yn in soarte fan tuskenstân sûnder in relaasje mei harren biologyske heit:
Yale University psychiater Kyle Pruett (2000: 207) konkludearret op grûn fan syn ûndersyk dat bern berne as gefolch fan keunstmjittige ynseminaasje en grutbrocht sûnder in heit, hawwe in net te sêdzjen "honger nei de permaninte oanwêzigens fan harren heit". Syn ûndersyk slút oan by stúdzjes fan skieding en ienige âlderskip dy't in ferlykber gebrek oan heiteskip markearje. Ut it ûndersyk fan Pruett docht ek bliken dat bern berne as gefolch fan keunstmjittige ynseminaasje, dy't gjin ynformaasje hawwe oer har heit, djippe en steurende fragen hawwe oer har biologyske komôf en de famylje wêrfan't se biologysk ôfstamje. Dizze bern kenne har heit of de famylje fan har heit net, en it is har wjerstân om yn in soarte fan tuskenstân te libjen sûnder in relaasje mei har biologyske heit (Pruett 2000: 204-208) (17)
Alana Newman giet troch oer itselde ûnderwerp. Se waard sels berne troch keunstmjittige ynseminaasje, wêrby't sperma fan in anonime donor brûkt waard. Se ferset har fûl tsjin de praktyk dêr't in bern de kâns ûntnommen wurdt om in relaasje mei har/syn eigen biologyske âlden op te bouwen en yn harren soarch op te groeien. As gefolch fan har eigen ûnderfinings hie se lêst fan identiteitsproblemen en haat tsjin it tsjinoerstelde geslacht. Yn har skriftlike tsjûgenis oan 'e California Legislature skreau se oer it ûnderwerp:
… Ik hie lêst fan identiteitskwestjes dy't myn geastlik lykwicht ûndergraven, wantrouwen en haat tsjin it tsjinoerstelde geslacht, gefoelens fan objektifisearre wurde - as bestie ik allinich as in oar syn boartersguod. Ik fielde my as wie ik in wittenskiplik eksperimint. (18)
It belang fan âlders foar bern . Televyzjeprogramma's en kranteartikels prate faak oer hoe't bern de biologyske âlder fine wolle dy't se noch noait moete hawwe en dy't út har libben ferdwûn is. Se hawwe in langstme om har eigen woartels te finen en de biologyske heit of mem te moetsjen dy't by har ûntbrekt. Dat is tsjintwurdich hieltyd faker wurden, bygelyks troch tanommen skiedingssifers. Ut it eachpunt fan it bern is it essinsjeel dat beide biologyske âlden der binne en om elkoar soargje. Dit komt ek út yn tal fan praktyske libbensobservaasjes. Dy bern waans relaasje mei harren âlden ferbrutsen is, bygelyks as gefolch fan alkohol, geweld of in gewoane skieding, komme yn harren libben tsjin in protte problemen dy't seldsum binne foar bern dy't opgroeid binne yn yntakte húshâldingen. In lyts praktysk foarbyld wiist hjirop. It lit sjen hoe foaral heitleazens, it ûntbrekken fan in heit thús, in modern probleem is:
Doe't ik spruts op in bepaald manljuskamp yn Hume Lake yn Kalifornje, neamde ik dat de gemiddelde heit deis mar trije minuten kwaliteitstiid mei syn bern trochbringe. Nei de gearkomste frege ien man myn ynformaasje. Hy skelde út: "Jo predikanten sizze allinich dingen. Neffens it lêste ûndersyk besteget de gemiddelde heit net iens trije minuten deis mei syn bern, mar 35 sekonden ." Ik leau him om't hy wurke as skoalynspekteur yn sintraal Kalifornje. Eins joech hy my in oare ferrassende statistyk. Yn in bepaald skoaldistrikt yn Kalifornje sieten 483 learlingen yn it spesjaal ûnderwiis. Net ien fan dy learlingen hie in heit thús. Yn in bepaald gebiet oan de râne fan Seattle libbet 61% fan de bern sûnder heit. It ûntbrekken fan in heit is tsjintwurdich in flok. (19)
Hoe hat dit te krijen mei it besprutsen ûnderwerp? Koartsein, de oanwêzigens fan beide biologyske âlden, de leafde fan de âlden foar elkoar en fansels foar it bern is wichtich foar it wolwêzen en ûntwikkeling fan it bern. Der is in soad ûndersyk dat sjen lit dat in bern it bêste groeit en ûntwikkelt as hy/sy by syn/har eigen biologyske âlden wêze mei yn in húshâlding mei in leech konfliktnivo. As it fergelikingspunt bern is, dy't âlderlike skieding of ienâlderlike húshâldings meimakke hawwe, nije húshâldings en gearhingrelaasjes, dan binne se minder alternativen fûn yn termen fan ûntwikkeling fan bern. Yn homoseksuele relaasjes is it probleem noch grutter (as bern wurde krigen troch tydlike heteroseksuele relaasjes of troch keunstmjittige metoaden), om't dêryn it bern fan it begjin fan syn/har libben ôf skieden is fan op syn minst ien âlder. It is perfoarst gjin goede opsje foar bern, lykas hjirboppe al sein. In pear opmerkings litte sjen hoe wichtich it is om beide biologyske âlden yn 'e famylje te hawwen. In persoan dy't fan plan is om te skieden fan syn / har spouse moat twa kear tinke. Fansels is gjin âlder perfekt, en soms kin apart wenjen nedich wêze troch bygelyks geweld. Foar de bern is de bêste opsje lykwols dat de âlden mei-inoar yn 'e kunde komme en inoar leare te akseptearjen:
Ut ûndersyk docht dúdlik bliken dat de struktuer fan 'e famylje fan belang is foar bern en dat se it bêste stipe wurde troch in famyljestruktuer, dy't twa biologyske âlden yn' t houlik de famylje liede, en dat it konfliktnivo fan 'e âlders leech is. Bern yn ien-âldergesinnen, bern berne út net-troude memmen, en bern yn mingde of mei-inoar wenjende húshâldings hawwe in grutter risiko om yn in minne rjochting te ûntwikkeljen... Dêrom is it wichtich foar it bern om sterke en stabile houliken te befoarderjen tusken biologyske âlden. (21)
As wy frege wurde om in systeem te ûntwerpen om te soargjen dat alle basisbehoeften fan alle bern wurde fersoarge, soene wy wierskynlik earne einigje, wat liket op it ideaal fan twa âlders. Yn teory soarget dit soarte fan plan net allinich dat de bern de tiid en middels fan twa folwoeksenen krije, it leveret ek in kontrôle- en balansearjend systeem, dat âlderskip fan hege klasse befoarderet. De biologyske relaasje fan beide âlders mei it bern fergruttet de kâns dat de âlders harsels mei it bern identifisearje kinne en ree binne om offers te bringen foar it bern. It ferleget ek de kâns dat de âlden it bern eksploitearje. (22)
It is dúdlik oantoand dat bern net ta bloei komme, nettsjinsteande goede fysike soarch as se yn ûnpersoanlike ynstellingen fêstset wurde, en dat ôfskieding fan 'e mem - benammen yn bepaalde perioaden - tige skealik is foar it bern. Typyske gefolgen fan ynstellingsoarch binne mentale retardaasje, ûnferskilligens, regressearjen en sels de dea, as in foldwaande surrogaatmem net beskikber is. (23)
Lykas sein, it belang fan beide âlden yn it libben fan bern is fûn wêzentlik. Dit wurdt bewiisd troch praktyske ûnderfining en tal fan stúdzjes. In allinnichsteande âlder kin foarbyldich wêze yn har rol as âlder, mar dat komt net yn it plak fan de ûntbrekkende âlder fan it tsjinoerstelde geslacht. Neffens ûndersiik hawwe bern dy't opgroeid binne yn stikkene húshâldings (ienmansgesinnen, nije húshâldings...) mear fan de neikommende soarten problemen. Se litte sjen hoe wichtich de leafdefolle oanwêzigens fan beide biologyske âlders is:
• Underwiisnivo en skoalôfstudearjen binne leger
• Jonges dy't sûnder heit opgroeid binne, wurde faker op it paad fan geweld en kriminaliteit dreaun
• Emosjonele steuringen, depresje en selsmoardpogingen komme faker foar by bern dy't gjin beide âlden yn 'e famylje hawwe
• It brûken fan drugs en alkohol komt faker foar
• Teenage-swangerskippen en it belibjen fan seksueel misbrûk komme faker foar
Hoe rangearje bern grutbrocht troch homoseksuele pearen yn dizze ynstelling? Koartsein, se hawwe deselde problemen as oare bern dy't komme út brutsen famyljerelaasjes. De folgjende tabel, relatearre oan it ûndersyk fan 'e Australyske Sotirios Sarantokis oer it ûnderwerp (22), jout wat oanwizings fan it ûnderwerp. De stúdzje dy't hy yn 1996 opstelde wie de grutste stúdzje dy't de ûntwikkelingsresultaten fan bern fergelike oant it jier 2000. Yn it ûndersyk waard rekken hâlden mei de eigen beoardielingen fan âlden, skoalresultaten en beoardielingen fan leararen fan 'e ûntwikkeling fan bern:
In oare ferlykbere stúdzje waard útfierd troch sosjology heechlearaar Mark Regnerus. It ûndersocht it effekt fan famyljestruktueren op bern. It foardiel fan it ûndersyk wie dat it basearre wie op willekeurige sampling en in grutte stekproef (15.000 Amerikaanske jongerein). Dêrnjonken waard de stekproef útwreide troch húshâldings dêr't ien fan 'e folwoeksenen soms in homoseksuele relaasje yn hie. De stúdzje waard publisearre yn Social Science Research, de top publikaasje fan sosjology. Dizze stúdzje liet sjen dat bern fan homoseksuele pearen signifikant mear emosjonele en sosjale problemen hawwe as bern dy't opgroeid binne mei beide biologyske âlden. Robert Oscar Lopez, dy't sels opgroeide mei in lesbyske mem en har froulike partner, kommentearre oer it ûndersyk fan Regnerus:
Regnerus' ûndersyk identifisearre 248 folwoeksen bern waans âlden in romantyske relaasje hienen mei in persoan fan itselde geslacht. Doe't dizze folwoeksen bern de kâns oanbean krigen om har bernetiid earlik efterôf te beoardieljen út it perspektyf fan folwoeksenens, joegen se antwurden dy't net goed pasten by de egalitêre oanspraak dy't ynherinte is yn 'e geslachtneutrale houliksaginda. Dizze resultaten wurde lykwols stipe troch eat dat wichtich is yn it libben, nammentlik sûn ferstân: it is lestich om oars op te groeien as oare minsken, en dizze swierrichheden fergrutsje it risiko dat bern oanpassingsswierrichheden hawwe en dat se sels medikearje mei alkohol en oare foarmen fan gefaarlik gedrach. Elk fan dy 248 ynterviewden hat sûnder mis in eigen minsklik ferhaal mei meardere komplisearjende faktoaren. As myn eigen ferhaal, de ferhalen fan dizze 248 minsken binne it fertellen wurdich. De homoseksuele beweging docht der alles oan om te soargjen dat gjinien nei harren harket. (25)
It soe gjin ferrassing wêze moatte dat bern fan homoseksuele pearen problemen hawwe. Itselde jildt foar alle bern dy't út stikkene wenten komme. Se hawwe folle mear problemen yn har libben as bern dy't it befoarrjocht krigen hawwe om op te groeien mei in yntakt biologyske famylje. Boppedat is homoseksuele kultuer problematysk foar bern, bygelyks om de folgjende redenen. Se bringe ynstabiliteit yn it libben fan bern:
• Gays hawwe mear losse relaasjes. Dat jildt benammen foar manlike homoseksuelen, dy't neffens ien ûndersyk (Mercer et al 2009) fiif kear mear seksuele relaasjes hawwe as heteroseksuele manlju.
• Homoseksuele froulju wurde karakterisearre troch koarte relaasjes. It ferskil persintaazje fan froulike pearen is fûn te wêzen signifikant heger as dat fan manlike pearen. Boppedat, yn ferliking mei heteroseksuele pearen, de ferskil persintaazjes binne flink heger. Dit bringt ek ynstabiliteit yn it libben fan bern.
• As de omset fan echtpearen heech is en op syn minst ien fan de folwoeksenen net de eigen âlder fan it bern is, nimt it risiko op seksueel misbrûk ta. In stúdzje útfierd troch Regnerus die bliken dat mar 2% fan de bern grutbrocht troch harren biologyske heit en mem seine dat se seksueel oanrekke wiene, wylst 23% fan bern grutbrocht troch in lesbyske mem sei dat se itselde meimakke hiene. Itselde wie minder gewoan ûnder manlike homoseksuelen as ûnder froulike pearen.
• Lykas bekend hawwe in protte aktivisten fan 'e homoseksuele beweging har ferset tsjin sokke aktiviteiten dêr't minsken frijwillich ôf wolle fan 'e homoseksuele libbensstyl. Se hawwe it oanfallen en beweare dat it skealik is. De libbensstyl fan in protte homoseksuelen is lykwols eins skealik en riskant troch in protte seksuele relaasjes. Benammen manlju hawwe in ferhege risiko om seksueel oerdraachbere sykten en oare sykten op te nimmen dy't fan de iene op de oare oerdroegen wurde. AIDS is ûnder oare in probleem. Dit kin it eigen libben flink ferkoartje, mar it kin ek in oare âlder fan it bern ôfnimme. Dit makket ek it libben fan bern ynstabyl. De folgjende sitaat fertelt mear oer it ûnderwerp. It is in stúdzje ûnder lieding fan Dr. Robert S. Hogg. Syn groep sammele gegevens oer homoseksuele en biseksuele manlju yn it Vancouver-gebiet fan 1987-1992. De stúdzje seach nei it effekt fan sykte, net de oanstriid, op gemiddelde libbensferwachting. Gelokkich binne faksinen sûnt eardere tiden ûntwikkele,
De kâns fan bi- en homoseksuele manlju om te libjen fan 20 oant 65 jier wie tusken 32 en 59 prosint. Dizze sifers binne signifikant leger as oare manlju yn 't algemien, dy't in 78 prosint kâns hiene om te libjen fan 20 oant 65 jier. Konklúzje: Yn in grutte Kanadeeske stêd is de libbensferwachting fan homoseksuele en biseksuele manlju yn har 20's 8-20 jier minder as dy fan oare manlju. As deselde trend yn mortaliteit trochgean soe, neffens ús skatting, sil hast de helte fan homoseksuele en biseksuele manlju no yn har 20s har 65ste jierdei net berikke. Sels troch de meast liberale oannames hawwe homo- en biseksuele manlju yn dit stedske sintrum op it stuit in libbensferwachting lykweardich oan dy fan alle manlju yn Kanada yn 1871. (26)
HOE REAGearje MINSEN DIT OP? Lykas sein kin in allinnichsteande homoseksuele âlder syn/har bêst dwaan yn syn/har rol as âlder en besykje in goede âlder te wêzen foar syn bern. Dat kinst net ûntkenne. It is lykwols ek in feit dat de famyljestruktuer fan belang is. Tal fan stúdzjes, praktyske libbensûnderfiningen en sûn ferstân litte sjen dat it bêste is foar bern om op te groeien yn it bedriuw en leafdefolle soarch foar har eigen biologyske âlden. Dat bart fansels net altyd perfekt, om't de âlden gebrekkich binne, mar oer it algemien is fûn dat bern it better dogge as beide biologyske âlden derby binne. Dus hoe reagearje oanhingers fan geslachtsneutraal houlik op dizze ynformaasje, of as it de homoseksuele libbensstyl yn fraach stelt? It wurdt normaal manifestearre as de folgjende reaksjes:
Beskuldigings fan homofoby en haatspraak binne gewoan. In protte minsken meitsje dizze beskuldiging op, mar beskôgje net dat, sels as wy it net iens binne oer dingen, it net betsjuttet dat de oare persoan hate. Dejingen dy't it argumint meitsje, kinne it ynderlike tinken fan 'e oare persoan net kenne en kinne miskien net begripe dat nettsjinsteande it ûnienigens de oare persoan leafhawwe kin, of op syn minst besykje leaf te hawwen. Dit ferskil moat wurde begrepen. Oan 'e oare kant is it gewoan dat de fûleindichste oanhingers fan geslachtsneutraal houlik minsken lasterje en smoare dy't dingen oars sjogge as se dogge. Sels hoewol se beweare dat se leafde fertsjintwurdigje, dogge se der net op. As jo sels sa'n lasterder binne, wat winne jo dêr dan fan of as jo elkenien syn goedkarring krije foar jo libbensstyl?
Beskuldiging fan skuld. Earder waard al oanjûn hoe't de famyljestruktuer wichtich is foar it wolwêzen fan bern. It is fûn dat teenerswangerskippen, kriminaliteit, substansmisbrûk en emosjonele problemen faker foarkomme yn húshâldings dêr't op syn minst ien fan 'e biologyske âlden ûntbrekt. Dat hat ek finansjeel gefolgen, omdat de maatskiplike kosten fan de maatskippij tanimme. Bygelyks, in stúdzje útfierd yn 'e Feriene Steaten yn 2008 die bliken dat skiedingen en bern berne bûten it houlik de belestingbetellers jierliks 112 miljard dollar kostje (Girgis et al 2012: 46). Likegoed melde Etelä-Suomen sanomat op 31 oktober 2010: Ynstitúsjonele soarch foar bern en jongerein kostet ynkoarten in miljard, De problemen fan bern binne sûnt it begjin fan de jierren '90 drastysk fergrutte... Ynstitúsjonele soarch foar ien bern kostet oant 100.000 euro yn it jier .... Dêrnjonken melde Aamulehti op 3 maart 2013: In marginalisearre jongere kostet 1,8 miljoen. As sels ien wer yn 'e maatskippij brocht wurdt, is it resultaat posityf. Hoe reagearje oaren op dizze ynformaasje? Se meie beweare dat no allinnichsteande âlden, homoseksuele âlden of dyjingen dy't hawwe mislearre yn harren houliken wurde beskuldige. Jo hoege it lykwols net út dat eachpunt te sjen. Likegoed kin elkenien der oer neitinke hoe't dingen fêstmakke wurde kinne om se better te meitsjen. As immen fan plan is om bygelyks syn man en famylje te ferlitten, dan moatte se der twa kear neitinke, om't it grutte gefolgen hawwe kin foar de bern en harren takomst. (Meastentiids kinne allinnich bern dy't werhelle geweld sjoen en meimakke hawwe de skieding fan har âlden as in opluchting.) Of as in homoseksueel fan plan is om in bern te krijen troch keunstmjittige metoaden, dan moat er neitinke hoe't it bern him fielt sûnder heit of in mem. Ynformaasje oer it belang fan famyljestruktuer foar bern is wat te ferlykjen mei ynformaasje oer de foardielen fan oefening of de gefaren fan smoken foar sûnens. Dizze ynformaasje is der, mar net elkenien reagearret derop. As wy lykwols de ynformaasje folgje dy't beskikber is foar elkenien, sil it ús fysike sûnens ferbetterje.
"Jiskefetûndersyk" . Hoewol't praktyske sin en ûnderfining fan it deistich libben stypje dat it goed is foar bern as se opgroeie meie yn 'e famylje fan beide biologyske âlden, besykje guon fan 'e meast fûleindige oanhingers fan geslachtsneutraal houlik dit te ûntkennen. Se beweare dat de oanwêzigens fan in biologyske âlder net wichtich is, mar dat in oare folwoeksene de oanwêzigens fan in ûntbrekkende âlder ferfange kin. Hjir neame se spesifike stúdzjes dy't dizze opfetting drage. Tagelyk wurdt ferklearre dat alle eardere ynformaasje oer de betsjutting fan famyljestruktueren "junkûndersyk" en ûnwittenskiplike ynformaasje is. Dêrom fine se dat it ôfwiisd wurde moat. As jo lykwols sjogge nei de stúdzjes wêr't de foarstanners fan geslachtsneutraal houlik nei ferwize, foldwaan se earder oan 'e skaaimerken fan ûnwittenskiplike ynformaasje. De reden is bygelyks de folgjende faktoaren:
De stekproef fan 'e stúdzjes is lyts , gemiddeld mar 30-60 ynterviewden. Lytse stekproefgrutte kinne gjin statistysk signifikante resultaten leverje. Om generalisaasjes te meitsjen, moat de stekproefgrutte meardere wêze.
Fergelikingsgroepen ûntbrekke of it binne brutsen famyljes. It probleem mei in protte stúdzjes is dat se gjin fergelikingsgroepen hawwe fan pearen fan tsjinoerstelde seks. Of as der in ferlikingsgroep is, dan giet it meastentiids om in allinnichsteande, werynstelde of gearwenne famylje. Houliken fan biologyske âlden, dy't bekend binne as it meast geunstich foar de ûntwikkeling fan bern, wurde mar komselden brûkt as fergelikingsgroep. Earder stie al dat bern yn stikkene húshâldings flink mear problemen hawwe.
Fan 'e 59 ûndersiken brûkt troch APA, 26 hiene hielendal gjin fergelikingsgroep besteande út pearen fan ferskate geslachten. 33 ûndersiken hienen sa'n fergelikingsgroep, mar yn 13 stúdzjes wie de fergelikingsgroep ienâlderfamyljes. Yn de oerbleaune 20 stúdzjes is it ûndúdlik oft de fergelikingsgroep in allinnichsteande âlder, in meilibjend pear, in nije famylje of in echtpear is dat foarme is troch de biologyske âlden fan it bern. Dit tekoart allinnich makket generalisaasje problematysk, om't Brown (2004: 364) yn syn stúdzje dy't 35.938 Amerikaanske bern en harren âlden analysearret stelt dat jonge minsken (12-17 jier âld) minder útkomsten hawwe yn húshâldings fan mei-inoar wenjende pearen, nettsjinsteande finansjele en opfiedingsmiddels. as yn húshâldings fan twa troude biologyske âlden. (27)
Gjin willekeurige sampling en bewustwêzen fan it belang fan ynterviews . As de samples lyts binne, is in oar probleem dat ferskate fan harren net basearre binne op willekeurige sampling, mar de ynterviewden wurde rekrutearre fan aktivistyske foarums. De ynterviewden kinne har bewust wêze fan de politike betsjutting fan it ûndersyk en jouwe dêrom "passende" antwurden. Boppedat, wa wol negatyf fertelle oer it wolwêzen fan har eigen bern of in bern oer syn/har âlden, waans goedkarring hy/sy nedich hat? Yn dizze sin dogge ferskate stúdzjes op dit mêd tinken oan stúdzjes dy't tsientallen jierren lyn taret binne troch Alfred Kinsey. Se wiene net basearre op willekeurige sampling, mar in wichtich part fan Kinsey syn ûndersyksresultaten kaam fan seks misdieders, ferkrêfters, pimps, pedofielen, klanten fan gay bars en oare seksueel ôfwikende minsken. Kinsey's resultaten waarden beweare represintatyf te wêzen foar de trochsneed Amerikaan, mar folgjende stúdzjes hawwe folslein oare resultaten jûn en de ynformaasje dy't Kinsey jûn hat, wjerlein. Dr. Judith Reisman hat oer dit ûnderwerp skreaun yn har ynfloedrike boek "Kinsey: Crimes & Consequences" (1998).
Doel sykje? Doe't abortus úteinlik legalisearre waard, waard beweare dat yllegale abortus yn grutte oantallen útfierd waarden. Sa waard bygelyks beweare dat 30.000 yllegale abortus elk jier plakfine yn Finlân, hoewol't nei de feroaring yn 'e wet, de oantallen allinnich fêstige om de 10.000. Wat feroarsake sokke grutte ferskillen? Guon foarstanners fan abortus hawwe letter iepenlik tajûn dat se de sifers oerdreaun hawwe om wetjouwers en publike opiny te swaaien. Men kin freegje oft der in soartgelikense doeloriïntaasje is yn tal fan stúdzjes dy't ferbân hâlde mei geslachtsneutraal houlik. Guon hawwe tajûn dat sokke doelen binne foarkommen. Undersikers hawwe de dúdlike ferskillen dy't te sjen binne negearre, om't se sjen litte wolle dat de famyljestruktuer net relevant is foar de ûntwikkeling fan bern. De folgjende opmerking ferwiist nei dit:
Stacey en Biblarz (2001: 162) jouwe ta dat om't ûndersikers sjen litte woene dat opfieding troch homoseksuele pearen like goed is as opfieding troch heteroseksuele pearen, gefoelige ûndersikers foarsichtich omgean mei de ferskillen tusken dizze famyljefoarmen. Mei oare wurden, hoewol't ûndersikers yndie ferskillen fûnen yn 'e opfieding fan mei-inoar wenjende folwoeksenen, negearren se se, ferlegen har betsjutting, of slagge it net om fierder ûndersyk nei de ferskillen te dwaan. De seksuele oriïntaasje fan de âlden beynfloede harren bern mear as wat de ûndersikers opbrochten (Stacey & Biblarz 2001: 167). (28)
Wy witte ek dat de mearderheid fan it ûndersyk wurdt útfierd troch in pear ûndersikers. Soms hawwe se gearwurke. Fierders hawwe guon fan harren in homoseksuele eftergrûn of stypje se aktyf seksneutraal houlik. Dit is in minne basis foar unbiased ûndersyk.
De ynfloed fan it perspektyf fan yndividuele ûndersikers wurdt aksintuearre om't in pear ûndersikers in grut part fan de 60 ûndersiken dien hawwe. Charlotte J. Patterson is mei-auteur fan tolve fan dy 60 stúdzjes, Henny Bos op njoggen, Nanette Gartrell op sân, Judith Stacey en Abbie Goldberg binne mei-auteurs op fjouwer, en in pear oaren binne mei-auteurs fan trije stúdzjes. Se hawwe faak tegearre ûndersyk dien. Dit fermindert it oantal ûnôfhinklike stúdzjes en fergruttet de ynfloed fan 'e foaroardielen fan ûndersikers. Dit ferklearret wêrom't deselde oanspraken wurde werhelle yn ferskate stúdzjes. Charlotte Patterson is in heechlearaar psychology oan 'e Universiteit fan Firginia. Njonken har wiidweidige ûndersykswurk hat se ek ûnderfining fan âlderlike praktyk yn in húshâlding fan in pear fan itselde geslacht: hy hat trije bern grutbrocht yn syn 30-jierige uny mei Deborah Cohn. Nanette Gartrell hat tegearre mei har frou Dee Mosbacher aktyf de rjochten fan homoseksuelen ferdigene en hat de haadûndersiker west yn it ûndersyksprojekt US National Longitudinal Lesbian Family Study (NLLFS) finansierd troch ferskate promininte homoseksuele organisaasjes. Henny Bos wurket as heechlearaar ûnderwiis oan de Universiteit fan Amsterdam en hat tegearre mei Nanette Gartrell meidien oan it ûndersyksprojekt NLLFS. Abbie Goldberg is in heechlearaar psychology oan Clark University yn Worcester, Massachusetts. Se seit dat se fan it begjin fan har ûndersykswurk ôf it probleem ûnderfûn dat "sosjale praktiken en massamedia de saneamde dominante noarm reflektearje, dy't net mear sa dominant is (nammentlik de heteroseksuele nukleêre famyljestruktuer)". Yn ferskate fan har saakkundige mieningen hat Judith Stacey it geslacht-neutraal houlik ferdigene, hoewol't se de bêste opsje achtet te wêzen it ôfskaffen fan 'e hiele ynstelling fan it houlik. Neffens har fergruttet de ynstelling fan it houlik op himsels de ûngelikens. (29) hoewol't se achtet de bêste opsje te wêzen it ôfskaffen fan de hiele ynstelling fan it houlik. Neffens har fergruttet de ynstelling fan it houlik op himsels de ûngelikens. (29) hoewol't se achtet de bêste opsje te wêzen it ôfskaffen fan de hiele ynstelling fan it houlik. Neffens har fergruttet de ynstelling fan it houlik op himsels de ûngelikens. (29)
Leafde . Doe't de nazi's eutanasy ferdigenen, wie ien fan 'e redenen begrutsjen. Der waard útlein dat net alle minsklik libben de muoite wurdich is om te libjen, en dêrom waarden ûnder oare propagandafilms makke om te besykjen dizze kwestje te ferdigenjen. Yn namme fan meilibjen waarden besluten nommen dy't úteinlik liede ta ferskriklike gefolgen. In protte dingen wurde sels hjoed ferdigene yn 'e namme fan' e leafde. Fansels is it net ferkeard om leafde te ferdigenjen, mar faaks kin it yn werklikheid in masker wêze foar egoïsme, benammen foar de egoïsme fan in folwoeksene tsjin in bern. Om't nije streamingen yn 'e maatskippij yn' e lêste desennia ferskynden, hawwe in protte fan har krekt relatearre oan bern. Bern wurde twongen om de gefolgen fan folwoeksen karren te belibjen. De seksuele revolúsje, abortus, en geslachtsneutraal houlik binne trije foarbylden:
• It idee fan 'e seksuele revolúsje wie dat it goed is om seks te hawwen sûnder in maritale ynset. De saak waard ferdigene troch te sizzen dat "der is neat mis mei as beide minsken fan elkoar hâlde". Wat hat der west en wat is it gefolch as in bern berne wurdt yn sa'n situaasje dêr't de âlden har dêrfoar net ynsette foar inoar? De gelokkichste is fansels de opsje wêrby't de âlden daliks mei-inoar bine en it bern berne wurdt yn in hûs mei beide âlden. De praktyk is lykwols faak oars. De âlden kinne in abortus hawwe of se kinne skiede en it bern libbet yn de soarch fan in allinnichsteande mem (of in allinnichsteande heit). Seksuele frijheid, dy't mooglik mei leafde ferdigene is, is dus gjin goede opsje foar it bern.
• Abortus kaam yn it spoar fan 'e seksuele revolúsje. Ek hjoed de dei kinne de ferdigeners fan dizze saak gjin ferklearring jaan oer wêrom't in bern yn 'e memmeskirte, dat deselde lichemsdielen (eagen, noas, mûle, skonken, hannen) hat as in pasgeborene of bgl. 10 jier âld bern, soe minder minske wêze. It gewoane ferbliuw yn 'e memmeskirte moat net de basis wêze.
• Geslachtsneutraal houlik - it ûnderwerp fan dit artikel - kin ek problematysk wêze foar bern. Want as bern yn sa'n feriening troch keunstmjittige metoaden of tydlike hetero-ferhâldingen helle wurde, lit it it bern yn in situaasje dêr't er op syn minst ien fan syn/har biologyske âlden thús mist.
References:
1. Wendy Wright: French Homosexuals Join Demonstration Against Gay Marriage, Catholic Family & Human Rights Institute, January 18, 2013 2. Liisa Tuovinen, ”Synti vai siunaus?” Inhimillinen tekijä. TV2, 2.11.2004, klo 22.05. 3. Bill Hybels: Kristityt seksihullussa kulttuurissa (Christians in a Sex Crazed Culture), p. 132 4. Espen Ottosen: Minun homoseksuaalit ystäväni (”Mine homofile venner”), p. 104 5. Espen Ottosen: Minun homoseksuaalit ystäväni (”Mine homofile venner”), p. 131 6. Lesboidentiteetti ja kristillisyys, p. 87, Seta julkaisut 7. Sinikka Pellinen: Homoseksuaalinen identiteetti ja kristillinen usko, p. 77, Teron kertomus 8. Ari Puonti: Suhteesta siunaukseen, p. 76,77 9. John Corvino: Mitä väärää on homoseksualisuudessa?, p. 161 10. Tapio Puolimatka: Seksuaalivallankumous, perheen ja kulttuurin romahdus, p. 172 11. Jean-Pierre Delaume-Myard: Homosexuel contre le marriage pour tous (2013), Deboiris, p. 94 12. Jean-Pierre Delaume-Myard: Homosexuel contre le marriage pour tous (2013), Deboiris, p. 210 13. Jean-Pierre Delaume-Myard: Homosexuel contre le marriage pour tous (2013), Deboiris, p. 212 14. Jean-Marc Guénois: “J’ai été élevé par deux femmes”, Le Figaro 1.10.2013 15. Tapio Puolimatka: Lapsen ihmisoikeus, oikeus isään ja äitiin, p. 28,29 16. Frank Litgvoet: “The Misnomer of Motherless Parenting”, New York Times 07/2013 17. Tapio Puolimatka: Lapsen ihmisoikeus, oikeus isään ja äitiin, p. 43,44 18. Alana Newman: Testimony of Alana S. Newman. Opposition to AB460. To the California Assembly Committee on Health, April 30, 2013. 19. Edwin Louis Cole: Miehuuden haaste, p. 104 20. David Popenoe (1996): Life without Father: Compelling New Evidence That Fatherhood and Marriage Are Indispensable for the Good of Children and Society. New York: Free Press. 21. Kristin Anderson Moore & Susan M. Jekielek & Carol Emig:” Marriage from a Child’s Perspective: How Does Family Structure Affect Children and What Can We do About it”, Child Trends Research Brief, Child Trends, June 2002, http:www. childrentrends.org&/files/marriagerb602.pdf.) 22. Sara McLanahan & Gary Sandefur: Growing Up with a Single Parent: What Hurts, What Helps, p. 38 23. Margaret Mead: Some Theoretical Considerations on the Problem of Mother-Child Separation, American Journal of Orthopsychiatry, vol. 24, 1954, p. 474 24. Sotirios Sarantakos: Children in Three Contexts: Family, Education and Social Development, Children Australia 21, 23-31, (1996) 25. Robert Oscar Lopez: Growing Up With Two Moms: The Untold Cgildren’s View, The Public Discourse, Augustth, 2012 26. International Journal of Epidemiology Modelling the Impact of HIV Disease on Mortality in Gay and Bisexual men; International Journal of Epidemiology; Vol. 26, No 3, p. 657 27. Tapio Puolimatka: Lapsen ihmisoikeus, oikeus isään ja äitiin, p. 166 28. Tapio Puolimatka: Lapsen ihmisoikeus, oikeus isään ja äitiin, p. 176 29. Tapio Puolimatka: Lapsen ihmisoikeus, oikeus isään ja äitiin, p. 178,179
|
Jesus is the way, the truth and the life
Grap to eternal life!
|
Other Google Translate machine translations:
Miljoenen jierren / dinosaurussen / minsklike evolúsje? |
